وقتی شبکهی هولو (Hulu) برای نخستینبار عکسهایی از لیلی جیمز در نقش پاملا اندرسون سریال پم و تامی (Pam and Tommy) را منتشر کرد، همهی مخابان تعجب کردند، چرا که جیمز بهقدری تغییر کرده بود که بیش از خود اندسون شبیه به او بود. جیمز با این تغییر بزرگ خود ما را به یاد بازیگران بزرگی انداخت که طی تاریخ سینما برای نزدیکتر شدن به نقشهایشان، تغییرات فیزیکی مانند کمکردن یا افزایش وزن و … یا تغییرات منتج از گریم را به جان خریدهاند. تغییراتی که تا زمانی که سینما زنده است، ادامه خواهند داشت.
بر اساس بررسی بیش از ۱۰۰ مطالعه آکادمیک، افرادی که در زمینه سرگرمی و هنرهای نمایشی کار می کنند، دو برابر بیشتر از جمعیت عمومی در معرض افسردگی قرار دارند.
شاید اسامی نامزدهای امسال به سنگینی دورههای گذشته نباشد اما پیشبینی برندگان اسکار ۲۰۲۱ از هر دورهای سختتر به نظر میرسد.
"رضا رخشان، کیانوش عیاری، رضا عطاران" در یک همکاری تازه فیلم "رِکِر" را در سال 98 تولید مینمایند.
سینمای ایران سالهاست میانِ آنچه "سینمای بدنه" (یا صنعت سینما) و "سینمای هنری" خوانده میشود، در حرکت است. از سویی موفقیتِ جشنوارهای و جهانی سینمای ایران معطوف به سینمای هنریاست و از سوی دیگر اقبال مردم در داخل ایران بیشتر به سینمای بدنه معطوف است. فیلمهایی فروش میروند که اغلب اوقات از ایدههای هنری عاری هستند و فیلمهایی ناکام میمانند که گاه، صدها منتقد و جشنواره ارزشِ هنری آنها را تایید کردهاند.