صد سالگیِ حق رأی زنان در آمریکا

هنرام‌روز: در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، زنان از حقوق مساوی با مردان برخوردار نبودند و از حق رای دادن محروم بودند. در اعلامیه استقلال ایالات متحده امریکا در جولای ۱۷۷۶، جمله معروف چندین بُعدی "همه انسانها همسان خلق شده اند" درج شده است. در این اعلامیه که از سوی توماس جفرسون یکی از متفکرین اصلی و بنیانگذاران امریکا نگاشته شده بود، هیچ اشاره ای در مورد زنان نشده بود. با وصف این جمله، نه تنها زنان بلکه بومیان امریکایی و افراد رنگین پوست نیز مجبور بودند که مدت های طولانی برای حقوق بشری و مدنی شان در امریکا انتظار بکشند.

در سال ۱۹۴۸ گردهمایی سنیکا فالز گروهی از زنان آمریکایی به رهبری  توسط «الیزابت کیدی استانتون» و «لوکرشیا مات» بر آن شدند تا این وضعیت را تغییر دهند. سافروجت‌ها (زنانی که طرفدار برخورداری از حقوق مساوی با مردان بودند، «سافروجت» نامیده شدند)  با برخورد تحقیر آمیز مردان روبرو شدند. این نشست آغاز جنبش زنان سراسر جهان بود.سوزان آنتونی و الیزابت کدی استنتون، دو زن سرسخت و بحث برانگیز، مشهورترین چهره‌ها برای به دست آوردن "حق رأی برای زنان" بودند و در سال ۱۸۶۳ اولین انجمن بزرگ زنان موسوم به اتحادیه ملی وفادار زن را بنیانگذاری کردند.

جنگ جهانی اول انگیزه و محرک نهایی برای کسب حق رأی برای زنان در ایالات متحده را فراهم آورد. پس از آن‌که رئیس‌جمهور وودرو ویلسون اعلام کرد که جنگ جهانی اول جنگ برای دموکراسی بوده‌ است، زنان از فرط عصبانیت به جوش آمدند. اعضای حزب ملی زنان بنرهایی را برافراشتند که از عدم وجود دموکراسی در ایالات متحده حکایت داشت. به هنگام سخنرانی‌های عمومی رئیس‌جمهور، زنانی که در جمع حضار و مخاطبین بودند از رئیس‌جمهور می‌پرسیدند: «آقای رئیس‌جمهور، اگر شما صادقانه آرزوی کمک به منافع همهٔ مردم را دارید، چرا با اعطای حق رأی سراسری به زنان مخالفت می‌کنید؟» در ژانویهٔ ۱۹۱۸ بالاخره رئیس‌جمهور به درخواست زنانی که در سخنرانی‌های عمومی او اعتراض می‌کردند، تن داد و خطابه‌ای در طرفداری از اعطای حق رأی به زنان ایراد کرد. سال بعد کنگره، اصلاحیهٔ نوزدهم را تصویب کرد که به موجب آن حق رأی به زنان اعطا شد.

در پی مبارزه ای دشوار و طولانی، زنان آمریکایی در سال ۱۹۲۰ و با تصویب متمم نوزدهم قانون اساسی آمریکا در کنگره این کشور، موفق به کسب حق رای شدند.

متن متمم: حق شهروندان ایالات متحده برای رأی دادن نباید توسط دولت فدرال یا ایالتی بر اساس جنسیت آن‌ها نادیده یا محدود شود.

کنگره موظف است با وضع قوانین مناسب این بند را اجرایی کند.

در آمریکا نقش سه زن برای احقاق حقوق زنان حیاتی بود: سوزان بی انتونی، لوکرتیا مات و الیزابت کیدی استنتون، که زندگی خود را وقف جنبش زنان برای کسب حق قانونی رای در این کشور کردند.

خانم آنتونی در سخنرانی در سال ۱۸۷۲ ، پس از بازداشت به اتهام رای دادن، گفت: «زنان از صندوق رای، که تنها وسیله تامین امنیت آنها در یک کشور جمهوری دموکراتیک است، محرومند. مطرح کردن نعمت آزادی آنها در این شرایط، به سخره گرفتن مطلق آنهاست.»

برای ادای احترام به زنانی که موثرترین گام ها را برای به دست آوردن حق رای زنان آمریکایی برداشتند، مجسمه یادبودی ساخته شد که در بخش گنبد شکل ساختمان کنگره آمریکا جای گرفت. برای نشان دادن کار ناتمام جبنش زنان در آمریکا، بخشی از این مجسمه ناتمام گذاشته شده است.

میشل کوهن، که در موزه معماری کنگره آمریکا کار می کند، می گوید: «به مرور که زنان آمریکایی با پیشینه های گوناگون بر مسندهای دولتی می نشینند و جایگاه برجسته تری در صحنه ملی آمریکا به دست می آورند، هنر ساختمان کنگره به ادامه انعکاس نقش در حال تغییر زنان در این جامعه خواهد پرداخت.»