نمایشگاه گنبد کبود روایتی از معماری ایرانی
منظومه‌ای پوشیده با سکوتی محض
"تالارِ/این/جا" از 8 تا 29 آذر میزبان نمایشگاه "گنبد کبود"، آثار "تانیا عزیزی" است. این هنرمند در این مجموعه از متریال آینه، شیشه و خاک بهره برده است. استفاده از آینه همواره برای تأکید بر بازنمایی بوده‌است؛ ولی آینه‌کاری همراه با قطعات هندسی این بازنمایی را دچار تغییر کرده است. در حقیقت هدف استفاده از آینه در فضاهای معماری به منظور دیده‌شدن در آن نبوده؛ بلکه برای نشان‌دادن شکوه وعظمت بوده؛ و حفظ این بزرگی برای هنرمند "گنبد کبود" اهمیت دارد. شیشه اما در نقطه‌ی مقابل آینه قرار دارد؛ نوعی تواضع در آن هست. شفافیت شیشه باعث دیده‌شدن بستر زیرین آن که خاک است، می‌شود.
هنر‌ام‌روز-مه‌سیما شکریان: "تانیا عزیزی"، متولد 1363 در تهران و فارغ‌التحصیل رشته‌ی فیلم‌سازی از دانشکده‌ی صداو‌سیماست. او قبل از تحصیل در این رشته تجربه‌ی نقاشی و تجربه‌ی کار حرفه‌ای در زمینه‌ی گرافیک را داشته است. علاقه‌ی او به هندسه و معماری در مجموعه‌ی "گنبد کبود" که اولین نمایش انفرادی او نیز هست، نمود یافته‌است. او درباره‌ی این مجموعه می‌گوید: "معماری ایرانی و فضاهای داخلی و باغ‌ها را می‌توان از زوایای گوناگون نگریست و تفسیر کرد. در این پروژه قصد من نگاه از زاویه‌ای متفاوت و در پرسپکتیوی چندساحتی، هم‌چون نقاشی‌های مکتب هرات، به بخشی از فضاهای معمارانه‌ی ایرانی‌ست. تکه‌ای از یک کل منسجم که نه‌تنها در اجماع، محوریت و انتظام و انسجام را حفظ کرده است، که هر جزء کوچک آن همان انسجام کل واحد را داراست؛ هندسه‌ی مقدس، هندسه‌ا‌ی سازند‌ه که خودش را می‌سازد. تکراری که پایان ندارد و مکرر است؛ اما به کل می‌رسد."
در متن استیتمنت این نمایشگاه آمده:
" آن چه در معماری ایرانی مرا مجذوب می‌کند، نظمی همیشگی و تضادهایی هماهنگ است. آبی آسمان از لای رنگ خاکی گِل و آجر بیرون می‌آید تا در کنار آن‌چه از نظم هندسی و فرم به دست می‌دهد. موقعیتی بی‌زمان و بی‌مکان فراهم کند که در حرکتش سکون و در ارتباطش انزوا می‌طلبد. این‌جا منظومه‌ای از تضادها و هماهنگی‌ها نمایان است. منظومه‌ای پوشیده با سکوتی محض و بی‌خدشه."
این مجموعه به "منیره شاهرودی فرمانفرمایان" تقدیم شده‌است.
