روایت نقاشانه از آثار سینمایی آنجلوپولوس

هنرام‌روز: این هنرمند پیش از این مناظری با رنگ‌هایی سرد و گرایش به صحنه‌هایی سینمایی خلق می‌کرد که هاله‌ای از اضطراب در خود داشتند و گویی از اتفاقی غریب الوقوع خبر می‌دادندو در آثارش به بحران آوارگان در کلمبیا اشاره می‌کرد.

مثلا در نقاشی‌ای از دهکده ماهیگیران(سال 2019) خانه‌ها را با رنگ‌های درخشان بر پس زمینه‌ای بی رنگ و خالی نقاشی کرده‌است و بیننده نمی‌داند بعد از این چه اتفاقی می‌افتد آیا دهکده درگیر طوفان خواهد شد؟

او در جدیدترین آثارش که در روزهای قرنطینه خلق شدند گرایش سینمایی خود را مشخصا به نمایش گذاشته‌است و نقاشی‌هایش بازخوانی از فیلم‌های آنجلوپولوس هستند. فیلم‌هایی که با فضاسازی شاعرانه و منظره‌های خلوت و وسیعش به مشکلات سیاسی یونان اشاره می‌کرد و  برای مخاطب پیام‌هایی بشر دوستانه در خود داشتند. سر گارسیا می‌گوید در آخرین آثارم با بازخوانی فیلم‌های این کارگردان یونانی چشم اندازی وسیع تر به آثارم بخشیدم و تجربه قرنطینه باعث شد بیشتر نقش هنر در جامعه را منعکس کنم.

تئو آنجلوپولوس مشهورترین فیلمساز یونانی است. فیلم‌هایش کند، شاعرانه و غم انگیز هستند. این فیلم ها اغلب بلند هستند (حدود چهار ساعت) و برخی از شات های آن در یک کات حدود ده دقیقه طول می کشند.او سینماگر و راوی تاریخ زادگاه‌اش یونان است و در سال ۱۹۳۵ در دوران دیکتاتوری ژنرال متاکساس در خانواده‌ از طبقه متوسط به دنیا آمد. کودکی او در جنگ جهانی دوم سپری شد. فیلم «سفر به سیترا» تصویر اشغال آتن از سوی آلمان، پس از جنگ خونین ارتش ایتالیا و یونان، یادآور خاطرات کودکی اوست و دو رخداد تأثیرگذار دیگر زندگی‌اش خود را در فیلم‌هایش نشان دادند. نخستین اتفاق: کریسمس ۱۹۴۴ ماموران رژیم وقت پدرش را دستگیر می‌کنند و پدر هیچ‌گاه به خانه بازنمی‌گردد. به این واقعه در فیلم‌های «بازیگران سیار» و «نگاه خیره اولیس» اشاره شده است. اتفاق دیگر، مرگ خواهرش وولا، بر اثر بیماری، در ۱۱سالگی است. «گام معلق لک لک»، «ابدیت و یک روز» و «دشت گریان» از فیلم‌های این کارگردان هستند. آهنگساز اکثر فیلم‌های این کارگردان النی کارانیدرو است که مجموعه از ماندگارترین موسیقی‌های فیلم را ساخته‌است.