آمریکا و رویاهای آمریکایی

هنرام‌روز:

رویای آمریکایی من این است که دخترانم در کشوری زندگی کنند که از خشونت و سوء استفاده در امان باشند. رویای آمریکایی من این است که بتوانم به دخترانم نشان دهم که آنها می‌توانند آینده‌ای سرشار از فرصت داشته باشند. آنها می‌توانند بدون ترس از زندگی، رویاهای خود را به واقعیت تبدیل و دنبال کنند. آنها می‌توانند به دانشگاه بروند، تحصیل کنند تا کار کنند و در جامعه آمریکایی که از آنها پشتیبانی می‌کند، مشارکت کنند.

رویای آمریکایی ما ساده است. آنها احساساتی هستند. غرور، عشق...

در رویای آمریکایی، سلامت محیط زیست و سلامتی یک حق است. جوامع روستایی و شهری ایمن، قوی و مقاوم هستند. رویای آمریکایی ما ساده است. وعده غذایی، گفت‌و‌گو، پیاده روی و در آغوش گرفتن. رویای آمریکایی ما آسان نیست و به ثبات، پایداری و انگیزه نیاز دارد.

رویای آمریکایی من این است که یک روز از خواب بیدار شوم و دریابم که دیگر نیازی به جنگیدن ندارم. رویای من پایان حملات مداوم به قانون اساسی توسط خود شهروندان و دولت است.

رویای آمریکایی من، آینده‌ای قابل زندگی کردن است. به گفته IPCC، تغییر وضعیت آب و هوا غیرقابل بازگشت است. من ۱۸ ساله هستم. نسل من باید برای آینده خود برنامه‌ریزی کند و نه اعتراضاتی برای اقدامات اقلیمی.

به عنوان یک زن بومی، تماشای بی احترامی به زمین برای من بسیار سخت است. بومیان زمین را به بهترین وجه می‌شناسند. ما همیشه از آن مراقبت کرده‌ایم و به نوبه خود آن از ما مراقبت کرده است. اکنون چون استعمار شده‌ایم، بحران اقلیمی قریب‌الوقوع داریم.

رویای آمریکایی من این است که همه مردم با هم برابر باشند. مهم نیست سیاه یاسفید باشید. در زمان برده‌داری سفید پوستان، آمریکاییهای آفریقایی تبار را کنترل می‌کردند. سفیدپوستان دارای مدارس، خانه‌ها و حقوق بهتری بودند. آمریکایی‌های آفریقایی تبار از اینکه سفیدپوستان ما را به عنوان برده کنترل می‌کردند، متنفر بودند. مردم آفریقایی آمریکا می‌خواستند این وضعیت را پایان دهند. من به عنوان یک پسر جوان آفریقایی تبار در آمریکا، میبینم که مردان آفریقایی تبار توسط پلیس سفیدپوست هدف تیراندازی قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند. من فقط امیدوارم که بتوانم زندگی کنم تا یک مرد سیاه پوست باشم.

رویای آمریکایی من مکانی امن برای همه است.  فقیر ،نیازمند، بیمار، درمانده، همه.  

خطری در خیابان‌ها وجود نداشته باشد و مردم ترسی از پیاده‌روی در شب نداشته باشند.

پناهگاه‌هایی از آن نوع که در آن هر کس می‌تواند به سر کار برود و خانواده‌ی خود را تأمین کند و آنچه را که دوست دارد با آرامش انجام دهد. بدون ترس از شلیک، سرقت و آدم ربایی. و فقط فکر این باشد که چه چیزی برای شام بخورد یا اینکه برای دیدن یک فیلم بیرون برود. گرچه ممکن است کلیشه‌ای باشد، اما این رویای آمریکایی من است.