مدیر گالری"اکنون" شهر اصفهان در گفت و گو با اقتصاد هنر آنلاین مطرح کرد:
هنرمند ترجیح می دهد به تهران بیاید
بسیاری از هنرمندان معتبر و شناخته شده ایران برآمده از شهرهایی غیر از تهران هستند، اما این شهر به واسطه پایتخت بودنش و تمرکز فضاهای آموزشی و اشتغال زایی اش، همیشه مرکز توجه مردم، مسئولین، و حتا هنرمندان بوده است، گفته می شود چرخه اقتصاد هنر در شهرهای دیگر درست به گردش در نمی آید، به همین دلیل بیشتر علاقه مندان به هنر، تهران را محل رشد، پیشرفت و ارائه آثارشان می دانند. این میان هم افرادی هستند که با تمام کاستی هایی که وجود دارد، تلاش و دغدغه شان بر این است که با پایداری و پشتکارشان فرهنگ و هنر هنرمندان شهرشان را اثبات کنند. "الناز رجبیان" مدیر گالری هنرهای تجسمی "اکنون" در شهر اصفهان از جمله کسانی ست که در این جهت قدم برداشته است. گالری اکنون از سال 1394 به شکل مداوم فعالیت خود را آغاز کرده است.
اقتصاد هنر آنلاین-فرزانه شهریاری؛ این مدیر جوان، مدیریت "نگارخانه صفوی" و "بازآرت" شهر اصفهان را نیز بر عهده دارد؛ در ادامه گفت و گوی اقتصاد هنر آنلاین با مدیر گالری "اکنون" پیش روی شماست:
ساز و کار اقتصادی هنر در شهرستان‌ها چگونه است؟
باید بگویم این فرهنگ سازی هنوز در شهرستان‌ها شکل نگرفته است، که مردم اثر هنری خریداری کنند، به همین دلیل، چرخه اقتصادی هنر برای هنرمندی که نمایشگاه برگزار می کند، آن طور که باید در گردش نیست. اما خوشبختانه در یکی دو سال گذشته اوضاع قدری بهتر شده، و با تلاش هایی که از سمت گالری دارها صورت گرفته، آثار هنری تقریبا به فروش می رسد، و این فرهنگ سازی کم کم در حال رشد است.اما به طور کل اقتصاد هنر در شهرستان‌ها وضعیت خوبی ندارد، و اگر بخواهم راجع به هنرهای دیگر بگویم، می شود تئاتر شهرستان ها را مثال زد که همچنان با قیمت پایین بلیت به روی صحنه می رود و هنرمندش را دچار مشکل می کند.
از تلاش گالری دارها گفتید، دقیقا چه اقداماتی برای بهبود اوضاع انجام شده است؟
ما در ابتدا سعی کردیم برای تبلیغات رویدادهای هنری سطح شهر، از طرف موزه و شهرداری اصفهان حمایت شویم، اما در نهایت اتفاقی نیفتاد و این بروکراسی اداری اینقدر طولانی شد که ما از آن صرف نظر کردیم و خودمان توسط مجله‌های مجازی پوشش دهنده اخبار فرهنگی و هنری مثل "پیکارت" و یا دیگر مجله‌هایی که به موازات شکل گرفته است، سعی بر حمایت همدیگر را کرده ایم. و حالا فرهنگ گالری گردی، آرام آرام دارد میان مردم جا می افتد و جذب مخاطب نیز شکل می گیرد.
نظرتان راجع به ایجاد یک صنف برای گالری دارها چیست؟
این که یک صنفی ترجیحا خصوصی وجود داشته باشد و گالری دارها را حمایت کند اتفاق خوبی ست. و رکن اصلی این صنف باید حمایت کردن و فرهنگ سازی میان هنرمند و مخاطب هنر باشد.
تعامل اقتصادی شما به عنوان گالری دار با هنرمند چگونه است؟ و ملاک همکاری تان با هنرمند چیست؟
ما باید چرخه اقتصادی را برای هنرمند به گردش در بیاوریم، این کار بسیار سخت است اما همه سعیمان را می کنیم که این اتفاق در راستای حمایت و به نفع هنرمند باشد. ملاک انتخاب هنرمند بر اساس کارهایی ست که ارائه می دهد و تا آن جا که امکان داشته باشد، کاری به بیوگرافی و رزومه هنرمند نداریم و بیشتر فوکوس روی کیفیت، خلاقیت و نوع آوری آثار هنرمند است.
شما در گالری اکنون چه تمهیداتی را برای ترغیب مخاطب های علاقه مند به خریدِ آثار هنری در نظر گرفته اید؟
یکی از کارهایی که انجام داده ایم فروش آثار به صورت قسطی بوده است و یا حتا بین هنرمندان و صاحبان آثار، تبادل کار شکل داده ایم. و به هر شکلی قصد داریم که مردم را به این سمت ترغیب کنیم.
آیا اوضاع گالری گردی در شهر اصفهان به گونه ای ست که این شغل به تنهایی و به شکل مستمر منبع درآمد شما باشد؟
هنوز نه. شاید در آینده این اتفاق بیفتد و آن وقت بتوانم از این جریان درآمدزایی داشته باشم و این منوط بر این است که خریدار وجود داشته باشد و یا به واسطه توریستی بودن شهر اصفهان، بشود آثار هنری را به فروش گذاشت. اما در حال حاضر اصلا نمی توانم به عنوان یک منبع درآمد به آن نگاه کنم و در این چند سال تنها با عشق و علاقه ای که به این کار داشتم، در این حیطه فعالیت کرده ام.
آیا فعالیت های گالری اکنون تنها به همکاری با هنرمندان شهر اصفهان محدود می شود؟
خیر، من از همکاری با هنرمندان شهرهای دیگر استقبال می کنم، و در گالری اکنون دو بخش برای همکاری با هنرمندان شهرها و کشورهای دیگر وجود دارد: (اکنون پلاس/ همکاری با هنرمندان دیگر شهرها) و (اکنون لاین/ همکاری با هنرمندان دیگر کشورها) که تا به حال سفارت کشورهای فرانسه، سوئد و همچنین شهر تفلیسِ کشور گرجستان و شهر مونترالِ کشور کانادا همکاری داشته ام.
آیا تا به حال سرمایه گذاری نمایشگاهی را به عهده داشته اید؟
این اتفاق در تهران خیلی رایج است، و گالری دار، هنرمند را در تولید اثر حمایت می کند و هنرمند تحت حمایت و در چارچوب نظر گالری دار پیش می رود، به این دلیل که گالری دار می داند که چه نوع اثری مخاطب و مشتری دارد. اما در اصفهان این جریان کم پیش می آید، چون ریسک بزرگی ست که آن آثار به فروش روند. روش کاری من این است که سرمایه اندکی که یک یا دو سوم سرمایه اصلی تولید پروژه است را در اختیار هنرمند قرار می دهم اما روی فروش آثار مانور نمی دهم، چون نمی شود آن را تضمین کرد اما در شهرهای دیگر برای آن هنرمند نمایشگاه برگزار می کنم و یا در حراجی های گروهی بین المللی شرکتش می دهم و از این طرق سعی می کنم هنرمند را حمایت کنم. اما می توانم بگویم نود درصد هنرمندان اصفهان مستقل هستند و حدودا نزدیک به ده هنرمند در اصفهان هستند، که در تهران هم نمایشگاه می گذارند، و این ها تحت حمایت گالری ها کار می کنند.
شما به عنوان کسی که در جریان سازی اقتصاد هنر سهمی دارید، دغدغه تان در این باره چیست؟
بیشترین فکر من این است که از گالری دارها حمایت نمی شود، نمایشگاه ها خیلی کم مورد استقبال قرار می گیرد و دیده می شود، و خبررسانی اتفاقات فرهنگی و هنری کم اتفاق می افتد، و احساس می کنم این کمترین چیزی ست که باید در این فضا وجود داشته باشد. مورد دیگری که همیشه دغدغه ام بوده این است که فروش آثار هنری در اصفهان خیلی کم است و این گالری دارها را خیلی اذیت می کند. آثار هنرمندان شهر اصفهان آثار با کیفیتی هستند، و هنرمندان این شهر بیشتر تمایل دارند ابتدا در شهر تهران نمایشگاه بگذارند و به نوعی گالری های اصفهان را قبول ندارند، و دلیلش این است که گویند گالری های اصفهان نمی توانند آثار ما را بفروشد و من دلم می خواهد این چرخه اقتصادی را برای هنرمندان این شهر ایجاد کنم.
*
به نظر می رسد، با وجود تمام تلاش هایی که از سمت هنرمندان و هنردوستان شهرستان‌ها در جهت بهبود اوضاع اقتصادی هنر و هنرمند صورت می گیرد، اما هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده ایم و این تلاش ها به تنهایی کارآمد نیست، و توقع می رود مسئولین و صاحب نظران این حوزه، توجه بیشتری به ایجاد فضا برای جریان سازی اقتصاد هنر در شهرستان‌ها نشان دهند و با تمرکز زدایی توجهات از شهری مثل تهران که در محوریت تمام اتفاقات و تصمیمات قرار دارد، در این راستا قدمی بردارند.