نمایش آثار منیره شاهرودی فرمانفرمایان در سال 2021 در گالری جیمز کوهن نیویورک
گالری جیمز کوهن نیویورک میزبان نمایشگاهی انفرادی و دوبخشی از آثار منیره شاهرودی فرمانفرمایان در ژانویه 2021 خواهد شد. این هنرمند طی بیش از 6 دهه فعالیت کاری خود هندسه ایرانی و اسلامی را بررسی کرد و به کشف امکان‌های فلسفی و شاعرانه موجود در آن پرداخت و آن را با هنر مدرن غرب درآمیخت.
هنرام‌روز: ساختار کاری او سرشار از تکرار و تنوع به صورت همزمان و انعکاس بی نهایت بود. تمامی آثار این هنرمند شامل مجسمه‌ها، نقاشی‌ها و منسوجات تلفیقی از مدرنیسم غرب و هنر سنتی ایران است.
این هنرمند بیشتر به واسطه آثار آیینه کاری‌اش که در آن‌ها برش‌های چند ضلعی آینه‌‌ها را به صورت ترکیبات کالیدوسکوپی و بر اساس اصول هندسه اسلامی در کنار هم قرار می‌دهد، شناخته شده‌‌است. این چند ضلعی‌های درخشان و منظم جهان اطراف را منعکس می‌کنند . منیرشاهرودی فرمانفرمایان در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم در نیویورک مشغول به کار و تحصیل بود و در همین دوران با چهره‌هایی از هنر مدرن همچون میلتون اوری، الکساندر کالدر، جوان میچل، فرنک اتلا، اندی وارهول و ... دوست شد. این هنرمند در سال 1957 به ایران بازگشت و تحقیقات گسترده خود بر سنت هنر و معماری ایران آغاز کرد. در همین دوره بود که با اینه کاری ایران به ویژه شیوه دوره صفوی در قرن 16 میلادی آشنا شد و آینه‌کاری‌های مسجد شاه چراغ در شیراز تاثیری خاص بر او داشت.
منیره شاهرودی فرمانفرمایان درباره شش ضلعی در معماری ایرانی می‌گفت : " شش ضلعی منعکس کننده شش فضیلت است : سخاوت، انضباط شخصی، صبر، عزم راسخ، بصیرت و شفقت." منیره همچنین درباره آثارش می‌گفت : "بیننده هم بخشی از آثار من است. ظاهر و لباس منعکس شده مخاطب در آینه ها او را به اثر متصل می‌کند و این بخشی از تعامل انسان با اثر هنری است. "
طراحی همواره بخشی اصلی کارهای این هنرمند بود. این هنرمند برای تمامی آثارش پیش طرحی را آماده می‌کرد. آثار روی کاغذ منیره شاهرودی فرمان فرمایان معمولا با مداد و مداد رنگی اجرا می‌شد و مطالعاتی دوبعدی برای آثار سه بعدی این هنرمند و طرح الگویهایی بود که در آثارش به کار می‌برد. این اثارنشان از دقت و مهارت این هنرمند در طراحی و نقاشی دارند.
منیره شاهرودی فرمانفرمایان بعد از انقلاب از ایران رفت. این دوره برای این هنرمند اغازگر روزهایی بود سعی در تمرین تداوم ارتباط با وطنش داشت. او در این دوره از استودیو و تجهیزاتش برای خلق اثار بزرگش دور ماند و شروع به خلق آثار طراحی، کلاژ و ساخت جواهرات، مجسمه‌ها و فرش‌هایی در مقیاس کوچک کرد. منیره پس از مرگ همسرش در سال 1991 شروع به ساختن جعبه‌های خاطره کرد و عنوان این مجموعه را اندوه انتخاب کرد. او در ساخت این جعبه‌ها از عکس‌ها و وسایل شخصی خود استفاده کرد و به افراد گمشده در خاطرات شخصی‌اش اشاره کرد.
این هنرمند در سال 2004 مجددا به تهران بازگشت و بار دیگر جایگاه خود را در بین جامعه هنری ایرانی به دست آورد . او تا پایان عمرش به ساخت مجسمه مشغول بود. این هنرمند در طول فعالیت حرفه‌ای خود همراه هنر پیشرو را با هنر سنتی در هم آمیخت و حاصل این فعالیت مجموعه منسجم اما متنوع و منحصر به فرد است. سوزان کوتر از برگزارکنندگان این نمایشگاه می‌گوید : " هریک از مجسمه‌های منیره تاریخچه‌ای از دیگر آثار این هنرمند را به همراه دارد. با هر آغاز جدید پیشرفتی جدید در کارش ظاهر می‌شد که وحدت و انسجام فضایی و تفکر صوفیانه را با خود همراه داشت."