تصاویری از زنانی که مدل هنرمندان مشهور بودند

هنرام‌روز:

سوزان والادون، مدل آگوست رنوار، هنری تولوز لوترک و ادگار دگا

هنرمند فرانسوی، سوزان والادون اولین زنی بود که در اتحادیه هنرمندان فرانسوی پذیرفته شد. او به عنوان مدل برای بسیاری از نقاش‌های مشهور از جمله آگوست رنوار، هنری تولوز لوترک و ادگار دگا کار کرد. آگوست رنوار در دو اثرش از او نقاشی کرده است: «رقص در بوگیوال» و «رقص در شهر»

سوزان والادون

اما هنری تولوز لوترک، سوزان را کاملا متفاوت می‌دید: در این پرتره از این هنرمند، او چهره‌ای ناراحت و تاریک دارد. تولوز لوترک بود که اولین بار آثار سوزان را دید و او را به ادامه نقاشی تشویق کرد. نام واقعی او ماری کلمنتین بود اما نام هنری سوزان را برای خود انتخاب کرد. به هرحال هنر به او فرصت داد به موفقیت مالی دست یابد، حتی زمانی که هنوز زنده بود.

ژان ساماری مدل رنوار

ژان ساماری بازیگر فرانسوی بود. او قبل از ازدواج نزدیک کارگاه پیر آگوست رنوار زندگی می‌کرد و اغلب مدل او می‌شد. در سال‌های ۱۸۷۷-۱۸۷۸ رنوار چهار پرتره از او کشید. هر یک از آن‌ها از نظر اندازه و ترکیب‌بندی با بقیه متفاوت بودند. یکی از مشهورترین آن‌ها «پرتره ژان ساماری» بود که در مسکو قرار دارد.

جین آوریل، مدل تولوز لوترک

جین آوریل مدل مورد علاقه و دوست تولوز لوترک بود. آوریل بود که رقص کَن‌کَن را در اواخر قرن نوزدهم در شهر‌های بزرگ اروپا محبوب کرد و بیرون از فرانسه هم مشهور و شناخته شده بود. او برای اجرای نمایش به انگلستان، سوئیس و بلژیک هم سفر می‌کرد. تولوز لوترک ۱۵ طراحی، ۲۰ نقاشی، ۲ پوستر و چاپ سنگی از او ایجاد کرد. نقاشی‌ها نه تنها از رقص، بلکه زندگی روزمره او را هم به تصویر می‌کشیدند.

سارا برانهارت، مدل آلفونس موخا

هنرمند اهل چک، آلفونس موخا به لطف همکاری با سارا برنهارت، بازیگر مشهور فرانسوی، مشهور شد. همه چیز از زمانی آغاز شد که موخا پوستری برای برنهارت و تئاتر رنسانس او طراحی کرد. این پوستر بسیار محبوب شد و سارا آنقدر آن را دوست داشت که یک قرارداد انحصاری شش ساله با موخا امضا کرد.

موخا در این شش سال، پوستر‌هایی برای مجموعه نمایش‌های سارا طراحی می‌کرد. در این پوستر‌، موخا از عناصر سبک شخصی خود استفاده کرد، پس زمینه موزائیکی، تزئینات گیاهی، موی زیبای شخصیت اصلی و یک دایره شبیه هاله بالای سر او.

جین موریس مدل گابریل روستی، ادوارد کولی برون جونز و ویلیام موریس

جین موریس مدل در سال ۱۸۵۷ با  خواهرش به تئاتر رفتند و مورد توجه هنرمندان دانته، گابریل روستی و ادوارد کولی برون جونز قرار گرفتند. هر دو آن‌ها تحت تاثیر زیبایی جین قرار گرفتند و او را قانع کردند که مدل آن‌ها شود. بعد‌ها او برای ویلیام موریس کار کرد که از او خواستگاری کرد و با هم ازدواج کردند. جین قبل از ازدواج، زیاد تحصیل نکرده بود، اما بعد از ازدواج در کلاس‌های خصوصی شرکت کرد و زبان ایتالیایی و فرانسوی و نواختن پیانو را یاد گرفت.

بلا رزنفلد، مدل و همسر مارک شاگال

در تمام مدتی که شاگال کار می‌کرد، تصویر یک زن در آثارش بود، این زن همسرش بلا شاگال بود. شاگال همیشه می‌گفت: «وقتی با بلا هستم، راه نمی‌روم، پرواز می‌کنم» به همین دلیل اغلب او در حالی می‌کشید که از زمین اوج گرفته است. تصویر همسرش را می‌توانید در صد‌ها اثر او ببینید. وقتی بلا در سال ۱۹۴۴ درگذشت، شاگال نتوانست یک سال سرکار بازگردد و حتی پس از مرگش هم به کشیدن نقاشی بلا ادامه داد.

لیدیا، مدل هِنری ماتیس

لیدیا دلکتروسکایا، مترجم روسی و منشی هنرمند فرانسوی هنری ماتیس بود. او بعد از خواندن یک اطلاعیه در ایستگاه اتوبوسی در نیس با ماتیس آشنا شد. در این اطلاعیه گفته شده بود که این هنرمند به دنبال یک دستیار است.

لیدیای ۲۲ ساله پرستار مادر ماتیس شد. ماتیس متوجه شد که او می‌تواند مدل خوبی باشد. لیدیا پرستار و منشی ماتیس و ۳-۴ روز در هفته مدل او بود. ماتیس دو بار در سال نقاشی‌هایش را به او هدیه می‌داد تا بتواند زندگی خوبی داشته باشد.

آدل بلوخ باوئر، مدل گوستاو کلیمت

آدل بلوخ باوئر در یک خانواده طبقه متوسط و محترم به دنیا آمد. پدرش مدیرعامل اتحادیه بانک وین بود. او در ۱۸ سالگی با فردیناند بلوخ باوئر ازدواج کرد که از او بسیار بزرگتر و عاشق هنر بود. آدل مدل ۴ نقاشی مهم گوستاو کلیمت شد. مشهورترین آن‌ها «پرتره آدل بلوخ باوئر» بود که در تصویر می‌بینید. این نقاشی «بانوی طلایی» یا «زن طلایی» هم شناخته می‌شود.

این پرتره ماجرای جالبی دارد: شوهر آدل متوجه شد رابطه عاشقانه‌ای بین آدل و کلیمت وجود دارد و برای اینکه هنرمند را از چشم همسرش بیندازد، به کلیمت دستور داد پرتره او را بکشد. او امیدوار بود آن‌ها با گذشت زمان، از هم خسته می‌شوند. هنرمند ۴ سال روی نقاشی‌ها کار کرد و ۱۰۰ طرح کشید.

ژان هبوترن، مدل آمادئو مودیلیانی

ژان هبوترن در یک مدرسه خصوصی هنر تحصیل می‌کرد. در آنجا با هنرمند ایتالیایی، آمادئو مودیلیانی آشنا شد که مدل‌هایش را از میان دانشجویان این آکادمی انتخاب می‌کرد. آن‌ها خیلی زود با هم وارد وارد رابطه شدند و ازدواج کردند. ژان سوژه اصلی نقاشی‌های او شد و آمادئو حدود ۲۵ پرتره از او کشید. آن‌ها صاحب دختری شدند که نام او را هم ژان گذاشتند.

آمادئو به مننژیت سِلی مبتلا شد و در ژانویه ۱۹۲۰ و در ۳۵ سالگی درگذشت. در آن زمان، ژان فرزند دومش را باردار بود و روز بعد از مرگ همسرش خودکشی کرد. خواهر نقاش، دختر آن‌ها را به فرزندی پذیرفت و او را بزرگ کرد.

گالا دالی (النا دیاکونوا) همسر و مدل سالوادور دالی

گالا ۱۰ سال بزرگتر از سالوادور دالی بود. آن‌ها در سال ۱۹۱۹ آشنا شدند، در آن زمان گالا با شاعر فرانسوی پل الوار ازدواج کرده بود. گالا بعد از جدایی از الوار با دالی ازدواج کرد و ۵۳ سال تا زمان مرگ گالا در کنار یکدیگر بودند. او همسر و مدل سالوادور دالی بود و امور مالی او را مدیریت می‌کرد. دالی هم پرتره‌های بسیاری از او کشید.

سیلوت دیوید، مدل پابلو پیکاسو

در اواسط دهه ۱۹۵۰، پیکاسو در جنوب فرانسه کار و زندگی می‌کرد. یک بار دختر بلوندی در بالکن کارگاه کناری توجه او را جلب کرد. پیکاسو بدون اینکه دختر متوجه شود، او را نقاشی کرد و بعد نقاشی‌های خود را به او نشان داد. نام او سیلوت دیوید بود.

همکاری پیکاسو و سیلوت به مجموعه‌ای از آثار منتهی شد. پیکاسو بیش از ۶۰ نقاشی از سیلوت کشید و یکی از پرتره‌ها را به او هدیه داد. سیلوت با پول فروش آن توانست آپارتمانی در پاریس بخرد.

اولگا خوخولوا، همسر و مدل پیکاسو

اولگا رقاص باله روسی و همسر پیکاسو بود. خوخولوا و پیکاسو پسری به نام پائولو داشتند. آن‌ها بعد از ۱۷ سال زندگی مشترک جدا شدند، اما اولگا ۳۷ سال، یعنی تا روز مرگش همسر پیکاسو ماند. چون پیکاسو راضی نمی‌شد همه اموال، از جمله نقاشی‌هایش را تقسیم کند. اما طبق توافق پیش از ازدواجشان، باید این کار را می‌کرد.

رابطه دشوار بین این زوج در نهایت در نقاشی‌ها منعکس شد: در آغاز ماجرای عشقی آن‌ها، اولگا واقعی‌تر به نظر می‌رسید، اما در پایان رابطه پیکاسو او را سورئال می‌کشید.

ژاکلین روک، همسر و مدل پیکاسو

ژاکلین همسر دوم پیکاسو بود. در اولین دیدارشان، ژاکلین ۲۶ و پیکاسو ۷۲ ساله بود. آن‌ها شش سال بعد از آشنایی ازدواج کردند. ازدواج آن‌ها ۱۱ سال دوام داشت تا روزی که پیکاسو درگذشت. پیکاسو بیش از ۴۰۰ پرتره از ژاکلین کشید، یعنی بیشتر از همه مدل‌هایش. ژاکلین بعد از مرگ پیکاسو دوران سختی داشت و ۱۳ سال بعد خودش را کشت.