دزدی و تکرار، چرا آثار هنری بارها و بارها به سرقت میروند؟
دو پسر خندهرو با لیوان آبجو، اثر فرانس هالس اخیراً برای سومین بار به سرقت رفته است. آخرین سرقت این نقاشی در اواخر ماه آگوست از موزهای در شهر لردام، در غرب هلند در یک سرقت شبانه رخ داد. این اثر قبلاً در سالهای ۱۹۸۸ و ۲۰۱۱ از موزه به سرقت رفته بود.
هنرامروز: اما وقتی فروش آثار شناخته شده حتی در بازار سیاه بسیار دشوار است، چه کسانی چنین ریسکی میکنند و این نقاشیها را سرقت میکنند؟
در حالی که کارشناسان حدس میزنند که ممکن است نقاشی هالس "هدفمند" دزدیده شده باشد، اما چنین هدف گیریهای مکرر یک اثر یک سناریوی جداگانه نیست.
برای مثال نقاشی مشهور «ستایش بره» اثر «یان ون آیک» فنلاندی، به تنهایی رکورددار آثار هنری است که بیشترین بار به سرقت رفتهاند. این نقاشی رنگ روغن در طول شش قرن ۱۳ بار مورد مستقیم جرائم بوده است و شش بار به صورت کلی و یا بخشی از آن به سرقت رفت.
از حملات کالوینیسمها تا نیروهای ناپلئون و بعداً نازیها.
به نظر میرسد یکی از دلایل اصلی این دزدیها اعتبار مجرمانه است. سرقت یک نقاشی معروف میتواند اعتبار یک سارق را در یک شب چند برابر و فرصتهای دیگری را برای او فراهم کند. یک اثر هنری ارزشمند همچنین میتواند به عنوان نوعی وثیقه برای معاملات یا انتقال به آن سوی مرزها مورد استفاده قرار گیرد.
در موارد دیگر جذابیت چنین کارهایی برای مجرمان خیلی زیاد است.
رابرت رید، کارشناس هنر میگوید: چیزی که بیشتر مشاهده میکنیم استفاده از چنین کارهای دزدیده شده به عنوان یک ابزار چانه زنی برای کاهش احکام سارقین است. این روند حدود یک دهه پیش مورد توجه قرار گرفت. به نظر میرسد که مجرمان آن را یک فرصت میدانند. در این حالت هرچه یک اثر شناخته شده باشد، بهتر است.
در حالی که برخی از سازمانها پس از یک سرقت سرمایهگذاری زیادی در حوزه امنیت انجام میدهند اما بسیاری از موزهها پس از یک سرقت امنیت مجموعه خود را تقویت نمیکنند و امیدوارند که این کار دوباره تکرار نشود! بدیهی است که چنین نیست و آنها باید از این جرایم تکراری درس بگیرند.