به مناسبت زادروز پابلو پیکاسو

هنرام‌روز: او با شجاعت و اعتماد به نفس، هرگز به خاطر عرف یا ترس از طرد شدن متوقف نشد. او همواره به الهامات خود اعتماد می‌کرد و به نوآوری‌های تازه‌ای دست می‌یافت. همچنین، جستجوی دائمی او در زمینه علاقه شدیدش در هنر، سبب خلق آثار بی‌شماری در قالب نقاشی، مجسمه‌سازی و چاپ فلز شد. پیکاسو تنها یک مرد شناخته شده به‌خاطر کارهایش نیست. او همواره یک افسانه بوده و در واقع می‌توان او را یک اسطوره نامید. در نظر عموم او همیشه شخصیت معروف به نابغه هنر مدرن بوده و برای بسیاری از هنرمندان یک الگو به شمار می‌رود.

◾️بررسی دوره‌های نقاشی پیکاسو:

۱_ دوره آبی پیکاسو

به نقاشی‌های خلق شده در سال‌های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ در پاریس و بارسلون، دوره آبی پیکاسو گفته می‌شود. در این دوره پیکاسو در نتیجه تاثرات ناشی از خودکشی دوست خود به نام کارلوس کاساگماس، یک مجموعه نقاشی را خلق نمود که تم رنگی اصلی آن آبی است و موضوع آن اغلب بیچارگان، رنج‌دیدگان و فقرا است. اگرچه این مجموعه کار، امروزه طرفداران بسیاری دارد اما پیکاسو در زمان خود برای فروش آن ها با مشکلات زیادی روبرو بود.

‌۲_ دوره رز

نقاشی‌های این هنرمند در سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۶؛ در فرانسه، تم رنگی قرمز و نارنجی گرفت و از این جهت به آن دوره رز گفته می‌شود. در این دوره پیکاسو برای آثار خود مجموعه‌دارانی یافت. یکی از این مجموعه‌داران گرترود استاین بود که پابلو از چهره او یک نقاشی نیز کشید و حامی اصلی او به شمار می‌رفت. در همین دوره بود که پیکاسو با هنری ماتیس آشنا و تا آخر عمر به یک دوست و رقیب برای او تبدیل شد.

۳‌_ دوره آفریقایی

نقاشی‌های پیکاسو در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۹  تحت تاثیر مجسمه ‌ها و ماسک‌های آفریقایی بود. این تغییر سبک به دنبال مشاهده یک ماسک آفریقایی توسط ماتیس اتفاق افتاد. نخستین اثر پیکاسو در این زمینه تابلوی دوشیزگان آوینیون ( Les Demoiselles d'Avignon ) است. در این دوره، کم کم نشانه‌هایی از سبک نقاشی کوبیسم در آثار او پدیدار شد.

۴_ دوره کوبیسم

منتقدین هنری این دوره را به دو بخش کوبیسم تحلیلی (۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲) و کوبیسم ترکیبی (۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹) تقسیم می‌کنند. دوره کوبیسم تحلیلی با همکاری ژرژ براک گسترش یافت و در این دوره پیکاسو و براک با استفاده از رنگ‌های قهوه‌ای و خنثی، اشیا و فضا را به اشکال هندسی تجزیه و تحلیل می‌نمودند. دوره ترکیبی نیز مرحله‌ای پیشرفته‌تر از کوبیسم تحلیلی بود که در آن از تکه چسبانی روزنامه یا کاغذ دیواری در نقاشی ها استفاده می‌شد. برخی از آثار این دوره (بین سال‌های ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۷) توسط موریس راینال به نام کوبیسم کریستال نامگذاری شده است. این آثار از سطوح هندسی تخت، و فرم های روی هم آمده تشکیل شده است.

چهار دوره بالا، آثار پیکاسو را تشکیل می‌دهند اما پس از آن تا سال ۱۹۲۹ او گرایش‌هایی به سوی نئوکلاسیسیم نشان داد که احتمالا تحت تاثیر سفرش به ایتالیا و مشاهده آثار رافائل و انگر بوده است. همچنین تمایل به فلسفه سورئالیسم منجر به آن شد که آندره برتون (نویسنده و شاعر سورئالیست) در مقاله "سورئالیسم و نقاشی" به سال ۱۹۲۵، از پیکاسو به عنوان "یکی از ما" یاد کند.

◾️نقاشی‌های نوری پابلو پیکاسو با همکاری گژان میلی

گژان میلی، عکاس مجله "لایف" در سال ۱۹۴۹، در دیدار با پیکاسو در جنوب فرانسه به نمایش تصاویر ابداعی خود از قرار دادن نور در کفش اسکیت‌سوارها در تاریکی پرداخت و پیکاسو آنقدر تحت تاثیر قرار گرفت که متقاعد شد در این پروژه با او همکاری کند.

پیکاسو برای ایجاد اثر هیپنوتیزم کننده از یک نور الکتریکی کوچک استفاده کرد و آن را در اتاق تاریک به حرکت درآورد در همین حال دو دوربین از دو جهت جلو و کنار او مشغول به ثبت عکس هایی با نوردهی طولانی مدت (لانگ اکسپوژر) بودند. پیکاسو و میلی بعد از پنج جلسه ملاقات با یکدیگر توانسنتد ۳۰ عکس از تصاویر نوری شامل قنطورس، گاو و امضای پیکاسو را تولید کنند. در این تصاویر حتی می‌توان لبخند رضایت پیکاسو را از فعالیت خود مشاهده کرد.

◾️مجموعه‌ای نفیس  از ظرف‌ها و مجسمه‌های سرامیکی اثر  پیکاسو