آنری دو تولوز لوترک هنرمند نابغه‌ای که با همنسلانش متفاوت بود

هنرام‌روز: همه این‌ها باعث شد تا لوترک که زمان مرگش تنها ۳۶ سال داشت شخصیتی عجیب و به دور از نقاشان همنسل خود داشته باشد. 

سوژه آثار هنری او که بیشتر بر بارها و سالن‌های رقص در پاریس و افرادی که در آنها رفت و آمد می‌کردند و خوشگذارانی‌های شبانه متمرکز بود، کاملاً برعکس هنرمندان امپرسیونیست و پست امپرسیونیست ان دوران پاریس است و هم احساساتی است و هم همچون دریچه چشمان یک ناظر بی‌عاطفه به نظر می‌رسند. با این وجود آثار لوترک جذاب هستند چرا که تصویری روشن از زندگی مردم فرانسه اواخر قرن نوزدهم را نشان می‌دهند. 

نشریه اینترنتی آرت نیوز به بهانه برگزاری نمایشگاهی با ۲۱۵ اثر از مشهورترین آثار لوترک در موزه هنر پولک در فلوریدا، نگاهی بر زندکی کوتاه و پربار این هنرمند داشته‌است.

جولیا نولت مورخ هنر درباره اثار لوترک چنین نوشت: «دیدن یک اثار لوترک، گشت و گذار در دنیای خصوصی اوست، دنیایی از تصاویر و شخصیت های متضاد، اشراف و دلقک‌ها، ورزشکاران و رقصندگان و کافه‌ها. اگر یک باستان شناس آن‌ها را از بین ویرانه های تمدن غرب پیدا و بررسی می‌کرد، به اسناد دقیقی از زندگی پاریس بین سالهای ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۰ دست پیدا کرده‌بود.»

گفته‌می‌شود دانشمندان توانسته‌اند با اثار لوترگ در مورد برخی از مشاهیر که همزمان با او می‌زیستند و در آثارش حضور دارند اطلاعاتی کسب کنند. او سوژه‌های آثارش چون رقصندگان، کارگران جنسی و موسیقی دانان را خوب می‌شناخت و با ان‌ها در ارتباط بود. 

از جمله کسانی که در کارهای چاپی لوترک ظاهر می شوند، می‌توان به ایوت گیلبرت، خواننده‌ای مشهور اشاره کرد که در مولن روژ و سایر مکان های شناخته‌شده ان زمان برنامه اجرا می‌کرد و به دلیل سبک غیرمعمول خود شهرت زیادی کسب کرده‌بود، تصویر گیلبرت عموما در حالی که صاف ایستاده و دستکش‌های مشکی بر دست دارد و به آرامی کلاهش را برمی‌دارد، در اثار لوترک ثبت شده. در یکی از کارهای ۱۸۹۳ که روی کاغذ در نمایش موزه پولک موجود است، گیلبرت ایستاده و بازوی راست خود را به هوا بلند کرده و پشتش کمی قوس دارد و صورتش به با لبخندی شکسته شده. تصاویری از این دست به دلیل تأثیرات روانشناختی و عاطفی که لوترک به سوژه خود داده است، به یاد ماندنی است.

علی رغم این واقعیت که لوترک در محله فقیر نشین زندگی می‌کرد، اما فقیر نبود. تولوز لوترک در سال ۱۸۶۴ در آلبی متولد شد و در خانواده ای از طبقه متوسط ​​پرورش یافت. (میزان ثروت خانواده لوترک مشخص نیست، گرچه برخی از نزدیکان او دارای املاک و مستغلات بودند.) پس از مرگ برادرش، هنگامی که لوترک ۸ ساله بود برای زندگی با مادرش به پاریس رفت. در نوجوانی دچار بیماری نادر ژنتیکی شد که رشد او را متوقف کرد و باعث شد نتواند بسیاری از فعالیت‌های معمول را انجام دهد. او از این بابت رنج زیادی کشید و به همین دلیل توجهش به هنر معطوف شد.

در اوایل ۲۰ سالگی و هنگامی که در استودیوی فرناند کورمون، که در آن زمان یک هنرمند مشهور بود کار می‌کرد توانست سفارش تصویرسازی برای مجموعه‌ شعری از ویکتورهوگو بگیرد. این مجموعه هیچگاه به چاپ نرسید اما تبدیل به نمونه کاری شد که لوترگ می‌توانست ان را برای سردبیران روزنامه‌ها بفرستد. اینگونه بود که صحنه هنر پاریس از وجود لوترک اگاه شد و پیش از ۳۰ سالگی پوستری برای کافه مولن روژ طراحی کرد که باعث شهرت فراوانش شد و اثارش در نمایشگاه‌های مطرح ان زمان حضور پیدا کرد.

البته همانطور که به سرعت مشهور شد و پیشرفت کرد به همان سرعت نیز سقوط کرد. 

سارا سوزوکی، متصدی موزه هنر مدرن درباره‌اش چنین نوشت: «در سال ۱۸۹۹ اعتیاد به الکل زندگی لوترک را تحت تاثیر قرار داد و به سلامتی‌اش اسیب زد و احتمالا به بیماری سفلیس هم مبتلا شد و سرانجام در سال ۱۹۰۱ در سن ۳۶ سالگی درگذشت. اگرچه عمرش کوتاه بود اما زندگی و شخصیتس الهام بخش بود مثلا بازی درخشان جان لگویزمائو در فیلم مولن روژ در نقش لوترک محصول سال ۲۰۰۱ هالیوود به یاد ماندنی است.»

لوترک بر خلاف دیگر همکاران و همنسلانش به جای نقاشی روی بود و با رنگ روغن و قلم با طراحی‌ها و چاپ‌های دستی‌اش که به پوسترها تبدیل شدند شناخته شده‌است و پوسترهایش برای علاقمندان هنر تصاویری اشنا از او هستند. از این هنرمند بالغ بر ۵۰۰۰ طراحی و ۷۰۰ نقاشی به جا مانده‌است. 

اثار لوترگ علی‌رغم اینکه ساده طراحی شدند اما بازنمایی نزدیک به واقعیت با چند خط هستند که شخصیت افرادی که سوژه اثارش بودند را به خوبی نشان می‌دهد و نشان از مهارت زیاد او دارند. 

آرسن الکساندر منتقد هنری درباره اثار او می‌گوید: «نقاش و مدل، با هم ، تصویر و هنری واقعی از زمان ما را خلق کردند، یکی از طریق حرکت (بازیگر تاتر، دیگری از طریق بازنمایی.»