درباره نقاشی های صفا امیر مقدم
زندگی و نبردهای ویرانگر برای بقا و فنا
نمایشگاه نقاشی های صفا امیر مقدم با عنوانِ "رستگاری"، از 31 خرداد تا 11 تیر در گالری شکوه برپا شد. امیر مقدم در بیانیه(استیتمنت) نمایشگاه آورده است: جهان آکنده از توده ذرات بینهایت خرد است که کمابیش از همان قواعد هستی بخش اجرام ستارگان و کهکشانها پیروی میکنند؛ حرکت جوهری و بیپایان که همیشه چرخشی و مرکزگرا یا مرکز گریز است. عالم حیات نیز بر همین روال پدیدار میشود؛ حرکت دورانی سلولهای بنیادی که میلیونها اسپرماتوزوئید را به نخستین و مرگبارترین چالش زندگی روانه میسازد. صدها میلیون ذره بسیار خرد در جستجوی حیات بر مدار سرنوشت به پیش میروند، درحالیکه همگان به فنا خواهند رفت، الا یکی که به رستگاری خواهد رسید؛ آن که سریعترین، تواناترین و البته خوششانسترین است. این بزرگترین قربانگاه زندگی و نخستین مسلخ عشق است. درونمایه این مجموعه نقاشیها، ارائه تصویری انتزاعی از این نبرد باشکوه برای ورود به جهان زیستن است؛ داستان کوچک بودن هستی فرد در برابر عالم بینهایت، حماسه عشق و بقاء و تراژدی سرنوشت. منبع الهام این تصاویر دریافتهای علم زیست شناسی از جهان سلولی و رازهای تولد و مرگ است. از منظر شکلی این تصاویر بنیادیترین نقش پویای هستی هستند با فرمهای اسپیرال، حرکتهای طوفانی، هندسه فراکتالی و کششهای سیال بسوی مرکز که الگوی چرخشهای ذرات بسیار ریز سلولی و نیز اجرام عظیم سماوی است. اما این آثار از بازنمایی شکلی این حرکتها فراتر رفته و سعی در مفهومی کردن دریافتهای علمی دارند تا به تشابه آنها با عرصههای زندگی انسانی اشاره نمایند.
اقتصاد هنر آنلاین؛ شاهین بطحائی:مجموعه نقاشی های صفا امیرمقدم دارای سویه های فمنیستی آشکاری است که او را در موج نقاشان پیشرو ایران قرار می دهد. این آثار هم در موضوع خاص آن که به فرایندهای بدنی زنانه و دنیای مادرانه مربوط می شوند و هم در ساختار شکلی از کیفیت های تکنیکی استفاده کرده اند که بیشتر در آثاری با درونمایه ای فمنیستی مشاهده می شوند. از جمله حرکت های منحنی، اسپیرال و غیر هندسی، فضاهای خالی و عمیق، رنگ های گرم تداعی کننده بدن و ذرات ریزی که از پویایی و جوشش حیات برخوردارند.
از دیگر ویژگی های آثار او که می تواند جلوه ای فمنیستی تلقی شود، تاکید بسیار بر انرژی های حیاتی است که چرخه تولد، زندگی و مرگ را در برمی گیرد. این انرژی ها هم در فرم سیال عناصر کوچک دیده می شود و هم در شتاب جمعی آن ها که گویی قانون طبیعت است. او بر خلاف تمایل دیگر نقاشان انتزاعی، توجه کمتری به دنیای فرم و ترکیب داشته و بیشتر حرکت های ذرات بنیادی که به زندگی یا مرگ ختم می شوند را به تصویر می کشد.
نقاشی صفا امیرمقدم درباره زندگی است و نبردهای ویرانگر برای بقا و فنا و نقشی که شانس و اتفاق در این تنازع ایفا می کند. هنر او به موضوعی می پردازد که شاید هرگز موضوع هنر نبوده چرا که به دنیای پنهانی توجه دارد که هیچگاه رویت نمی شوند، مگر در حیطه مشاهدات علمی به مدد میکروسکوپ های قدرتمندی که صرفا در اختیار دانشمندان است.
این آثار ممکن است در نظر اول مشابه یکدیگر به نظر برسند، همانقدر که حیات اولیه همه انسان ها در دوران جنینی بسیار شبیه یکدیگرهستند، اما در یک نگاه ژنتیکی تمام تفاوت های انسان ها از همان دوران آشکار می شود، همان گونه که نقاشی های او داستان واحدی است که هر بار به شکل متفاوتی رخ می دهد.