اقتصاد هنر آنلاین از وضعیت "پرچم دوزی" گزارش می دهد
هنر سنتی رو به فراموشی
تقاطع ناصرخسرو و پانزده خرداد تهران راستهی پرچمدوزیها و پرچم فروشیها است. ایام محرم اوج فروش این مغازهها به حساب می آید. این پرچم ها برای صدها سال با دست و بعد از ورودِ ماشین های دوزندگی، با چرخ خیاطی های صنعتی دوخته می شده است و برای آذینِ تکایا و حسینیه ها مورد استفاده بوده و هست. به نظر می رسد به دلایل اقتصادی، این هنر رو به فراموشی ست.
اقتصاد هنر آنلاین-زهرا رهگشای: این قدمت به پرچم دوزی شخصیت و هویتی مستقل داده است. امادر سال های اخیر با ورود دستگاه های چاپ و بنر، پرچم دوزی به محاق رفته است و پرچم های یکبار مصرف چاپی جای این هنر سنتی را گرفته است. هر دو نوع پرچمها (چه چاپی و چه دست دوز) مشتری خاص خود را دارد و بهخاطر این ایام هردوی این مغازهها به شدت مشغولاند. با این حال مغازههای کمتری به دوزندگی مشغولاند. قیمت پایین پرچم چاپی در مقایسه با پرچم دست دوز باعث شده است تا مردم به نسبت جیبشان از این پرچم ها بیشتر خریداری کنند. پرچم دوز ها از کسادی بازار و کیفیت پایین و عدم زیبایی نسخه های چاپی گله مندند. به نظر می رسد کثرت و تعدد باعث و بانی اصلی رونق چاپ و کسادی بازار دوزندگی باشد.
دوزنده ها در اتاق های کوچک با امکانات محدود و دستگاه های صنعتی سخت، هنوز مشغول دوختن هستند و عمدهی آنها علاقه های معنوی را محرک اصلی شغل خود می دانند.