هومن سیدی و حسین یاری در فصل دوم عاشقانه بازی کاریزماتیکی دارند

به گزارش هنر ام‌روز به نقل از مجله سینماباز، هومن سیدی مشخص است برای طراحی بازی کاراکتر پیمان چه در فصل اول و چه در فصل دوم عاشقانه به خلاقیت های درونی خودش در بازیگری رجوع کرده و باعث شده کاراکتری را بازی کند که سریال را سر پا نگه میدارد پیمان با اینکه کاراکتر مثبت قصه نیست اما شیرینی که سیدی در بازی اش به نمایش میگذارد مخاطبین خیلی سریع با این کاراکتر ارتباط برقرار میکنند پس میتوان گفت دیده شدن این سریال به بازی بی نظیر هومن سیدی برمیگردد فرض کنید اگر این کاراکتر را شخص دیگری بازی میکرد فضای کندی در کلیت سریال حس میشد اما کاراکتر پیمان یک تنه ریتم سریال را نگه داشته و باعث شده مخاطب همراه سریال شود پس از عاشقانه فیلمنامه نویسان سریال های شبکه خانگی سعی کردند کاراکتر شیرینی مثل پیمان در سریال هایشان طراحی کنند ولی هیچ کدام از آن کاراکترها به شیرینی سیدی بازی نکردند.

حسین یاری هم از بازیگران توانایی سینما و تلویزیون است متاسفانه آنطور که شایسته است به حقش در بازیگری نرسیده او حس عاشقانه ای که با همسرش در فصل اول عاشقانه داشت بسیار طبیعی بازی میکرد ارتباط او با فرزندش و مخالفتش با کارهای پدرش همچنین ارتباط او با گیسو به حرفه ای ترین شکل ممکن بازی شد کاملا حس میشد رضا انگار خواهرش را پس از سال ها پیدا کرده و حس خواهر برادری با گیسو آنقدر طبیعی بود که مخاطب این ارتباط را باور میکرد اما در اصل گیسو خواهر او نبود یا در فصل دوم عاشقانه کاراکتر رضا ارتباطی که مابقی کاراکترها دارد بسیار دقیق بازی کرده و کاملا واقع گرایانه بازی اش را طراحی کرده که از خلاقیت خودش می آید .

ضعف هایی در شخصیت پردازی این دو کاراکتر در فصل دوم حس میشود که به بازی بازیگر برنمی گردد بلکه به ضعف سناریست برمیگردد مثلا ناراحتی رضا و پیمان را بعد از دست دادن ریحانه که عزیزترین شخص زندگی هر دوی شان بود نمی بینیم . ریحانه که به عنوان خواهر همیشه در کنار پیمان بود و رضایی که در سخت ترین شرایط کنار ریحانه بود به عنوان همسر . فیلمنامه نویس میتوانست با هوشمندی بعد یکسال از مرگ ریحانه قصه را شروع کند اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد.

در نهایت هومن سیدی و حسین یاری نقش بسیار زیادی در سکانس های دلنشین عاشقانه دارد و اگر این دو بازیگر درکار نبودن ریتم متعادلی که الان شاهد هستیم را نمی دیدیم.