مینا اکبری در آستانه اکران نخستین فیلمش به اقتصاد هنر آنلاین گفت:
همیشه روزنامهنگار باقی خواهم ماند
مینا اکبری یک خبرنگارِ حرفه ای ست که در حوزهی تخصصی خود یعنی سینما فعال بوده است. او برای نخستین بار دست به ساختِ فیلمی زده است که مانند یک پل، میانِ رویکردِ حرفه ای او(یعنی روزنامه نگاری) و سینما ارتباط برقرار کرده.فیلمِ "میدان جوانان سابق" همین روزها در گروهِ "هنر و تجربه" اکران می شود.
به گزارش اقتصاد هنر آنلاین؛ افتتاحیه مستند "میدان جوانان سابق" در روز شنبه ۱۸ خرداد در موزه سینما با حضور عوامل فیلم و جمعی از روزنامهنگاران و هنرمندان آغاز خواهد شد.این فیلم روایتی از ماجرای مطبوعات ایران برای دو دهه است. به همین مناسبت با او گفتگویی داشته ایم که می خوانید.
*
این نخستین فیلمِ بلندی ست که ساخته اید. آیا در زندگی حرفه ای خود رویکرد تازه ای در پیش گرفته اید و بنا دارید فیلمساز بمانید؟
من یک وجه سوال شما را میتوانم با قاطعیت پاسخ بدهم و در یک وجه دیگر هنوز تصمیم قاطعی نگرفتهام. در حال حاضر مدیوم سینما و مستند را برای روایتهام انتخاب کردهام اما این ماندن چقدر ادامه خواهد داشت برایم چندان روشن نیست. چیزی که برایم قطعیت دارد این است که به روزنامهنگاری به آن شکل سابق فکر نمیکنم.
علت رجوع شما به تاریخ مطبوعات ایران چه بوده است؟ آیا خاطر سازی کرده اید یا منظورِ هدفمندی در قِبالِ تاریخ مطبوعات ایران داشته اید؟
در تیتراژ مستند «میدان جوانان(سابق)» بر خلاف نظر مشاوران فیلم، به جای کپشن نویسنده، پژوهشگر و کارگردان نوشتم: روایتی از مینا اکبری. چون این مستند روایت شخصی من به عنوان روزنامهنگار فرهنگی از یک مقطع مهم تاریخی یعنی دوره اصلاحات است که اتفاقا سالهای مهم و تأثیرگذاری بود. در نتیجه اگر منظور هدفمند را برنامه مشخص برای رساندن پیامی مشخص معنی کنیم؛ باید بگویم نه. من به دنبال انتقال معنی به این شکل که درنظر شماست، نبودم؛ فقط به عنوان روزنامهنگاری که تصمیم گرفته مدیوماش را عوض کند، دوربین به دست گرفتم که روایت کنم. آن هم برههای را که گرچه های و هوی بسیار داشت ولی کار اصولی، پژوهشی یا حتی روایت شخصی در آن کمتر انجام شد و در اصل رسانه و مطبوعات و باطبع آن روزنامهنگاران قربانی سیاست شدند.
ساز و کارِ سرمایه گذاری این فیلم به چه شکلی بوده است؟
برخلاف تصور، این فیلم چندان برآورد مالی سنگینی نداشت. طبعا به خاطر موضوعی که انتخاب کرده بودم کمتر کسی ریسک سرمایهگذاری روی چنین فیلمی را میکرد. حتی به مدیر مطبوعاتی اصلاحطلبی که کار سینما هم میکرد پیشنهاد تولید مشترک این فیلم را دادم اما گفت در شرایط فعلی سرمایهگذاری روی این پروژه به صلاحم نیست. احسان رسولاف تنها کسی بود که در آن سالها (حدود چهار سال پیش) همه جور پشت این فیلم بدون هیچ گونه دخالت مستقیمی ایستاد و ما توانستیم با شراکت هم و با همکاری یک گروه حرفهای فیلم را به پایان برسانیم.
چطور یک سرمایه گذار حاضر شده است برای یک مستند که در گروهِ هنر و تجربه اکران می شود سرمایه گذاری کند؟ آیا نگران بازگشت سرمایه نیستید؟
همانطور که در سوال قبلی توضیح دادم، سرمایهگذاری این فیلم به صورت مشترک بود و در اصل "احسان رسولاف" فیلمی تهیه کرده که من در آن سرمایهگذاری کردهام.
از طرف دیگر موضوع مستند «میدان جوانان(سابق)» و این نکته که برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران به این مقطع مهم تاریخی پرداخته میشود برای سرمایهگذار و تهیهکننده دغدغهمند و جسور، وسوسهبرانگیز است.
شاید هم تجربه ۲۲سال کار مطبوعاتی من در زمینه موضوع فیلم این اطمینان را به سرمایهگذار میداد که با اثری جدی و مشفقانه روبروست.
دورنمایِ فعالیت سینمایی شما به چه شکلی خواهد بود؟ ایا همچنان به صنفِ اصلیِ خود یعنی مطبوعات وفادار خواهید بود یا سراغِ موضوعاتِ دیگری هم خواهید رفت؟
پاسخ این پرسش را به نوعی در سئوال اول دادم. من در این مقطع از زندگیام که به نوعی میانسالی محسوب میشود به کشف دنیای جدیدی رفتهام که برخلاف مطبوعات فعلی برایم چالشبرانگیز است. قطعا همیشه روزنامهنگار باقی خواهم ماند چون به خوبی آگاهم که بخشی از دید من به جهان از زاویه دید ژورنالیسم شکل گرفته و نمیتوانم و نمیخواهم بین آنها فاصلهگذاری عمیقی ایجاد کنم ولی در عین حال تلاش میکنم که هر کدام وجه مستقل خود را در کارهایم حفظ کنند و اعتیاد به ژورنالیسم باعث نشود جهان روایتام در مستندسازی به حاشیه برود.