بخش خصوصی هنر در تهدیدِ سرمایه گذاری های مشکوک

به گزارش اقتصاد هنر آنلاین و به نقل از خبرگزاری ها؛ دادستانِ پرونده در این باره گفته است: سید محمدهادی رضوی متهم به مشارکت در اخلال عمده در نظام اقتصادی کشور از طریق تحصیل مال از طریق نامشروع به مبلغ ۱۰۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است و آزاد با قرار وثیقه است و اتهامات دیگری دارد که در دادگاه صالح رسیدگی خواهد شد.

به نظر می رسد آقای رضوی منابع تامینِ مالی فراوانی در اختیار داشته است. او یک نمونه از سرمایه گذاری" به هدفی غیر از هنر" در هنر است که می بایست کارشناسان بیشتر از پیش به ساز و کارِ مالی صنعت هنر توجه نشان دهند. پیشتر البته، در شبکه های مجازی وب سایت ها به این موضوع پرداخته شده بود و اتهاماتی متوجه همکارِ آقای رضوی( محمدامامی) آقای مرتضوی متهم شده است که از طریق شرکت‌های آینده‌سازان و ره‌پویان کوثر ۶۰ و ۲۰ میلیارد تومان به نام شرکت‌های فوق و بدون تودیع وثیقه تسهیلات دریافت کند و از طریق شرکت شایگان تجارت آتیه با ۳ فقره ضمانت‌نامه، ۲۷ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان بدون اعتبارسنجی و تودیع وثیقه دریافت کند و اقدام به خرید گوشت و مرغ از شرکت پشتیبانی دام استان تهران کرده و سپس این اقلام را در بازار به فروش رسانده و بانک مورد نظر را شده را با مشکلات جدی روبرو کرده است.

مشکلات جدی یعنی اخلال در نظامِ سرمایه‌ی کشور. به نظر می رسد آقای مرتضوی این اخلال را با سرمایه گذاری در هنر لاپوشانی کرده است.

طبقِ اظهاراتِ دادستان او اقدام به خرید چندین ملک در نقاط مرغوب تهران کرده است که ملک موسوم به صبا را در خیابان اندرزگو به مبلغ ۱۹ میلیارد تومان خریداری کرده است و در اسفندماه سال ۹۴ قصد داشته تا از طریق گران‌نمایی بدهی خود را به بانک سرمایه تسویه کند و در این خصوص از شخصی به نام محسن پارسائیان کمک می‌خواهد و کارشناسان فوق پیرو تبانی به میزان بیش از ۴ برابر ارزش واقعی ملک را ارزیابی می‌کند، در حالیکه چند ماه پیش از ارزیابی از قبال تسهیلات بانک سرمایه این ملک را خریداری کرده بود و برای خوش خدمتی محسن پارسائیان، ۳۰۰ میلیون تومان پاداش به وی پرداخت کرده است.

دادستان مدعی شده است: سید هادی رضوی از مجرای پرداخت رشوه به مدیران بانک سرمایه بدون تودیع وثیقه در حدود ۱۰۷ میلیارد تومان را در سال ۹۱ تا ۹۴ از شبکه بانکی خارج و صرف عیش و نوش، سفر‌های خارجی، خودرو‌های لوکس و ملک کرده است.

وارد شدن سرمایه گذارانی که به اتهامات این چنینی روانه دادگاه می شوند شایسته‌ی هنر و هنرمندان نیست. صندوق ذخیره فرهنگیان در اساسنامه اش اهداف خود را بر شمرده:

"تولید و افزایش سرمایه و ثروت جهت تقویت توان مالی و معیشتی فرهنگیان عضو در دوران بازنشستگی و حتی المقدور در دوران خدمت و ارائه خدمات و تسهیلات عادلانه و فراگیر..."

از این اهداف و اهداف مشابه، گند درصد آن در حقیقت به فرهنگیان اختصاص یافته است؟ و چقدر از این چرخش مالی به سودِ فرهنگ کشور خرج شده است؟

سید هادی مرتضوی یک نمونه است از عاقبت و نتیجه‌ی سرمایه گذاریِ مشکوک در هنر. و بر هنرمندان، صاحبانِ قلم، سرمایه گذارانِ سالم و با دقت و روزنامه نگاران است که در این باره حساسیت بیشتری نشان دهند و درباره‌ی "اتهاماتِ اثبات شده" به نقد و نظر و بررسی بیشتری بپردازند.

اقتصاد هنر آنلاین پیش از این در یک یادداشت(به قلمِ علی مصلح حیدرزاده) به این ساز و کارِ نا مفید مالی پرداخته بود و اکنون نیز قصد دارد بنا بر وظیفه‌ی رسانه ای خود (و به دور از جنجال ها و مربوط کردنِ موضوع به روابط خانوادگی متهمان) موضوع را پیگیری کند و اخبارش را برای علاقمندان به هنر بازتاب دهد.