اولین واکنش‌ منتقدان به انیمیشن پرطرفدار «روح»

هنرام‌روز: ای. او اسکات منتقد نیویورک تایمز :«فیلم جدید پیکسار سوالی را می‌پرسد که خیلی از ما بارها برای پرسیدندش دچار بی‌خوابی شده‌ایم، این سوال که: چرا ما وجود داریم؟ هدف زنده بودن چیست؟ و بعد چه می‌شود؟  این اولین بار نیست که استودیوی پیکسار توانایی بصری و داستانگویی‌اش را برای بررسی تم‌های فلسفی عمیق به کار برده.... جنبه تعلیمی این انیمیشن صادقانه است، بر دل می‌نشیند و از هنرمندی خالقانش جدا نیست.»

پیتر دبروگ منتقد ورایتی: «شاید بسیاری از کودکان درگیر این مساله نباشند؛ اما بزرگسالان زیادی هستند که آرزو می‌کنند هرگز به دنیا نمی‌آمدند و فیلم «روح» با قلب بزرگ و بخشنده‌اش مثل فیلم‌های قبلی پیکسار کاری می‌کند که حتی زندگی معمولی جو گارنر هم چیزی باشد که باید قدر آن دانسته شود...تمام این موارد مختلف به طرز زیبایی با هم ترکیب شده‌اند. اثری که تماشاگر پیر و جوان را به حالتی می‌برد که تصور می‌کند روح خودش مثل یک شخصیت کارتونی خاص در حال درخشش است.»

الکس گادفری منتقد امپایر: «فیلم آن تاثیر عاطفی که وعده می‌دهد را ارائه نمی‌دهد، خیلی از ایده‌ها هرگز شکل نمی‌گیرند، اما «روح» بدون شک یک سفر زیبا و تاثیرگذار اگزیستانسیالیستی و پر از شگفتی است.... فیلم در تمام 100 دقیقه زیباست، اما سفر احساسی عظیم نیست. اما جزئیاتش آن را به نتیجه می‌رساند. لحظاتی متعالی در فیلم وجود دارد، لحظاتی که روایت دقیقا بر انیمیشن منطبق می‌شود و شما را به جای دیگری می‌برد. این لحظات جادوی پیکسار است . در این لحظات است که همه چیز منطقی می‌شود.»