حسین معززینیا:
فیلم«مردی که پوستش را فروخت»، ضعیف است
مردی که پوستش را فروخت، در بین ۵ فیلمی که در مراسم اسکار ۲۰۲۱ نامزد دریافت جایزهی بهترین فیلم بینالمللی شده بودند، ضعیفترین و مضمونزدهترین است.
به گزارش هنر امروز به نقل از کانال تلگرامی فیلم دیدن با حسین معززینیا، دومین فیلم بلند خانم کوثر بنهنیه، باز یکی دیگر از آن مصادیق کامل و دقیق دوختن کت برای یک دکمه است. آن دکمه، چند جملهای است که در تیتراژ پایانی فیلم دیده میشود: در سال ۲۰۰۸ یک اثر هنری در قالب یک خالکوبی به یک کلکسیونر فروخته شده. نوشته نشده اصل واقعه چه بوده، ولی آنچه از همین ایدهی چندخطی وارد فیلم بنهنیه شده، خالکوبی یک ویزای شنگن روی پوست پشت بدن یک پناهندهی اهل سوریه است. واضح است که اصل واقعه در سال ۲۰۰۸ ربطی به شرایط سالهای اخیر سوریه نداشته.
بر مبنای این ایده، فیلمساز شروع کرده به طراحی یک قصهی عاشقانهی پیشپاافتادهی فیلمفارسیوار، و افزودن مخلفاتی شامل اشاره به اوضاع وخیم سوریه، نیروهای تحت امر بشار اسد، مردم جنگزده، قساوتهای داعش، مادرانی که در موقعیتهای جنگی دچار نقص عضو شدهاند، بلاتکلیفی پناهندگان، و در آنسو اروپانشینهای بیدردی که سرشان به ادا اطوارهای روشنفکرانه، رونق گالریها، حراجیهای آثار هنری و پول درآوردن از رنج خاورمیانهایها گرم است.
این وسط یک کاراکتر به نام ثریا با بازی مونیکا بلوچی هم به فیلم اضافه شده که خودش حکایت غریبی است.
نتیجه، فیلمی شده با ساختمانی سست و روایتی دم دستی که اگر از آن دسته تماشاگران باشید که نشستهاید به انتظار تماشای «درد دنیای امروز» در قالب فیلمهای سینمایی، خب شاید متأثر شوید، اگر هم عضو آکادمی باشید رأی میدهید چنین فیلمی نامزد دریافت جایزه بشود. در غیر این صورت میتوانید به این فکر کنید فیلمسازان امروزی خوب یاد گرفتهاند چه در دیگ بریزند و با بهرهگیری از زیرکی «آپدیت»شدهشان، ادویه و فلفل بهمقدار لازم بیفزایند تا مسیر «موفقیت»، از برگزیدهشدن برای بخش نوعی نگاه جشنوارهی کن تا ورود به بخش مسابقهی ونیز و نامزدی در اسکار، تضمینشده طی شود.