برشهایی در جنگ جهانی اول
بررسی کاتهای انجام شده در فیلم ۱۹۱۷
کدخبر :
4470
خبرنگار:
تهمینه منصوری
فیلم ۱۹۱۷ به کارگردانی ساممندرز در سال ۲۰۱۹ ساخته شده است. این فیلم به جهت سبک خاص کارگردانی و فیلمبرداری مورد استقبال تماشاگران و جشنوارههای سینمایی قرار گرفت و نقد و بررسی های زیادی از جهات فنی روی آن انجام شده است ما نیز در ادامه به مبحث فیلمبرداری و تدوین در این فیلم میپردازیم.
هنرامروز: ۱۹۱۷ فیلمی است که در حال و هوای روزهای جنگ جهانی اول میگذرد. اسکافیلد و بلیک از طرف فرمانده خود مامور میشوند تا برای رساندن پیغامی به گروهان دیگر از خط مقدم جبهه عبور کنند. در طول مسیر حوادث بسیار پرتنشی از جمله انفجار بمب، سقوط هواپیما، افتادن در مسیر طغیان رودخانه سر راه آن ها قرار میگیرد.
نکتهی جالب آن است که فیلمساز تصمیم گرفته است فیلمبرداری به گونهای انجام شود که مخاطب هنگام تماشای آن گمان کند هیچ کات ( برشی ) در فیلم وجود ندارد و به اصطلاح به صورت لانگ تیک فیلمبرداری شده است.
این تکنیک که بار اول در فیلم "طناب" ساختهی آلفرد هیچکاک مورد استفاده قرار گرفت، امروزه بسیار مورد استقبال کارگردانان سینما است.
در سینمای ایران شهرام مکری در دو فیلم "ماهی و گربه" و "هجوم" از این تکنیک استفاده کرده است.
ماهیت به کارگیری لانگ تیک ( برداشت طولانی ) برای آن است که مخاطب حس نکند تصویر برشی خورده است و در واقع در توالی زمانی وقفهای ایجاد نشود، به این معنا که اگر مدت زمان یک فیلم ۲ ساعت است، برای شخصیت ها هم در داستان ۲ ساعت زمان بگذرد.
در روند فیلمبرداری اینگونه فیلمها چند نکته بسیار مهم است اول آنکه نیازمند تمرین بسیار زیادی هستند زیرا هیچ اشتباهی نباید در برداشتها اتفاق بیافتد، دوم آنکه همهی آنچه در یک پلان اتفاق میافتد باید مطابق آنچه باشد که از قبل تعیین شده است و در واقع امکان بداهه پردازی برای بازیگر وجود ندارد، فیلمبرداران برای تصویر برداری این فیلمها ماه ها تمرینات بدنی انجام میدهند زیرا برای فیلمبرداری برخی پلان ها لازم است دوربین را که وزن آن گاهی به ۸ تا ۱۰ کیلو هممیرسد را به مدت ۱۵ الی ۲۰ دقیقه ( حتی بیشتر) روی شانه خود در مسیر معینی حمل کنند و نکته آخر اینکه برای رسیدن به این فرم از تصاویر راهکار های مختلفی وجود دارد که در ادامه به ۵ تا از پرکاربردترین آنها اشاره میکنیم.
۱. استفاده از سیاهی ( کات به سیاهی)
این راهکار اولین و سادهترین راه است. اینکار به این صورت انجام میشود که پلان ما از نقطهای آغاز شده سپس در نقطهای سیاه ( مثل یک مکان تاریک/ لباس تیره یا … ) پایان مییابد، در اینجا کات میدهند و بعد از آن پلان بعدی از سیاهی شروع میشود به این ترتیب مخاطب احساس برش خوردن یا کات شدن تصویر را نمیکند.
۲. پوشاندن ( کاور کردن)
در این تکنیک سوژهای که در حال دنبال کردن او هستیم توسط یک شی یا جسمی در صحنه ( مثل در، کمد، وسیلهای متحرک مثل ماشین یا … ) پوشانده میشود، اینجاست که کارگردان کات میدهد و پلان بعدی را از روی همان شی شروع میکند به طوری که هیچ تغییری حس نشود.
۳. تکنیک CGI
استفاده از CGI در فیلمها پروسهی مرحلهی پس از تولید را طولانی کرده و همچنین هزینهی سنگینی هم دارد،، اما در هالیوود برای بسیاری از فیلمها به کار میرود. روند کار به این شکل است که در ابتدای پلان ما سوژه واقعی را داریم که فرضا باید از جایی بپرد، لحظهی خیز برداشتن او برای پرش با تکنیک CG بازسازی میشود و کارگردان میتواند در اینجا کات دهد و پلان بعد از ادامه ی خیز و پرش او آغاز میشود.
۴.تکنیک موشن بلور
این راهکار در عکاسی نیز بسیار رواج دارد و بیشتر برای گرفتن عکسهایی از شی متحرک استفاده میشود. در سینما به اینمعناست که پلان از روی یک سوژه شروع میشود و سپس دوربین پن ( اگر با این تکنیک آشنا نیستید به پست آموزش قسمت اول مراجعه کنید) میکند و به واسطهی اینکه تصویر در این میان بلور میشود ( حالتی شبیه کش آمدن تصویر) مخاطب متوجه برش رخ داده نمیشود.