هشتادمین سالمرگ لئون تروتسکی

هنرام‌روز: از اوایل دهه ۱۹۳۰ جناحی به طرفداری از لئون تروتسکی، رهبر مغضوب و تبعیدی انقلاب روسیه، در میان کمونیست‌های مکزیک شکل گرفت. دیه‌گو ریورا، ، نقاش معروف مکزیکی و یکی از هنرمندان بزرگ قرن بیستم، از سخنگویان اصلی این جناح بود و در متشکل کردن تروتسکیست‌های آمریکای لاتین نقش مهمی ایفا کرد.

زمانی که تروتسکی از بیم جاسوسان و مأموران استالین در اروپا آواره بود، ریورا و همسرش فریدا کالو موفق شدند برای او از دولت وقت مکزیک پناهندگی بگیرند، به شرط آن که رهبر روس از فعالیت سیاسی در مکزیک پرهیز کند. هنگامی که تروتسکی در ژانویهٔ ۱۹۳۷ وارد مکزیک شد، نخست در خانهٔ ریورا و کالو اقامت گزید. به ویژه از این زمان بود که «حزب کمونیست مکزیک» ریورا را زیر حملات خصمانه گرفت.هنگامی که تروتسکی در ۲۱ اوت ۱۹۴۰ به دست یکی از فرستادگان استالین به قتل رسید، ضربهٔ روحی بزرگی بر دیگو ریورا وارد آمد.

فریدا کالو می‌گوید:

از آغوش تروتسکی بوی جنگ می‌آمد. او در وجود من چه می‌جست؟ وقتی به آغوش تروتسکی رفتم زیبایی‌ام دوباره به من برگشته بود و حالا تروتسکی ترور شده است.

یکی از ترانه‌های مشهوری که دوبار در فیلم «فریدا» (۲۰۰۲) شنیده می‌شود، ترانه‌ای است با عنوان «زن گریان» که بار اول آن را با صدای گرم چاولا وارگاس می‌شنویم. درون‌مایه ترانه، مرگ است و کیفیتی پیش‌گویانه دارد و پیش‌درآمدی است بر ترور و قتل تروتسکی.

 چاولا وارگاس ۸۰ ساله این ترانه را به طور زنده در برابر دوربین جولی تی‌مور (کارگردان فیلم) ۱۲ بار اجرا کرده است. ترانه‌ای بسیار گیرا و تاثیرگذار که نشان می‌دهد وارگاس با همه‌ی پیری‌اش هنوز می‌تواند اشک مردم را در آورد.