زادروز آل پاچینو
آلفردو جیمز پاچینو (انگلیسی: Alfredo James Pacino؛ زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۴۰) بازیگر و فیلمساز آمریکایی است.
به گزارش هنر امروز، آل پاچینو در طول پنج دهه فعالیت خود چندین جایزه دریافت کردهاست؛ از جمله یک جایزه اسکار، دو جایزه تونی و دو جایزه امی. این جوایز، پاچینو را به اندک بازیگرانی بدل میسازد که تاج سهگانه بازیگری را دریافت کردهاند. به او همچنین جوایزی چون یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا، سیسیل بی دمیل و نشان ملی هنر اعطا شدهاست.
پاچینو در اچبی استودیو و اکتورز استودیو، بازیگری متد را تحت چارلی لاتن و لی استراسبرگ فرا گرفت. او در ۲۹ سالگی با نقشی مختصر در ناتالی و من (۱۹۶۹) نخستین فیلم بلند خود را بازی کرد. پاچینو با بازی در فیلم وحشت در نیدل پارک (۱۹۷۱) که نخستین نقش اصلی او بود، به طرز مثبتی مورد توجه قرار گرفت. او پس از بازی در فیلم پدرخوانده (۱۹۷۲) به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا، با نقش موفق مایکل کورلئونه به شکل گستردهتری شناختهشد و مورد تقدیر قرار گرفت. پاچینو بابت بازی در این نقش، نخستین نامزدی اسکار خود را گرفت و آن را در فیلمهای پدرخوانده: قسمت دوم (۱۹۷۴) و پدرخوانده: قسمت سوم (۱۹۹۰) بازآفرینی کرد.
پاچینو برای بازی در فیلمهای سرپیکو (۱۹۷۳)، بعدازظهر سگی (۱۹۷۵)، پدرخوانده: قسمت دوم و ... و عدالت برای همه (۱۹۷۹) نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و در نهایت این جایزه را بابت نقش یک کهنهسرباز نابینای ارتش آمریکا در فیلم بوی خوش یک زن (۱۹۹۲) دریافت کرد. او همچنین برای بازی در فیلمهای پدرخوانده، دیک تریسی (۱۹۹۰)، گلنگری گلن راس (۱۹۹۲) و مرد ایرلندی (۲۰۱۹)، نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. سایر نقشهای قابلتوجه پاچینو شامل تونی مونتانا در صورت زخمی (۱۹۸۳)، کارلیتو بریگانته در راه کارلیتو (۱۹۹۳)، بنجامین راجیرو در دانی براسکو (۱۹۹۷) و لوول برگمن در نفوذی (۱۹۹۳) میشود. او همچنین در فیلمهای مخمصه (۱۹۹۵)، وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷)، بیخوابی (۲۰۰۲) و روزی روزگاری هالیوود (۲۰۱۹) بازی کردهاست. پاچینو در تولیدات متعددی از شبکه اچبیاو در تلویزیون حضور داشتهاست؛ از جمله این تولیدات میتوان به فرشتگان در آمریکا (۲۰۰۳)، تو جک را نمیشناسی (۲۰۱۰) و فیل اسپکتور (۲۰۱۳) اشاره کرد. او بابت بازی در نقش جک کورکیان و روی کوهن در فیلم های تلویزیونی تو جک را نمیشناسی و فرشتگان در آمریکا برنده جایزه امی ساعات پربیننده شد.
پاچینو فعالیت گستردهای در تئاتر داشتهاست. او در سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۷ بابت نمایشهای آیا یک ببر کراوات میزند؟ و تمرین مقدماتی پابلو هومل جایزه تونی بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. پاچینو که از دوستداران شکسپیر است، در ۱۹۹۶ مستند در جستجوی ریچارد را کارگردانی و در آن بازی کرد. این مستند دربارهٔ نمایشنامه ریچارد سوم است که خود او همچنین در ۱۹۷۷ آن را در تئاتر بازی کردهبود. پاچینو در فیلم تاجر ونیزی (۲۰۰۴) براساس نمایشنامهای با همین نام در نقش شایلاک بازی کرد. او در تئاتری در سال ۲۰۱۰ این نقش را بازآفرینی کرد. پاچینو که حرفه کارگردانی خود را با در جستجوی ریچارد آغاز کردهبود، در فیلمهای قهوه چینی (۲۰۰۰)، وایلد سالومه (۲۰۱۱) و سالومه (۲۰۱۳) بازی و کارگردانی کرد. او همچنین از سال ۱۹۹۴، رئیس مشترک اکتورز استودیو بودهاست.
زندگی شخصی
پاچینو هیچگاه ازدواج نکردهاست، اما سه فرزند دارد. جولی ماری (زاده ۱۹۸۹) بزرگترین فرزند او است که مادرش یان ترنت، مربی بازیگری، است. آنتون جیمز و اولیویا رز، پسر و دختر دیگر پاچینو هستند که در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۱ بهصورت دوقلو متولد شدند. مادر ایندو بورلی دی آنجلو است که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ با پاچینو رابطه داشت.
او همچنین با دایان کیتن، همبازی خود در سهگانه پدرخوانده، رابطهای مردد و گهگاهی داشت که بعد از فیلمبرداری پدرخوانده: قسمت سوم بهطور کامل پایان یافت. کیتون در مصاحبهای با باربارا والترز دربارهٔ پاچینو گفت: «ال به سادگی سرگرمکنندهترین مرد بود … برای من آن زیباترین صورت بود.» پاچینو همچنین روابطی با تیوزدی ولد، جیل کلایبورگ، مارته کلر، کاتلین کویینلان و لیندال هابز داشتهاست.
پاچینو از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ با لوسیلا پولاک، بازیگر آرژانتینی، رابطه داشت. با اینکه ایندو هیچگاه ازدواج نکردند، کامیلا مورون، دختر پولاک، از آل پاچینو به عنوان ناپدری خود یاد میکند.
جوایز
آل پاچینو در طول فعالیت حرفهای خود، نامزد و برندهٔ جوایز پرشماری شدهاست: نه نامزدی اسکار (یکبار برنده)، هجده نامزدی گلدنگلوب (چهاربار برنده)، پنج نامزدی بفتا (یکبار برنده)، سه نامزدی امی (دوبار برنده) و دو نامزدی تونی (دوبار برنده). پاچینو در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه سیسیل بی دمیل شد و بنیاد فیلم آمریکا در سال ۲۰۰۷ به پاچینو جایزه یک عمر دستاورد هنری را اهدا کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۱ به پاس فعالیت حرفهای خود، موفق به دریافت نشان ملی هنر از باراک اوباما، رئیسجمهور وقت آمریکا، شد. تماشاگران بریتانیایی در یک نظرسنجی از کانال ۴ در سال ۲۰۰۳، پاچینو را به عنوان «بزرگترین ستارهٔ تاریخ سینما» انتخاب کردند.