صداها و پل‌ها نماینده فرهنگ جهانی

اقتصاد هنر آنلاین-فاطمه اسماعیلی: "احسان مطوری" آهنگساز و نوازنده سنتور از چگونگی شکل گیری همکاری با "علیرضا قربانی" و ساخت قطعه "رویا" گفت: "علیرضا قربانی" را سال‌هاست می‌شناسم و صدایش را دوست داشتم اما دلم نمی‌خواست که در قالب موسیقی سنتی با او همکاری کنم چون به نظر من توانایی‌های خاصی در صدای او وجود دارد و به هرحال از معدود خواننده‌هایی است که چهره بین المللی‌تری دارد. برای همین مدت‌ها بود که فکر می‌کردم چه پروژه‌ای را می‌توانم به او پیشنهاد بدم چون می‌دانستم که سرش شلوغ است و انتخاب‌هایش محدود است. پروژه‌ای به نام "صداها و پل‌ها" را به او پیشنهاد دادم. این قسمتی از پایان‌نامه درسی من بود. به خاطر آن‌که رشته تحصیلی من آهنگسازی براساس موسیقی جهانی بود و موقع ساخت این اثر به استادم پیشنهاد دادم که می‌خواهم فرهنگ‌های مختلف را کنار هم بگذارم تا بتوانم نزدیکی و تطبیقی بین آن‌ها به وجود بیاورم و ارتباط بین‌شان را از طریق موسیقی و ترکیب اشعارشان کشف کنم. این پروژه به این صورت شروع شد و احساس می‌کردم که "علیرضا قربانی" باید آن را بخواند.

مطوری درباره همکاری خواننده های غیر ایرانی این آلبوم گفت: پس از آن براساس نیاز خواننده‌های مختلفی از فرهنگ های متفاوت را پیدا کردم تا در این پروژه همکاری داشته باشیم. البته ما فعلا تنها یک قطعه را منتشر کرده‌ایم. اما در آینده خواننده‌های انگلیسی، فرانسوی، کرد، ترک و عرب زبان خواهیم داشت. سعی کردیم از فرهنگ‌هایی استفاده کنیم که هم قدمت بیشتری دارند و از نظر ادبی توانسته‌ام با آن‌ها ارتباط بگیرم. اما خواننده فارسی زبان ما "علیرضا قربانی" است و ترجیح من این بود که آواز ایرانی را به عنوان نماینده ایران نشان بدهم.

 این آهنگساز ایرانی با اشاره به نحوه دریافت مدال برنز جایزه موسیقی جهان افزود: ما این پروژه را چندین ماه پیش شروع کردیم و اولین قطعه را آماده کردیم و برحسب آن روندی که در زمان پخش وجود دارد به فستیوال‌های متفاوت آن را فرستادیم و خوشبختانه در بخش جایزه موسیقی جهانی که یک جایزه مطرح در امریکای شمالی است، کار پسندیده شد. رده بندی این فستیوال براساس مدال است، برعکس فستیوال‌های دیگر که به برندگان تندیس ارائه می‌دهند. و به این صورت این قطعه مدال برنز را در بخش موسیقی تلفیقی و جهانی برای تمام بخش‌ها از جمله: آهنگسازی، آواز، موسیقی و تولید گرفت.

حالا منتظر بقیه فستیوال‌ها و جایزه‌ها هستیم. نکته جالب این قطعه این بود که آن را به صورت تک قطعه در فستیوال‌های مختلف ارسال کردیم چون اصولا بخت و اقبال با آلبوم‌هاست تا قطعه‌های تک. البته این فستیوال چهار بار در سال برندگان خود را معرفی می‌کند و یک جایژه ویژه سالانه دارد و تمام تلاش ما این است که بتوانیم آلبوم را به جایزه سالانه برسانیم. قطعات این پروژه نیز به زودی آماده خواهد شد که خواننده آن نیز "علیرضا قربانی" است.

"احسان مطوری" که آهنگسازی فیلم "کلمبوس" ساخته "هاتف علیمردانی" را برعهده داشت، درباره تجربه‌اش در این باره ادامه داد: من خودم موسیقی فیلم را خیلی دوست دارم و چیزی که باعث شد مهاجرت کنم و اینجا درس بخوانم موسیقی فیلم بود. چون علاقه خاصی به صنعت سینما دارم. البته به غیر از موسیقی فیلم "کلمبوس"، موسیقی چند فیلم کوتاه امریکایی را ساخته ام. و این فرصت نصیب من شد که با "هاتف علیمردانی" کار کنم و بتوانم موسیقی این فیلم را کاملا آکوستیک ضبط کنم. امیدوارم بتوانم باز هم در این حوزه کار کنم. دلیل آن که موسیقی فیلم کمتر کار کرده‌ام این است که از بازار ایران دور هستم. و هنوز فرصت نداشته‌ام که با کارگردان‌های مختلف مذاکره کنم و بتوانیم همکاری کنیم.

وی در خصوص وضعیت هنرمندان داخل و خارج از ایران گفت: بحثی که می‌خواهم مطرح کنم به مسائل سیاسی و مذهبی ایران ربطی ندارد و از این نگاه که این کار یک فعالیت و تفکر هنری است، می‌خواهم به آن بپردازم. وقتی از ایران خارج می‌شویم با یک چیز مواجه می‌شویم. اگر فرض را بر این بگذاریم که یک میلیون هنرمند به صورت رسمی در ایران کار بکنند و اگر همه این افراد از ایران خارج شوند ، به جمعیتی یک میلیونی در برابر ششصد میلیون هنرمندی که در کل دنیا وجود دارد تبدیل می‌شوند. پس یعنی ما عدد خیلی کمی را تشکیل می‌دهیم. اولین چیزی که برای من به وجود آمد این بود که ما در مرزهای بسته احتمالا حرف زیادی برای گفتن داریم. اما اگر آن مرزها باز شود فضای رقابتی شدیدتر می‌شود. فضایی که کاملا براساس دانش و مهارت است و اگر در این فضا نتوانی فعالیت کنی بازنده خواهی شد. متاسفانه ما این فضا را در ایران نداریم به خاطر آنکه محدودیت‌های زیادی وجود دارد. اگر هنرمند در خارج از کشور هنرش را وقف جامعه ایرانی بکند احتمالا بازنده خواهد بود. چون که همان سهمی که در ایران داشته است با آمدن به اینجا کمتر شده است. اما اگر به این فکر کند که برای دنیای بزرگتری هنرش را تولید کند و حرفی برای گفتن داشته باشد، نیاز دارد که فضاهای جدیدی را تجربه کند و با هنرمندان زیادی کار کند و ببیند سلیقه دنیای بزرگتر چگونه خواهد بود. و خب این قسمت جذاب کارکردن در فضای خارج از کشور است.

"احسان مطوری" افزود: یکی از دلایلی که من پروژه "صداها و پل‌ها" را شروع کردم به همین علت بود. می‌خواستم ببینم می‌توانم با فرهنگ‌های جدید ارتباط بگیرم یا نه. چون در این پنج، شش ساله با آهنگسازهای متفاوت غیر ایرانی کار کرده‌ام چه در فضای تنظیم وچه آهنگ سازی و اجرای موسیقی.

خیلی جالب است که یک هنرمند ایرانی بتواند در فضای غیر از ایران کار بکند چون به موفقیت چشم گیرتری دست می‌یابد. مثال پر‌رنگ آن "کیهان کلهر" است که نماینده فرهنگ ما ایرانی‌ها در دنیا هستند و بسیار به ایشان علاقه هم دارند. جالب است بدانید که کنسرت‌هایی که او اجرا می‌کند اگر برگزار کننده آن ایرانی نباشد، تنها ده درصد سالن ایرانی هستند.

من هم سعی کردم که کار خودم را تعریف کنم و آهنگسازهای مورد علاقه خودم را پیدا کنم و با آن ها همکاری کنم. در واقع هدف آلبوم "صداها و پل‌ها" همین بود. هر فرهنگی صفت خود را داشته باشد و در کنار هم یک وجه مشترک جهانی را ایجاد کنند. مثلا در قطعه "رویا" ساز کمانچه بعد از صدای خواننده، نماینده ایران بود و یا آن قسمتی که گیتار زده شده بود، نماینده موسیقی لاتینو بود. به هرحال چیزی که ارزشمند است آن است که هر کسی که وارد فضای جدید می‌شود، باید توانایی حل شدن در آن را داشته باشد و در کنار آن ویژگی‌های مخصوص به خود را نیز بروز بدهد.