چگونه ترانه علیدوستی پرچمدار زنان سینما شد؟

به گزارش هنر ام‌روز، ترانه علیدوستی همواره یک شخصیت متفاوت میان سلبریتی‌های ایرانی‌ بوده. از انتخاب‌ها موضع‌گیری‌های اجتماعی‌اش می‌توان این نکته را به خوبی دریافت. در واقع به اندازه رفتار می‌کند و البته معمولا هم جایی را می‌بیند که بحث‌برانگیز است. او در آخرین موضع‌گیری خود در مصاحبه با بی بی سی فارسی به حواشی خوشنت جنسی در سینمای ایران پرداخته.

ترانه درباره علت انتشار بیانیه علیه "خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی علیه زنان سینما" از همکارانش در سینمای ایران سوال کرده چه اتفاقی باید برای زنانی که کنار شما کار می‌کنند بیافتد که واکنش شما را هم بر بیانگیزد.

اظهارات علیدوستی در مصاحبه با بی بی سی:

* تعداد بی‌شمار این روایت‌ها و اینکه تکرار شونده هستند، وضعیت خیلی وحشتناکی را از نظر من بوجود آورده و به دنبال آن سکوت هولناک همکاران عزیز من در سینمای‌مان خیلی ما را شگفت‌زده کرده است.

* همکارانم باید این مسایل را پیگیری می‌کردند. یا حتی در ابتدایی‌ترین شکلش افرادی را که نامشان به عنوان خشونت‌گر و آزارگر آورده شده بود را کمی پاسخگو می‌کردند. نه اینکه با بی‌اعتنایی مطلق به این روایت‌ها ... این انسان‌ها هنوز کارشان، زندگی‌شان، اعتبارشان، بروبیایشان، همه چی به جا باشد و هیچ‌کس اگر مرتکب چنین کاری شده، اصلا هزینه‌ای" ندهد.

* بیانیه بیش از ۳۰۰ زن دست‌اندکار سینمای ایران برای همه کسانی که مصلحت‌اندیشی باعث شد که طرف حق را نگیرند"، پیام ویژه‌ای داشت: این وضعیت دیگر نمی‌تواند ادامه پیدا کند.

چندی پیش نیز اظهارنظر او درباره شنای زنان در ایران هم جنجالی شد که با واکنش‌های مختلفی همراه بود.

محمدرضا بیاتی در انتخاب نوشت:

«چند هفته پیش ترانه‌ علیدوستی -در جشنواره‌ای خارجی با خبرنگاری خارجی- درباره‌ی محدودیت‌های نامعقولِ زنان در یکی از ورزش‌ها مصاحبه‌ای کرد. بنابه توضیح خودِ او، حرف‌های‌اش صرفاً توصیف واقعیِ برخی ممنوعیت‌های عقل‌ستیز بود. طبق معمول، مدعیان دو آتشه‌ به او حملات انتقادی کردند. نگفتند دروغ می‌گوید؛ گفتند چرا خوراک رسانه‌ای به دشمن می‌دهی. همان اَنگِ حکاکی‌شده بر پیشانی سینمای ایران یعنی سیاه‌نمایی! یعنی شما سینماگران روشنفکر با نمایش مفرطِ بدبختی، کاسبی می‌کنید و در جشنواره‌های خارجی برای خوشایند اجنبی با خوار و خفیف کردنِ ایران جایزه می‌گیرید.

اگر سیاه‌نمایی به این معنی است که تصویری از ایران در ذهن خارجی‌ها بسازیم که با واقعیت فرهنگ و تمدن ما فاصله دارد، مایه‌ی سرافکندگی باشد و ما را بدتر از آن‌چه هستیم نشان بدهد، بله سیاه‌نمایی وجود دارد، اما علت این سیاهی، سینمای ایران نیست بلکه اتفاقات اجتماعی و سیاسی نابخردانه‌ای است که در جامعه‌ی ما رخ می‌دهد و هیچ وجدان آزاده و عقل سلیمی نمی‌تواند از آن‌ها دفاع کند؛ بلیت‌فروشی و ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه -برای تماشای بازی تیم ملی فوتبال- و حمله با اسپری فلفل به آن‌ها تنها یکی از این اتفاقات است.

نکته‌ی مهم این‌جاست که تنها وقتی می‌توانید از اتفاقات ناخوشایند، سیاه‌زدایی کنید که حقانیت شما از موضع عقلانی و اخلاقی قابل دفاع و اثبات باشد؛ در غیراین صورت نه فقط با تکرار حوادث مشابه با ورزشگاه مشهد، سیاهی بر سیاهی تلنبار می‌کنید بلکه زمینه را برای پروپاگاندای کسانی فراهم می‌کنید که معتقدید دشمن ما هستند؛ بنابراین با نگرشی که برای جلوگیری از تماشای یک بازی، اسپری فلفل به زنان می‌پاشد یا منجر به دیگر وقایع اجتماعی و سیاسی می‌شود، حتی اگر روزانه ده‌ها فیلم سفیدنما بسازیم نمی‌توانیم مستند‌های سیاه را بی‌اثر کنیم.»

منبع: برترین ها