{{weatherData.name}} {{weatherData.weather.main}} ℃ {{weatherData.main.temp}}
نغمه ثمینی
  • گفتگو با نغمه ثمینی شاید برآمده از یک دلتنگی باشد، دلتنگی برای روزهایی که پر تب و تاب بودیم و بی‌قرار. برای سال‌هایی که هر اجرای جشنواره تئاتر فجر اتفاقی بود که نباید از دست می‌دادیم. برای دوره‌ای که فقط همین تئاتر شهر را داشتیم و سنگلج و مولوی اما این سالن‌ها سرشار بودند از اتفاقات خوش.

  • واقعیت این است که نغمه ثمینی خودش را مهاجر نمی‌داند با اینکه دو سالی هست که در کشوری دیگر هم زندگی می‌کند اما اینجا برای او «خانه‌« تر است هرچند به دلایلی ترجیح داده کمی از این خانه دور بماند. اما همه خاطرات او متعلق به همین کوچه‌ها و خیابان‌هاست، همین مردمی که در کافه و تاکسی می‌بیندشان. با دیدن همین رهگذران است که جرقه اولیه خلق یک اثر هنری در جانش می‌دمد.

  • تماشاگران تئاتر در دهه هفتاد و هشتاد، خاطرات خوشی از نغمه ثمینی دارند؛ نویسنده‌ای که برایشان نمایشنامه‌هایی شگفت‌انگیز به نگارش درآورد و آنان را با جادوی صحنه آشنا ساخت.