رضا کیانیان و درخت های پرحاشیه دکتر نون/ هادی مرزبان و رفتاری عجیب با رضا کیانیان
رضا کیانیان: در پشت صحنه تئاتر شهر هیچ فضای گودی وجود ندارد. و نمی‌دانم آن نردبام‌ها را چگونه و به چه شکلی اجرا کردند. همچنین نمی‌دانم آن دوست بازیگر چرا و چگونه آسیب دیده است.
به گزارش هنر امروز، رضا کیانیان،بازیگر شناخته شده در همشهری آنلاین نوشت: امروز دیدم مطالبی از قول آقای پیام فروتن ، طراح صحنه ، استاد دانشگاه و کارگردان منتشر کردید. خواهش می‌کنم طبق قانون، توضیحات مرا هم به همان شکل منتشر کنید.
سلام آقای فروتن!
من شما را از نزدیک نمی‌شناسم و فکر نمی‌کنم شما هم مرا بشناسید. اما آن طور که خوانده‌ام استاد دانشگاه و پژوهش‌گر هم هستید. قاعدتاً برای قضاوت کسی یا موضوعی لازم است تحقیق و پرس‌وجو کنید. سپس قضاوتتان را رسانه‌ای کنید. آن هم در باره موضوعی که به موردهای انسانی و غیر انسانی آن دسترسی آسان هست.
محض اطلاع شما و همشهری آنلاین می‌نویسم:
۱- من سال‌ها پیش دستیار آقای محسن شاه‌ابراهیمی طراح پیشکسوت تئاتر و سینما بودم .
۲- من طراح داخلی هستم. و سال‌ها «شف آتلیه» دفتر معماری بودم.
۳- من عضو انجمن طراحان صحنه خانه سینما هستم.
۴- من جایزه اول و تندیس طراحی صحنه از فستیوال تئاتر فجر دارم.
اما بعد، قبل از پاندمی کرونا قرار بود در نمایش (دکتر نون همسرش را بیشتر از دکتر مصدق دوست دارد.) بازی کنم. تمرین‌ها آغاز شد و همان جا آقای هادی مرزبان از من خواستند طراحی صحنه نمایش را قبول کنم. طرح‌های من آماده شد و ارایه دادم . حدود یک ماه بر اساس همان طراحی تمرین‌ها ادامه داشت. اما با شروع پاندمی کرونا، تئاتر تعطیل شد و هم چنین تمرین‌های ما. ایشان چند بار خواستند دو باره شروع کنند ولی من به دلایل کاری نمی‌توانستم همکاری کنم.
پس از گذشت دو سال، ایشان نمایش را به صحنه بردند و بدون نظارت من همان طرح را که برای تالار وحدت بود و با فضای آن جا و اندازه‌های آن جا طراحی شده بود ، برای صحنه تئاتر شهر ساختند! و درخت‌هایی را که من در طرح آورده بودم و قرار بود با خمیر کاغذ ساخته شوند و شکلی کاملا نمایشی داشته باشند، بدون اطلاع من به این شکل ناموزون اجرا کردند. و جالب است بدانید هنوز که هنوز است یک تشکر از جانب آن گروه از من نشده و ریالی هم به من پرداخت نشده.
و حتا کارگردان هیچ دعوت رسمی‌ای هم از من برای دیدن نمایش نکردند!
بعد از اجرا دوستی در صفحه‌ی اینستاگرامش از من انتقاد کرد که چرا دو اصله درخت را بریده‌ام و در صحنه استفاده کرده‌ام. و من هم در خبرگزاری ایسنا توضیح دادم که چه بوده و چه شده. و مهم‌تر این که من پشت جلد یکی از کتاب‌هایم که در باره‌ی بازیگری است ، نوشته‌ام : بازیگری زندگی نیست، نمایش است. یعنی من که به بازیگری ریالیستی اعتقادی ندارم، چگونه ممکن است به صحنه ریالیستی اعتقاد داشته باشم؟
پس از مدتی حالا ، دوباره ، همان مشکل را شما مطرح کردید با این که طبق گفته‌ی خودتان، توضیح مرا می‌دانستید! و با تعجب اضافه کردید فلانی بازیگر است و نباید طراحی کند. هم چنان که من طراحم و بازیگری نمی‌کنم!
البته شما مثل من که سوابق طراحی دارم، سوابق بازیگری ندارید. و نمی دام این قانون «نباید» را از کدام کتاب قانون استخراج کرده‌اید؟ در ضمن سانحه‌ای که برای یکی از بازیگران اتفاق افتاده را گردن من انداختید.
آقای فروتن ! من به خوبی هم تئاتر شهر را می شناسم و هم تالار وحدت را . اگر شما دیده باشید انتهای صحنه‌ی تالار وحدت یک فضای گود بزرگ برای ترابری هست. من برای تأمین سلامت بازیگران جلوی آن جا حصاری طراحی کرده بودم. و همچنین چهار نردبام با پهنای مناسب در پشت دکور برای بالا و پایین رفتن بازیگران پیش‌بینی کرده بودم.
ولی در پشت صحنه تئاتر شهر هیچ فضای گودی وجود ندارد. و نمی‌دانم آن نردبام‌ها را چگونه و به چه شکلی اجرا کردند. همچنین نمی‌دانم آن دوست بازیگر چرا و چگونه آسیب دیده است. و نمی‌دانم اصلا شما اجرای دکتر نون را دیده‌اید یا نه و نمی‌دانم روی صحنه رفته‌اید و دکور را بررسی کرده‌اید یا نه .
به هر حال اعلام می‌کنم، اجراکنندگان آن دکور و کارگردان و تهیه کننده‌ی نمایش دکتر نون .. هم اکنون هستند و می توانید از آن‌ها توضیح بخواهید.
آقای فروتن!
با منشی که از یک استاد دانشگاه انتظار می‌رود و پس از این که این توضیحات را دیدید . آیا فکر نمی‌کنید یک معذرت خواهی به من بدهکار هستید؟»