جواد مدرسی، نقاش اهل خراسان در گفت و گو با اقتصاد هنر آنلاین مطرح کرد:
اقتصاد هنر در شهرستان ها نزدیک به صفر است
نمایشگاهِ “ناسازه ۲”، آخرین نقاشی‌های "جواد مدرسی" ست که به موضوع شهر می پردازد و نمای ساختمان‌هایی متفاوت را با جزییات و بافت‌های متنوع به نمای می گذارد این نمایشگاه تا 31 خرداد ماه در گالری اثر برپاست. به همین بهانه با این هنرمند اهل خراسان که دانش آموخته رشته نقاشی ست، و نقاشی را به عنوان یک شغل و منبع درآمد انتخاب کرده است، گفت و گویی کوتاه کرده ایم:
در روندِ کاری شما یک جور حرکت به سوی امر انتزاعی اتفاق افتاده بود. اما در نمایشگاه تازه تان از فرم های انتزاعی فاصله گرفتی و به بافتِ شهری بر گشتی. این تغییر ذهنی از کجا حاصل شده است؟
- البته در نقاشی من مناظر شهری مسبوق به سابقه است. همچنان که از عنوان این نمایشگاه هم برمی آید، «ناسازه 2» در ادامه مجموعه ی «ناسازه 1» ای است که سال 89 آن را به نمایش گذاشتم و در آن هم به موضوع شهر پرداخته بودم. بله، در این 9 سال، زمانی به نقاشی آبستره هم روی آوردم، اما اکنون که به گذشته نگاه می کنم آنها را نوعی تجربه گری می بینم.
آیا نقاشی شغل شماست یا به عنوانِ یک فعالیت ضمنی به آن می پردازی؟
اکنون حدود 3 سال می شود که نقاشی شغل من است و هیچ کار دیگری جز نقاشی ندارم.
آیا این شغل منبع درامد امن و مطمئنی به حساب می آید؟
- معلوم است که این شغل در ایران منبع درآمد امن و مطمئنی به حساب نمی آید. آثار یک نقاش، امروز ممکن است خوب به فروش برود و فردا دیگر خبری نباشد. عوامل زیادی در اینجا هست که مانع امنیت خاطر هر نقاش به لحاظ اقتصادی است و به همین دلیل هم با بالا و پایین شدن ثبات اقتصادی کیفیت نقاشی هم بالا و پایین می رود. اما نهایتاً همه ی اینها مانع آن نیست که نتوانیم در هر شرایطی موارد استثنا را نادیده بگیریم.
با توجه به این که از شهر دیگری به تهران آمده ای، نظرت راجع به اقتصاد هنرِ شهرستان های ایران چیست؟
اگر منظور شما از اقتصاد هنر، همین هنری است که در گالری ها و مکان های خصوصی ارایه می شود، باید بگویم که اقتصاد هنر شهرستان ها صفر و یا نزدیک به صفر است. در شهرستان ها اگر پولی هم در حوزه ی هنر می چرخد پولی است که ارگانهای غیرخصوصی مثل شهرداری ها برای تزیین شهر خرج می کنند، وگرنه از اقتصاد هنر به معنای خصوصی آن معمولاً خبری نیست