نمایشگاه «ظاهر میتواند فریبنده باشد»
آثار و اسنادی از فریدا کالو هنرمند مکزیکی برای اولین بار در سانفرانسیسکو
در سال ۱۹۳۰ فریدا کالو برای اولین بار مکزیک را به مقصد به سانفرانسیسکو ترک کرد. تجربه این سفر برای فریدا بسیار تاثیر گذار بود و باعث شد فریدا هویت خود را شکل داده و مسیر هنریاش و حرفهای مستقلش را آغاز کند و حالا در سال ۲۰۲۰ فریدا کالو با نمایش آثارش در موزه دی یانگ یا موزه هنرهای زیبای فرانسیسکو مجددا به این شهر بازگشتهاست. عنوان این نمایشگاه "ظاهرمیتواند فریبنده باشد" است و به زندگی شخصی، دیدگاههای سیاسی و وجهههای مختلف خلاقیت او میپردازد. اما این اسم بیشتر کنایهای به زندگی متفاوت ودردناک این هنرمند است. او که سالهای عمرش را با مشکل پا و آسیب جدی که ستون فقراتش گذارند هرگز از پای ننشست و تا آخرین روزهای عمرش نقاشی کرد. او همچنین سالها ظاهرش را رنگارنگ و ویژه به همه نشان داده و احساست درونیاش را در آثارش انعکاس داد.
هنرامروز: در این نمایشگاه ۳۴ نقاشی این هنرمند به همراه نامهها، لباسها، جلیقههای مخصوصی که به خاطر مشکل ستون فقراتش میپوشید و بسیاری دیگر از وسایل شخصی و عکسهای خانوادگی این هنرمند که موزهاش در مکزیک نگهداری میشد در معرض دید عموم قرار گرفته اند.
توماس پی کمپل ، مدیر و مدیرعامل موزه های هنرهای زیبا در سانفرانسیسکو میگوید:« ما از نمایش آثار وسایل و آثار فریدا کالو بی نهایت خوشحالیم. این نمایشگاه برجسته پرتره ای چند وجهی از یکی از نوآورترین هنرمندان قرن ۲۰ را به تصویر می کشد. که آثارش دریچه مهمی به فرهنگ مکزیک است و شخصیت خارق العاده او همچنان منبع الهام است.»
فریدا کالو بعد از مرگش به یک نماد تبدیل و تصویرش بر نقاشیهای دیواری، جوراب، کیف خرید، ماگ و ... چاپ شد. او نه تنها به خاطر آثار هنری متمایزش شناخته شده که حتی ظاهرش با پوشش خاص و نوع آرایش ویژه هم مورد توجه افراد قرار گرفت.
فریدا کالو هرگز اجازه نداد که مشکل جسمی اش در روند کار و زندگیاش تاثیر بگذارد. او همیشه جلیقههای مخصوصش را با آثارش تزئین کرد و طوری آنها را پوشید که گویی پوشیدنش را انتخاب کردهاست و پوست دومش است.
ظاهر و پوشش فریدا کالو تحت تاثیر میراث ملیت مکزیکیاش و اعتقادات سیاسیاش بود. انتخاب لباسهای او نشان دهنده ارادت عمیقش به کشورش است.
فریدا کالو در شش سالگی به فلج اطفال مبتلا شد و چند ماه بستری بود و پای راستش دچار آسیب شد. وقتی ۱۸ ساله بود در پی یک تصادف ستون فقراتش آسیب دید و قفسه سینهاش ماهها در گچ بود و بعد از آن مجبور بود جلیقههای مخصوصی را بپوشد. او همچنین به دلیل مشکل پایش کفشهای مخصوص میپوشید و زمانی که دکترها مجبور شدند پایش را قطع کنند از پای مصنوعی استفاده کرد. در این نمایشگاه گچها و لباسهای مخصوص، پای مصنوعی و کفشهای این هنرمند نیز به نمایش گذاشته شدند که همگی آنها به شکل هنرمندانهای توسط این هنرمند تزئین شدند.
در بخشی از نمایشگاه عکسهایی از فریدا حضور دارد که از دریچه دوربین عکاسان برجسته از این هنرمند با لباسهای رنگارنگ و ظاهر منحصر به فردش ثبت شدند. او در ظاهر تمام مشکلاتش را پنهان میکرد اما آنها را در برخی از نقاشیهایش به تصویر میکشید و حتی گاهی قراردادهای جنسیتی و سنتهای تاریخ هنر به چالش میکشید.
این هنرمند با وجود اینکه امروز شناخته شدهاست اما در زمان زندگی خود به اندازه همسرش دیگو ریورا شناخته شده نبود. او با سفر به سانفرانسیسکو بود که به هویت شخصی و هنری خود دست پیدا کرد و زندگی حرفهایش از زیر سایه دیگو ریورا بیرون آمد.
این نمایشگاه برای اولین بار در مکزیک برگزار شد و تحسین منتقدان را برانگیخت و در سال ۲۰۱۸ به موزه ویکتوریا و آلبرت لندن سفر کرد و در سال ۲۰۱۹ به موزه بروکلین رفت. آثار این نمایشگاه از مجموعههای مختلف به امانت گرفته شدند و آثار و وسایل مربوط به موزه کالو است. این نمایشگاه در سانفرانسیسکو اما معنی دیگری دارد چرا که آثاری که هنرمند در این شهر خلق کرد را نمایش داد و اولین بار است که در کنار هم در معرض دید عموم قرار گرفتند.
در این نمایشگاه آثاری از هنرمندان دیگر مکزیکی چون دیگو ریورا و سیکه آیروس نیز به نمایش در آمدهاست.
این نمایش شامل شش بخش است. ابتدا با نگاهی به ریشههای خانوادگی هنرمند آغاز میشود. در این بخش عکسهای خانوادگی هنرمند که اکثرا توسط پدرش گرفته شدند به نمایش درآمدند که با تعدادی از طرحهای اولیه او از جمله طرحی که در آن تصادف فاجعه بارش را به تصویر کشید دیده میشود. بعد از آن به معرفی فضای سیاسی مکزیک میپردازد. در این بخش برای مخاطب مشخص میشود که ریشههای اولیه آثار این هنرمند در چه فضایی شکل گرفته است. بعد از آن مخاطبان به دیدن خانه همیشگی فریدا کالو در مکزیک به موزه تبدیل شده میروند. این خانه را پدر فریدا در سال ۱۹۰۴ ساخت و قبل از اینکه فریدا به همراه ریورا به آن نقل مکان کند در سال ۱۹۳۰ بازسازی شد. از آنجا که فریدا کالو به دلیل وضعیت جسمیاش اکثر مواقع در خانه بود آثار هنری محلی مکزیک و آثار هنرمندان مکزیکی را در آن گردآوری کرد. او همچنین حیاط این خانه را پر از درختان و گلهای رنگارنگ و مجسمههای باستانی و حیوانات خانگی کرد. بعد از آن بسیاری از مفاخر مکزیک از خارج از کشور به انجا رفته و این خانه علاوه بر اینکه به دلیل فریدا مهم بود به یک قطب مهم فرهنگی نیز تبدیل شد که این نیز بیانی از خلاقیت و شخصیت ویژه فریدا کالو است.
بعد از آن به بررسی سفر فریدا کالو به سانفرانسیسکو و دوستانی که در پی این سفر پیدا کرد، پرداخته شدهاست. او یکبار در سال ۱۹۳۰ و دوباره در سال ۱۹۴۰ به این شهر سفر کرد. سفر دوم این هنرمند به سانفرانسیسکو برای ازدواج مجدد با ریورا بود. پرتره خانم ژان وایت (۱۹۳۱ ، مجموعه گرتچن و جان برگ گرون) پرتره دکتر لئو الوئسر (۱۹۳۱ ، دفتر ریاست دانشکده پزشکی UCSF در بیمارستان عمومی و مرکز تروما در زاکربرگ سانفرانسیسکو) ؛ و فریدا و دیگو ریورا (۱۹۳۱ ، موزه هنرهای مدرن سانفرانسیسکو) آثاری ویژه و متعلق به سفر فریدا به سانفرانسیسکو هستند که در این نمایشگاه در کنار یکدیگر قرار گرفتهاند.
در بخش آخر نمایشگاه بازدیدکنندگان با وسایل شخصی و خودنگارههای بینظیر فریدا مواجه میشوند و شاید بیشتر به دلیل این بخش نمایشگاه عنوان "ظاهر میتواند فریبنده باشد" انتخاب شدهاست چرا که در این بخش پوشش لباسها و لوازم آرایش و وسایل شخصی او گردآمده و درک میکنید که او چگونه همیشه بدن آسیب دیدهاش را پوشاند و تا پایان عمر مقاومت کرد و از پای ننشست و از ایجاد و خلق زیبایی دست نکشید.