ونگوگ پر شورترین تابلوهایش را کجا نقاشی کرد؟

هنرام‌روز:

نقاشی ونگوگ از کلیسای نوئن در هلند

پدر وینسنت ونگوگ در کلیسای نوئن خدمت می‌کرد. ونگوگ نیز در سال ۱۸۷۷ تحصیل در رشته الهیات را آغاز کرد. او سپس در کلیسایی نزدیکی معدنی در بلژیک مشغول به کار شد، اما مقامات کلیسا بعد از مدتی او را اخراج کردند چرا که خانه خود را به زنی مریض و فقیر داد و خودش به کلبه کوچک یکی از معدچیان نقل مکان کرد. گویا این برخلاف قانون کلیسا بود. او که همواره عاشق هنر بود تصمیم گرفت تبلیغات دینی‌اش از طریق تصاویر انجام دهد و زمانی که سی ساله بود تصویری از کلیسای نوئن که  پدرش در آن خدمت می‌کرد را برای مادرش نقاشی کرد. در حال حاضر در کنار این کلیسا نمایشگاهی با عکس‌های آثار ونگوگ  مشغول به کار است و زندگی او را بین سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ روایت می‌کند.

نقاشی‌های ونگوگ از مولن د لا گالت در پاریس

برادر وینسنت ونگوگ، تئو در پاریس به عنوان یک دلال آثار هنری مشغول به کار بود. او با وینسنت درباره جریان‌های هنری در شهر پاریس صحبت کرد، روزهایی که سبک امپرسیونیسم در حال شکوفایی بود. وینسنت با شنیدن توضیحات برادرش راهی پاریس شد و به خانه برادرش در مونمانتر ساکن شد. در همین زمان بود که با کامیل پیسارو، لوترک و گوگن دوست شد و هنرش تحت تاثیر آن‌ها قرار گرفت.  یکی از آثار ونگوگ در این زمان نقاشی از آسیاب بادی مولن د لا گالت بود. این آسیاب بادی در سال ۱۶۲۲ ساخته شد و هنوز  پا برجاست.

نقاشی ونگوگ از پل لنگوئیس در آرل

تولوز لوترک دوست ونگوگ برایش گفت که نور خورشید در جنوب فرانسه شبیه به نور خورشید در ژاپن است. ونگوگ برای نقاشی این نور به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان کرد. هنگامی در ماه آوریل ۱۸۸۸ به این شهر رسید آن را فضایی ناامید کننده و در آستانه صنعتی شدن یافت. همینجا بود به صورت افراطی الکل نوشید و وضعیت دلگیر شهر موجب افسردگی او شد. البته ونگوگ در زمان اقامتش در آرل نقاشی‌های زیادی را خلق کرد. او سه بار پل متحرک لنگوئیس را نقاشی کرد. پل اصلی در زمان جنگ جهانی دوم ویران شد اما بعد از آن پل بازسارزی شده پل ونگوگ نامگذاری شد.

نقاشی خانه زرد آرل

وینسنت ونگوگ آرزو داشت که آتلیه‌ای برای فعالیت هنری خودش و دوستانش داشته باشد و خانه زرد در آرل مکانی مناسب یافت. او چهار اتاق اجاره کرد و گوگن دوستش نیز در اکتبر ۱۸۸۸ در آرل به او پیوست. البته گفته می‌شود گوگن به دلیل اینکه نگران حال ونگوگ بود، با پولی که از تئو گرفت به خانه زرد آرل رفت. دو نقاش با هم نقاشی می‌کشیدند و برخی از مشهورترین آثار ونگوگ چون مجموعه گل‌های آفتابگردان  و تابلوی اتاق خواب در طول اقامتش درآرل خلق شدند. در همین دوران بین ونگوگ و گوگن تنش ایجاد شد. گوگن به ونگوگ توصیه کرد که ذهنی نقاشی کند، در حالی ونگوگ دوست داشت از واقعیت پیش رویش نقاشی بکشد. این تنش در نهایت منجر به این شد در ماه دسامبر ۱۸۸۸ گوگن خانه زرد را ترک کند.

خانه زرد آرل در سال ۱۹۴۴ در بمب گذاری تخریب شد. اکنون در نزدیکی خانه زرد آرل تابلویی از نقاشی ونگوگ از این خانه موجود است و علاقمندان می‌توانند در تور پیاده روی مسیر ونگوگ در آن منطقه شرکت کنند.

باغ بیمارستان روانی در آرل

گفته می‌شود شبی که گوگن خانه زرد آرل را ترک کرد، ونگوگ در تنهایی و غم در خانه گوشش را برید و آن را در روزنامه پیچید به روسپی به نام راشل داد. گوگن آن شب را در هتل گذراند و زمانی که فردا به خانه زرد بازگشت ونگوگ را بیهوش و در حالی که خون از گوشش جاری بود پیدا کرد. او ونگوگ برای درمان به بیمارستان روانی در آرل برد و خودش مجددا به پاریس بازگشت. ونگوگ چند ماهی در این بیمارستان بود و آثار زیادی از فضای آن و باغش خلق کرد. این بیمارستان اکنون به عنوان یک محیط فرهنگی و کتابخانه مشغول به کار است و فضای باغش را درست شبیه نقاشی‌های ونگوگ نگهداری می‌شود.

چشم انداز مزرعه گندم با درخت سرو در سنت رمی

ونگوگ با نگرانی از حال خود درماه می ۱۸۸۹ به آسایشگاه سنت رمی رفت. این آسایشگاه در یک صومعه قرار داشت و فضای  باغ ان با درختان زیتون و دیگر گیاهان زیبا شده‌بود. ونگوگ در طول اقامتش در سنت رمی درختان سرو، مزرعه گندم، ابرهای پف دار را با قلم پر شورش ثبت کرد و در حالی که خبر نداشت که این تابلوها روزی از مشهورترین آثار هنری جهان می‌شوند. او تابلوی مزرعه گندم با درخت سرو را یکی از بهترین نقاشی‌های خود می‌داند. این آسایشگاه هنوز هم به عنوان یک بیمارستان به فعالیت خود ادامه می‌دهد اما اتاق ونگوگ در آن تبدیل به موزه شده‌است.

از پنجره همین اتاق نیز می‌توان منظره‌ای که ونگوگ را بر آن داشت تا تابلوی شب پرستاره را نقاشی کند را دید. گفته می‌شود ونگوگ این تابلو را در حالی انگیزه خود کشی داشت کشید و آسمان آن نمایانگر آشفتگی عاطفی این هنرمند است. اما نکته جالب این است که ستاره شناسان می‌گویند ونگوگ ماه، زهره و چندین ستاره را در جای درست خود در آسمان قرار داده است و احتمالا علاوه بر اینکه هنرمندی با استعداد بود، ستاره شناسی هم می‌دانست.

باغ داوبینی دردهکده  اُوِر سور اواز

ونگوگ در ماه می ۱۸۹۰ برای زندگی و  کار به اُوِر سور اواز در نزدکی پاریس نقل مکان کرد. او به برادرش تئو نوشت طبیعت اینجا بسیار زیبا و متمایز است. او چندین نقاشی از باغ چارلز فرانسوا داوبینی نقاش منظره پردازی که ونگوگ او را تحسین می‌کرد خلق کرد. در فضای این باغ و اطراف آن محل‌هایی که ونگوگ در آن نقاشی کرده را مشخص شده و علاقمندان می‌توانند از آن بازدید کنند.

از دیگر آثار ونگوگ که در این منطقه خلق شد تابلوی کلیسای این دهکده است. این کلیسای قرن سیزدهمی با معماری گوتیکش که هنوز سالم مانده، بی شباهت به تابلوی کلیسایی که پدر ونگوگ در آن کار می‌کرد، نیست.

آخرین نقاشی ونگوگ که مزرعه را به همراه کلاغ‌ها به تصویر کشیده نیز در همین منطقه خلق شده‌است. گورستان این روستا که قبر ونگوگ هم در آن قرار دارد با مزارع گندم احاطه شده‌است.