هر ساله بودجه ای هنگفت توسط شهرداری اختصاص داده می شود تا شهر برای مراسم آیینی محرم آماده شود. از شکل های سنتی تزیین و سیاهپوشی که بگذریم، تابلو های شهری(بیلبوردها) با رویکردی کمابیش تازه تر می کوشند با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
اقتصاد هنر آنلاین- زهرا رهگشای: اما باید دید سفارش دهندگان واقعا انگیزه های معنوی در دستور کار دارند یا مانند اغلبِ تبلیغات رسمی و بودجه بندی شده، این تابلو های شهری نیز تنها "بینال کاری" آنها را پر می کند و برای این موضوع مهم اتاق فکر مناسبی تشکیل شده است یا ایده ها از بیخ و بن توسط شخص طراح اجرا شده اند. این طرح ها عمدتا فاقد گرافیک تصویری هستند. یعنی عناصر بصری در آن ها به سودِ توجه به کلمه و شکلِ نوشتاریِ تبلیغات حذف شده است. این رویکرد باید آسیب شناسی شود. زیرا آیین های سنتی ایران همواره توسط نقاشی و هنرهای نمایشی به عناصر تصویری تبدیل شده اند. فرهنگ ایران سرشار از عناصرِ تمثیلی، واقعگرا ( مثلا در پرده های سقاخانه ای) و انتزاعی است که می توانند به عنوان منبع ایده عمل کنند. طراحان و مسئولانِ این پروژه و پروژه های مناسبتی مشابه باید توضیح دهند این جهت گیری( حذف تصویر و قوت بخشیدن به نوشتار) چه توجیه زیبایی شناسانه ای دارد و نیز باید توضیح دهند انتخاب طراحان توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران بر اساس چه ملاکی صورت پذیرفته است.