آنها پوتین‌هایشان را درآوردند و با زخم‌ها و اندوه‌هایشان به خانه‌هایشان برگشتند

اقتصاد هنر آنلاین- زهرا ره گشای: "سعید صادقی" درباره‌ی نمایشگاه جدید عکس خود گفت: "کاووس صادق‌لو" عکس‌های من را دید و پیشنهاد داد که نمایشگاه عکسی برگزار شود. موضوع این عکس‌ها جستجوی آدم‌های واقعی جنگ است. در واقع پس از جنگ دو دسته آدم بودند. یک قشری که آدم‌های واقعی جنگ بودند و بعد از پایان جنگ پوتین‌هایشان را درآوردند و با زخم‌ها و اندوه‌هایشان به خانه‌هایشان برگشتند. این آدم‌ها در غبارهای اجتماعی و سیاسی و اجتماعی گم شدند. گروه دیگر پوتین‌های قشر اول را پوشیدند و همه کار کردند.

صادقی درباره‌ی موضوع این نمایشگاه گفت: بعد از گذشت سه دهه از جنگ در جستجوی عکس‌ها متوجه شدم که آدم‌های اصلی جنگ گم شدند. خواسته‌‌ی من این بوده است که حقیقت این آدم‌ها از ذهنیت به عینیت تبدیل شود. این کار من نوعی تحقیق و پژوهش است. در واقع کارهای من از حالت شعاری فاصله گرفته‌ و به عقلانی بودن نزدیک شده‌است. این جستجوهای من کاملا شخصی است و بابت آن از جیب خودم خرج می‌کنم. 

"سعید صادقی" درباره‌ی تاثیر این عکس‌ها بعد از سی سال گفت: وقتی خانواده‌های این رزمنده‌ها این عکس‌ها را می‌بینند احساس غرور می‌کنند. و از آن حالت اندوه و حزنی ازشان دور می‌شود و احساس نشاط جایگزین آن می‌شود. این نکته‌ی مهمی است که خودم لمسش می‌کنم. خیلی‌ از این خانواده‌ها بعد از دیدن عکس‌ها با من تماس می‌گیرند و می‌گویند زندگی ما از حالت تاریکی خارج شده است. و آن نگاه منفی که داشتیم بعد از تماشای این عکس‌ها مثبت شده است. همچنین باورهای گمشده‌شان دوباره نمایان می‌شود. افراد با دیدن این عکس‌ها احساس تعلق خاطر به ایران می‌کنند. درباره‌ی خودم هم باید بگویم وقتی واکنش خوشحالی یک مادر از دیدن عکس پسرش را می‌بینم از حال خمودگی بیرون می‌آیم. 

این عکاس جنگ معتقد است باید در مورد آدم‌های جنگ که فراموش شدند کارهای علمی پژوهشی انجام شود. باید بدنه‌ی جامعه را تقویت کرد و این‌ها را از حالت سیاهی لشگری خارج کرد. زیرا این آدم‌ها به مرور زمان فراموش می‌شوند و در تاریخ گم می‌شوند من با پیدا کردن این‌ها به نوعی اصالت گمشده را در آن‌ها را زنده می‌کنم. خیلی از این آدم‌ها زندگی سطح پایینی دارند و گرفتاری‌های مالی نیز دارند. تاثیر عکس‌های من به‌خاطر بی‌واسطه بودن آن‌هاست. این عکس‌هایی که با آن رزمندگان و خانواده‌هایشان را پیدا می‌کنم پرتره‌های افراد هستند. خارج از این عکس‌هایی دارم که فضای خشونت‌بار و هولناک جنگ را به تصویر می‌کشد. هدف من از پیدا کردن این افراد و خانواده‌هایشان درک و شناخت این نسل‌ است. افرادی که خالصانه جوانی خودشان را در جنگ خرج کردند. 

سعید صادقی درباره‌ی برنامه کاری آینده‌ی خود گفت: نیت دارم کتابی از این واقعه چاپ کنم. قصد دارم حقیقت زندگی رزمندان را به دور از بازی سیاسی را نشان دهم. حقیقتی که تا به حال از آن گفته نشده است. در تحقیقی که انجام داده‌ام حدود 40 نفر از رزمندگان در عکس‌ها را شناسایی کردم و سراغ خانواده‌هایشان رفتم. از بین این افراد فقط تعدادی محدود هستند که اوضاع خوبی دارند. بعضی از این خانواده‌ها دستفروش شدند و وضعیت معیشتی بدی دارند. این‌ها آدم‌های واقعی جنگ هستند. به جای این‌که آن تبلیغ‌ها دیده شود باید حقیقت را دریابیم. یک ملت با حقیقت زنده می‌ماند. ما در سال‌های جنگ کمترین پیروزی را داشتیم. جنگ اصلا پیروزی و افتخار ندارد. اما این افتخار فقط در همبستگی ملی است. دل سپردن یک ملت برای یک هدف. هدفی که آن جغرافیا و ملت حفظ شود.