اتفاق ویژه سریال بازی مرکب نه در کارگردانی اش است و نه در جلوه های ویژه اش

به گزارش هنر ام‌روز، پرهام موسوی: سریال با کاراکتر سونگ گی هون آغاز می‌شود و با همان کاراکتر سریال به اتمام می‌رسد . نگاه انسانی این کاراکتر باعث شد بعد از بازی دچار افسردگی شود ، حتی جایزه خوشحالش نکرد چون انسان ها مهمتر از پول برایش بود.

در قسمت دوم وقتی بعد از پایان اولین مرحله بازی ، شرکت کنندگان جدال میان مرگ و زندگی حس کردند نتوانستند بازی را ادامه دهند و دوباره به جامعه برگشتند ولی وقتی به جامعه برگشتند متوجه شدند جامعه هم مثل قوانین آن بازی ، بی رحم است . فرقی ندارد در جامعه باشی یا در بازی بالاخره فشارهای زندگی باعث میشود از بین بروی به همین علت دوباره به بازی برمیگردند ، نگاه انسانی اکثر شرکت کننده ها تبدیل می‌شود به نگاه حیوانی . خشونتی که از قوانین جنگل پیروی می‌کنند ولی سونگ گی هون نگاه انسانی اش تغییر نکرد او به فکر دیگران بود حتی در مرحله پایانی نمی‌خواست بازی ادامه پیدا کند.

یکی از نقاط ضعف این سریال برمی‌گردد به قسمت پایانی سریال ، زمانی که دانشجوی باهوش قصه در مرحله پایانی بازی می‌خواهد خودکشی کند و در یک حرکت عجیب گردن خودش را پاره می‌کند ، براساس تغییر شخصیت پردازی این کاراکتر نباید خودکشی رخ می‌داد.

رنگ موی قرمز کاراکتر اصلی در نیمه های پایانی نشان از آن دارد که اتفاقات آن بازی پر فراز نشیب در ذهنش تمام نشده به همین علت موهایش را مثل لباس داوران بازی ، قرمز می‌کند .

پایان بندی سریال ، نوید فصل دومش را می‌دهد اما سازندگان این نکته را باید در نظر بگیرند که فیلمنامه فصل اول را در فصل دوم تکرار نکنند چون باعث شکست سریال می‌شود.

کاراکتر سونگ گی هون با اهدای جایزه اش به قشر فرودست ، نشان داد انسایت و مهربانی از دست نرفته . مهربانی که در این زندگی ماشینی خیلی کم شده.

سریال بازی مرکب بی دلیل ویرال نشد ، این سریال چالش میان مرگ و زندگی را در قبال زندگی آرمانی بیان می‌کند . حرفی که فقط برای دوره خاصی نیست بلکه در تمام نسل های قبل و بعد ما این حرف تکرار می‌شود.

جلوه های ویژه بسیار ابتدایی طراحی شده همینطور قاب بندی های سریال ولی نمی‌توان از بازی بازیگران و فیلمنامه فوق العاده اش گذشت که برگ برنده سریال شد.