دو سریال جریان‌ساز نمایش خانگی
پرهام موسوی: در تاریخ سریال های شبکه نمایش خانگی ، دو سریال تولید شد که ساختارشکن بودند . سریال های قورباغه و زخم کاری که هر دو با فرم و تکنیک تازه ای مخاطب را به تماشا دعوت میکرد . همین امر باعث شد این دو سریال ، محبوب ترین تولیدات شبکه خانگی شود.
به گزارش هنر ام‌روز، کارگردانی هومن سیدی در سریال قورباغه فراتر از سینما و تلویزیون ایران بود او نماهای کاملا اروپایی در قاب بندی سریالش رعایت کرد و ماهیت تصاویر جادوی سینما را به ما یادآوری میکرد اتفاقی که در سریال سازی ایران رخ نداده بود حتی مخاطب عام جذب این سریال شد چون دکوپاژ و قاب بندی متفاوتی هومن سیدی ترسیم کرد ، با اینکه در فیلمنامه و شخصیت پردازی کاراکترها باگ های متعددی دیده میشد اما کارگردانی متفاوت سیدی باعث شد ضعف های فیلمنامه زیر سایه کارگردانی منحصر به فرد سریال رود. این سریال در ژانری ساخته شد که خیلی مخاطب پسند نبود ، ژانر معمایی که در سریال سازی ایران مخاطبین وسیعی ندارد ولی ایده جذاب این سریال باعث شد مخاطبین عام هم آشتی با این ژانر کنند.
در سریال زخم کاری کارگردانی مرسوم مهدویان را شاهد بودیم اما نکته ای که باعث شد زخم کاری فضای تازه ای خلق کند ، فضای اقتباسی این سریال بود . همه ما می‌دانیم اقتباس در آثار نمایشی همیشه نتایج خوبی داشته ولی در سال های اخیر اقتباسی در کارهای نمایشی مخصوصا سریال سازی رخ نداده بود ، مهدویان به سراغ کتاب بیست زخم کاری رفت . این رمان که تحت تاثیر نمایشنامه مکبث شکسپیر نوشته شده بود ، فضای ایران معاصر را به درستی ترسیم کرده بود.مهدویان با این کار اعتبار تازه ای به رمان بیست زخم کاری داد چون باعث شد این رمان بعد از پخش قسمت های اولیه سریال، دیده شود و اکثر مخاطبین به سراغ رمان بیست زخم کاری رفتند . همین امر منجر شد فرهنگ کتاب خوانی هم به شکل غیرمستقیم ارتقا پیدا کند.
در هر دو این سریالها شاهد طمع کاری تیم سازنده نبودیم بلکه در پانزده قسمت هر دو سریال به اتمام رسیدند چون در سریال های شبکه خانگی می‌توان یک سریال آنقدر فصل بندی کرد که منفعت مالی زیادی تامین کند ولی هومن سیدی و مهدویان این طمع کاری را انجام ندادند و در عوض به شعور مخاطب احترام گذاشتند.
در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که مخاطب تجربه های تازه می‌پسندد ،تجربه های جدیدی که در کنارش کارگردانی یا قصه قوی را روایت کند مثلا در قورباغه کارگردانی دیدیم که فراتر از کارگردانی سریال های پیشین بود و در زخم کاری عنصر اقتباس را شاهد بودیم که خیلی وقت بود از اقتباس در سریال سازی فاصله گرفته بودیم.
