ظهور سینمای سوبژکتیو

به گزارش هنر ام‌روز، محمد زینالی اُناری جامعه‌شناس و پژوهشگر فرهنگ عامه در یادداشتی به سینمای مستقل، که آن را سینمای سوبژکتیو می‌خواند، پرداخت. او در یادداشت خود در جست‌وجوی ایجاد امکانی در آن سوی موضوعات کلیشه‌ای سیستم «کاست‌گونه‌ی» مسلط بر سینمای کشور است.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«پیش از تحقق انقلاب اسلامی، در جامعه‌ی ایرانی یک سری آرمان‌های آزادی، ‌عدالت و استقلال وجود داشت که در این دگرگونی سهم داشت. اما بعد از این اتفاق بدبینی‌ها و نگرانی‌هایی که هر سیستم نوپایی به خاطر آن فروپاشی‌ای متأثر از انقلاب می‌تواند به خود ببیند، آن را محدود می‌کند. اگرچه قبل از انقلاب رؤیا این است که همه بتوانند حرف بزنند و در این موضوع برابر باشند، ‌اما پس از این رویداد، چنین اتفاقی نیفتاده و جامعه به تدریج با سیستمی بسته مواجه شد که یکی از تجلی‌های آن در سینما قابل توجه‌است.

محمد زینالی اُناری جامعه‌شناس و پژوهشگر فرهنگ عامه در یادداشتی به سینمای مستقل، که آن را سینمای سوبژکتیو می‌خواند، پرداخت. او در یادداشت خود در جست‌وجوی ایجاد امکانی در آن سوی موضوعات کلیشه‌ای سیستم «کاست‌گونه‌ی» مسلط بر سینمای کشور است.

[1:48 PM, 12/24/2021] hasti: در مقابل اما سینمای مستقل قرار دارد! سینمای مستقل یا زبان نرم و در عین حال گویای صدای عموم مردم، خارج از عقله‌های صنفی و رانت‌های ناشی از بسته بودن سیستم، میراث صد سال جنبش و دو انقلاب مدنی و همواره به دنبال ظهور و گشایش بوده است. زبانی که بر خلاف روش دست‌های به هم بسته صنفی سینما، نه تنها از وضعیت اضطراری سیاست سو استفاده نکرده، بلکه مجبور بوده با عواقب ناشی از مسائل صنفی هم یک جورهایی مواجهه کرده و آسیب‌ها و آزارهای آن و حتی فشارهای ناشی از یار‌کشی‌ مخالفان این نظام را هم تحمل کند. ‌

و این یعنی اینکه، آن شکافی که در دهه‌های اخیر بعد از پساانقلاب رخ داده حالا خبر از ظهور سینمای سینمای سوبژکتیو در رهایی یا زیستن در خارج از گود سیستم بسته‌ی صنفی سینمایی می‌دهد که سالیان سال همه‌ی دار و ندار سینما را در دست خود گرفته است. این سینمای مستقل، که من آن را سینمای سوبژکتیو می‌خوانم، امکانی است برای زیستن در آن سوی موضوعات کلیشه‌ای سیستم «کاست‌گونه‌ی» مسلط بر سینمای کشور؛ و تلاشی است برای شکوفایی و برگشتن به چشم‌اندازی از آرمان‌هایی که طبقه متوسط، اهل اندیشه و منتقدان مدنیت در ایران در صد سال گذشته برای رسیدن به آن انجام داده‌اند. جای درست در این میانه ایستادن سمت سینمای مستقل است.»