در شب طلایی هیاهویی برای هیچ
جعفر گودرزی منتقد سینما اعتقاد دارد «شب طلایی» یک فیلم محترم اما با شروع و پایانی تکراری و هیاهویی برای هیچ است.
به گزارش هنر ام‌روز، پس از نمایش فیلم سینمایی «شب طلایی» به کارگردانی یوسف حاتمی کیا در برج میلاد به عنوان خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و منتقد سینما در یادداشتی به نقد و بررسی این فیلم پرداخت.
متن یادداشت گودرزی را درباره این اثر می‌خوانید:
««شب طلایی» اولین ساخته یوسف حاتمی کیاست و ماجرای خانواده‌ای است که پس از مدت‌ها قرنطینه بودن کرونایی، همگی برای برپایی جشن تولد مادر خانواده در خانه‌ای قدیمی که نیاز به بازسازی دارد، دور هم جمع می‌شوند، اما با گم شدن شمش طلا همه چیز به هم می‌ریزد و حقایق پنهان وجودی آدم‌ها نمایان می‌شود. گویا در این خانه قدیمی و نیازمند بازسازی این آدم‌ها هستند که هویت ندارند و نیاز به یک بازسازی و بازنگری در وجود و شخصیت خود دارند و در پایان هم ویرانه وجودی و شخصیت آدم‌ها به خانه با اصالت هم سرایت می‌کند و مادر پس از تخریب بچه‌ها توسط یکدیگر و خانه، با ویرانه‌ای دوباره تنها می‌ماند.
اتفاق گم شدن شمش طلا در واقع بهانه‌ای است که آن روی دیگر کاراکترها نمایان شود. گمشده‌ای که حقایق را به عریان‌ترین شکلش به نمایش می‌گذارد. قضیه و اتفاق گم شدن شمش طلا و خرده داستان‌های کم مایه به فیلم جان نمی‌دهند و فقط به رفت و برگشت‌های دوربین و کاراکترها از این سو به آن سوی خانه خلاصه شده است.
هر کاراکتری هم که بدون پشتوانه وارد فضای قصه و خانه می‌شود بر این بحران و معضل می‌افزاید و کمکی به روند ماجرا و قصه نمی‌کند. از نامزد دختر گرفته تا مامور آگاهی.
فیلم می‌توانست با تمرکز بر کارکرد بیشتر کاراکترها و خصوصا شخصیت مادر به عنوان موتور محرک ماجراها قابل قبول‌تر ظاهر شود.
همه کاراکترها مشکل دارند، از پدر و مادرخانواده‌ها گرفته تا فرزندانشان و یک شخصیت درست و درمان در این خانواده بزرگ وجود ندارد و در آخر پیام درست و درمانی هم مطرح نمی‌کند و نمی‌گوید این همه هیاهو و بگیر و ببند و درگیری برای چیست؟ به همین دلیل فیلم حرف تازه‌ای ندارد. حتی شروع و پایان فیلم هم تکراری و آزموده شده است؛ از یک فضای شاد به یک فضای تراژدی رسیدن؛ قالبی کلیشه‌ای که بارها تجربه شده است.
از کاراکترها چیز زیادی دستگیرمان نمی‌شود جز چند جمله در حد معرفی آن هم در شرایطی که قصه گیر می‌افتد و به ناچار مجبور به دادن کمی اطلاعات می‌شود، اما کاراکترهایی مثل فرامرز، گلبرگ، حصانه، زن باردار و… خوب پرداخت نشده و معلقند.
فیلم می‌توانست با تکیه بر میزانسن‌های خلاق و دکوپاژهای متنوع، بیشتر به سینما نزدیک شود.
«شب طلایی» کاش می‌توانست با همه فراز و فرودهایش در نهایت پایانی کوبنده‌تر داشته باشد، اما با همه این اوصاف «شب طلایی» به عنوان اولین ساخته سازنده‌اش فیلم محترمی است.»