آیا پرفروش‌ترین فیلم ‌این‌روزها واقعا ارزش دیدن دارد؟

به گزارش هنر ام‌روز، فیلم «سگ بند» دومین ساخته‌ی مهران احمدی و محصول سال ۱۳۹۸ است، اکران این فیلم به‌ دلیل همزمانی با شیوع کرونا به تاخیر افتاد. فیلم سگ بند از جمله فیلم‌های کمدی اکران نوروزی ۱۴۰۱ است که تهیه‌کنندگی آن را محمدحسین قاسمی و نویسندگی آن را حمید اکبری خامنه بر عهده گرفته‌اند. باتوجه به حضور بازیگرانی چون امیر جعفری، بهرام افشاری، نازنین بیاتی و بهاره کیان افشار که همه‌ی آنها تجربه حضور در سینمای کمدی  را دارند.

بازیگران فیلم

در کمدی «سگ بند» بازیگرانی همچون، امیر جعفری، بهرام افشاری، مرحوم سیروس گرجستانی، نازنین بیاتی، بهاره کیان افشار، علی تقی پور، ناهید مسلمی، سعید امیر سلیمانی، میرطاهر مظلومی، مرحوم عزت‌الله مهرآوران، سیامک صفری، امین فصیح و مهران احمدی نقش‌آفرینی کرده‌اند.

خلاصه داستان

داستان فیلم در رابطه با مردی می‌باشد که قبلا کشتی‌گیر بوده است. امیر جعفری که یکی از ستارگان سینما می‌باشد، این نقش را بازی می‌کند. او برای ثروت‌مند شدن، تصمیم می‌گیرد که با دوستش نقشه‌ای برای پول‌دار شدن بکشند. جالب است بدانید که مهران احمدی، کارگردان این فیلم، نقش دوست امیر جعفری را بازی می‌کند.

در همین حین، برادر امیر جعفری که نقش او را بهرام افشاری بازی می‌کند، به او پیشنهاد سفر خارجه را می‌دهد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند که به ارمنستان بروند و پول‌دار شوند. داستان زمانی جذاب می‌شود که اتفاقات جالبی در ارمنستان برای آن‌ها می‌افتد. اتفاقات پرفراز و نشیب این فیلم، قطعا خنده را مهمان لب‌هایتان می‌کند.

فیلم سگ بند مهران احمدی محصول سال 1398 است. این زمانی است که مرحوم سیروس گرجستانی درقید حیات بودند و در این فیلم ایفای نقش کردند. این فیلم آخرین اثر هنری او در حرفه بازیگری خواهد بود. قطعا فیلم زیبا سگ بند با چنین بازیگرانی، دیدنی است.

این فیلم در تهران فیلم‌برداری شده است که بخش پایانی آن را در ارمنستان فیلم‌برداری کرده‌اند. فیلم ایرانی سگ بند مانند دیگر آثار مهران احمدی، دغدغه‌های اجتماعی و اقتصادی را در قالب طنز بیان می‌کند.

این فیلم در تلاش است که با دغدغه‌های امروز هم‌پا شود. این فیلم نشان‌دهنده افرادی است که مشکلات اقتصادی گریبان زندگی‌شان شده است. آن‌ها سعی در جمع‌آوری ثروت هستند، غافل از‌اینکه راهش، راه درستی نیست و در منجلاب گرفتاری‌های تازه قرار می‌گیرند.

نقد فیلم «سگ بند»

سینماتیکت در نقد این اثر می‌نویسد: فیلم سگ بند برخلاف دیگر کمدی‌های اخیر دارای محتوایی جالب است و از همان ابتدا مخاطب را با داستانش درگیر می‌کند؛ به‌طوریکه در یک مکان مشخص (زورخانه) ابتدای فیلم را به انتهای فیلم وصل می‌کند. نام این فیلم از یکی از فن‌های کشتی گرفته شده که نامی مناسب است. ما در فیلم سگ بند با خانواده‌ی رضا عیاران که مردی با آبرو است و در یکی از محله‌های قدیمی تهران زندگی می‌کند، آشنا می‌شویم، نقش او را مرحوم سیروس گرجستانی بر عهده گرفت و به خوبی از پس آن برآمد.

ما در ابتدای داستان و در موقعیت‌های مختلف با کاراکترهای خانواده‌ی عیاران (فردین، فرزاد، فرزانه) تا حدودی آشنا می‌شویم. به‌طور مثال فردین عیاران که نقش او را امیر جعفری بازی کرده است، فرزند صالح خانواده است که همواره احترام پدرش را نگه می‌دارد و از او الگو می‌گیرد. در مقابل فرزاد عیاران با بازی بهرام افشاری، جوانی غیرتی و طمع‌کار است که دائما با خواهرش درگیر است.

کش‌‌و‌مکش این دو برادر با هم و گاهی برادر کوچکتر با خواهر، آنها را در موقعیت‌های مختلف قرار می‌دهد که جنبه‌های طنز این فیلم را در ابتدا شکل می‌دهند. اما در ادامه به‌دلیل غافلگیری‌ای که در «سگ بند» به وجود می‌آید، از حجم کمدی فیلم کم می‌شود و مخاطب به وسط داستانی پر ماجرا پرت می‌شود. «سگ بند» با وجود لایه‌های طنزی که دارد اما گاهی مخاطب را آنقدر تحت‌تاثیر قرار می‌دهد که شاید اشک او نیز جاری شود؛ از نقاط قوت این فیلم می‌توان به گریه و خنده در کنار هم اشاره کرد. همچنین داستانی که «سگ بند» روایت می‌کند، داستانی پر افت‌و‌خیز است که همواره ثروت، فقر، خنده، گریه، غم و شادی را با هم دارد.

نقطه‌ی قابل‌‌توجه در این فیلم الگو‌گیری فردین به‌عنوان برادر بزرگتر از فرزاد (برادر کوچکتر) است. به‌طوری‌که در اواسط داستان شاهد تغییر کاراکتر فردین هستیم که این امر در زندگی واقعی بسیار رخ می‌دهد اما کمتر دیده شده که در فیلم‌ها نیز به آن پرداخته شود. چراکه مخاطب همواره توقع دارد که کوچکترها از بزرگترا الگوبرداری کنند. «سگ بند» در پایان داستانش نیز عاری از قصه‌سرایی و هیجان نیست و همواره در تمام دقایقش، جنبه‌ی سرگرمی خود را حفظ کرده و مخاطب را درگیر می‌کند. دیگر نقطه‌ی قوت این فیلم، شوخی‌های بسیار مناسب آن است و همین امر سبب شده تا مناسب برای تمام سنین باشد.

افشین علیار در سلام سینما نگاه متفاوتی دارد و اینگونه روایت می‌کند: «سگ‌بند» دومین فیلم مهران احمدی با همان مؤلفه‌های شبه‌کمدی مرسوم سینمای ایران ساخته شده است و استفاده از شوخی‌های کلامی در آن غلبه دارد. اساساً سگ‌بند مانند آیتم‌های کوتاهی است که با روایتی بی‌منطق و شلخته سرهم شده است.

آنچه سگ‌بند باعث شده فیلم نسبتاً پرفروشی در نوروز باشد، استفاده از دو بازیگر کمدی است، یعنی امیر جعفری و بهرام افشاری با دیالوگ‌گویی فیلم را جلو می‌برند و مخاطب را به خنده وادار می‌کنند اما خنده‌ای تصنعی و اجباری با بهره‌گیری از دیالوگ‌های چندپهلو و ادا و اطوارهای مرسوم که بیشتر از آنکه کمدی باشد، ابتذال است. به نظر می‌رسد احمدی در کارگردانی کانسپت را گم کرده، به همین جهت سوژه بین کمدی و درام در تعلیق است، یعنی خلافی که فردین و فرزاد دست به آن می‌زنند، آنقدر شوخی باسمه‌ای است که نمی‌شود باورش کرد، از سوی دیگر تکلیف فیلمساز با خودش مشخص نیست که آیا می‌خواهد فیلم کمدی بسازد یا اخلاق‌گرا البته ترکیب آن در این اثر جواب نداده است! سگ‌بند متکی به شوخی‌نویسی‌هایی است که به روایت فیلم ربطی ندارد. انگار فیلم تکه‌تکه شده است، یعنی فیلمساز هر جایی کم آورده از یک عنصر تکراری کمک گرفته اما جواب نداده است! یعنی با یک تناقض‌گویی روایی مواجهیم.

از اول فیلم فردین و فرزاد را آدم‌هایی می‌بینیم که می‌خواهند هر طور شده به پول برسند و چه جالب که آنها راه خلاف را انتخاب می‌کنند و در انتها سرشان به سنگ می‌خورد، این خط روایی فیک و توخالی چگونه می‌تواند تبدیل به اثر کمدی شود؟ توجه کنید که از اساس قصه و شکل‌گیری آن مشکل دارد، یعنی در سکانس‌های آخر فرزاد به فردین می‌گوید من شیشه تولید می‌کنم که بقیه مصرف کنند نه برادرم! اضافه کنید که در پرده آخر(زمستان) یعنی زمانی که این دو برادر مواد مخدر تولید می‌کنند، فیلم از فاز کمدی خارج می‌شود و انگار کارگردان می‌خواهد با استفاده از کاراکتر فرزاد که از اول فیلم او را نادان و ابله دیده‌ایم، درس اخلاق بدهد و در آخر دو برادر متحول می‌شوند و دست از خلاف کردن می‌کشند. این ساده‌انگاری در ساخت فیلم کمدی تبدیل به فاجعه‌سازی شده است. اساساً این گونه از فیلم‌ها مواد تهیه یکسانی دارند: حضور دو بازیگر کمدی با تیپ‌های فیلم‌های قبلی، نداشتن فیلمنامه به شکل استاندارد، استفاده از بداهه در روایت و شوخی‌نویسی کوچه و خیابانی، داشتن یک لوکیشن خارجی که اگر تایلند باشد، چه بهتر و نگاه جنسی و اروتیک به زن در فیلم می‌تواند ساختار یک شبه‌کمدی باشد که خیلی زود فراموش می‌شود.

آثاری مثل سگ‌بند نه تنها توهین به شعور مخاطب است بلکه باعث تنزل سلیقه مخاطب می‌شود، از آنجا که با 45هزار تومان پول بلیت سینما پرفروش بودن دیگر معنا ندارد و قطعاً چند هزار نفری که برای دیدن این فیلم به سینما رفته‌اند، یک ساعت بعد از پایان آن نمی‌توانند یک دیالوگ از آن را به یاد بیاورند. در اجرا نکته مثبت و حائز اهمیتی دیده نمی‌شود و در بازی‌ها هم انگار کارگردان نقشی نداشته است و عدم هماهنگی حتی میان جعفری و افشاری دیده می‌شود. این فیلم برای احمدی گام رو به جلویی محسوب نمی‌شود. سگ‌بند ضعف‌های بیشتری نسبت به «مصادره» دارد و نمی‌تواند بیشتر از یک اثر بسازو‌بفروشی باشد.

عملکرد «سگ بند» در گیشه

آخرین اثر مهران احمدی در سینمای ایران با عبور از مرز ۲۴میلیارد تومان در رتبه نخست جدول فروش سینمای ایران جا خوش کرده است. گفته می‌شود با ادامه این روند خوب این فیلم می‌تواند به رکورد فروش «دینامیت» برسد. هم‌اکنون فیلم دینامیت با فروش بالای 50میلیارد تومان در رده نخست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران قرار دارد.