چهارنمونه از تاثیرات فوق‌العاده رنگ در سینما
وقتی صحبت از ساخت فیلم سینمایی می‌شود، یکی از مهمترین مواردی که به ذهن فیلمساز می‌رسد، «پالت رنگی» است که در عناصر مختلفی از فیلمسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد
غنا و عمقی که رنگ برای سینما به ارمغان آورد باعث شد تا آگاهی از کارکرد‌های آن بر روی تماشای فیلم‌ها تأثیر بسیاری بر جای بگذارد. اگرچه که رنگ لذتی آنی‌تر از سایر عناصر بصری به وجود می‌آورد اما احتمالاً درک آن دشوارتر از عناصر دیگر سینماست. واکنش انسان به رنگ تماماً بصری نیست و روانی و حتی فیزیولوژیک نیز هست. برخی از تأثیرات رنگ بر روی جسم و ذهن انسان معجزه‌آسا است: نوزادان زودرس، بالقوه دچار یرقان کشنده‌ای می‌شوند که اگر در معرض نور آبی قرار بگیرند، نمی‌توان به آن‌ها خون تزریق کرد. رنگ توجه ما را جلب می‌کند و چشم‌های ما بسیار سریع‌تر جذب نور می‌شوند تا جذب فرم و اندازه‌ها. لویس جیکوب به عنوان منتقد فیلم، رنگ را این گونه می‌بیند «رنگ، موقعیت قدرتمندانه‌ای در برابر دیگر عناصر ساختاری سینما دارد. یک نوع زبان جهانی است و به یک نسبت در ذهن آدم‌های عامی یا باسواد، کودک یا بزرگسال تثبیت می‌شود. کارکرد رنگ روی پرده‌ی سینما هم زیبایی‌شناسانه و هم عمل‌گراست.»
در واقع استفاده از رنگ‌های مختلف در شرایط‌ها و بازه‌های زمانی مختلف می‌تواند تاثیر بخش احساسی یک فیلم سینمایی را افزایش دهد. به همین منظور در اینجا فیلم‌هایی را معرفی می‌کنیم که از رنگ‌ها به منظور القای احساسی خاص و مشخص در یک فیلم سینمایی استفاده کرده اند.
روی اندرسون در فیلم‌های خود از رنگ‌ها استفاده زیادی می‌کند. در این فیلم با استفاده از رنگ‌های خاکستری تیره و فضایی تاریک و اشباع از غم، احساس از هم گسیختگی به مخاطب القا می‌شود که با احساسات و انگیزه‌های شخصیت‌های فیلم مطابقت دارد. در طول این فیلم سینمایی با شخصیت‌های زیادی روبرو هستیم که با مسائلی مثل عشق، پریشانی، عظمت و کوچکی و آسیب پذیری همسو شده اند. اندرشون از رنگ‌های تیره و تاریک برای بیان احساسات شخصیت‌ها بهره می‌گیرد و مخاطب را درست در وسط داستان قرار می‌دهد. اندرشون با استفاده از نگاه دقیق خود به مردم، دوباره با این فیلم وارد عرصه فیلمسازی شد و از آن زمان تاکنون استفاده موثری از رنگ‌ها در آثارش داشته است.
سوسپریا – ترس
چگونه می‌توان از رنگ برای بیان ترس استفاده کرد؟ وقتی صحبت از داریو آرژنتو، کارگردان ایتالیایی، که در ساخت فیلم‌های جالو ایتالیایی مهارت دارد به میان می‌آید، باید بدانیم که او از هر رنگی تا حد ممکن برای القای ترس در ذهن و چشم تماشاگران استفاده می‌کند. او با استفاده از عناصر مختلف سعی در بیان و ایجاد ترسی خاصی در تماشاگرش دارد. از اولین صحنه قتل در فیلم، هر کسی می‌تواند بگوید این فیلم با قوانین فیلمسازی معمول پیش نخواهد رفت و به جای آن قوانین خاص خودش را ایجاد می‌کند.
سقوط – تعجب و شگفتی
این فیلم سینمایی در بیش از ۲۰ کشور مختلف فیلمبرداری شده و همین موضوع آن را به اندازه کافی عجیب غریب و غیرعادی می‌کند تا آن را تماشا کنید. داستان فیلم در مورد مرد جوانی می‌باشد که بازیگر بدل کار است و در سر سودای شهرت دارد. اما در حین فیلم برداری صحنه‌های یک فیلم از قطار پرت می‌شود و توانایی حرکت خود را از دست می‌دهد. از این فیلم نمی‌توان به رنگ خاصی اشاره کرد چرا که طراحی‌ها و رنگ‌های فیلم از دوران باستانی گرفته تا فانتزی و قرون وسطی گسترش دارد.
فریاد‌ها و نجواها – درد و رنج
اینگمار برگمان، کارگردان این فیلم سینمایی زمانی گفته بود که تمامی فیلم‌های او می‌توانند با عنوان سیاه و سفید توصیف شوند، اما فیلم «فریاد‌ها و نجواها» اینگونه است. برگمان در این فیلم داستان دو خواهر و یک خدمتکار روایت می‌کند که خواهر بزرگتر آن‌ها بیمار است و در حال مرگ تدریجی است. این فیلم سینمایی توسط سون نیکویست فیلمبرداری شده و استفاده از رنگ‌های قرمز، سفید و مشکی، احساس رنج را در فیلم ایجاد کرده که می‌تواند هر مخاطبی را تحت تاثیر قرار دهد.