متیو رایس و سریال Perry mason

«پری میسون» در ابتدا قرار بود یک مینی‌سریال باشد اما پربیننده شدنش سبب شد که اچ‌بی‌او سفارش ساخت فصل دوم را نیز صادر کند. داستان فیلم در لس‌آنجلس دهه ۱۹۳۰ روی می‌دهد که یادآور آثار نوآر «هامفری بوگارت» و سریال‌های «ریموند بر» در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ است.

رایس که نامزد دریافت امی بهترین بازیگر مرد نقش اول است می‌گوید همین خصوصیات باعث شده در این مجموعه بازی کند:‌ «قطعاً جذابیت زیادی داشت، وقتی اولین پیش‌نویس فیلمنامه را خواندم انگیزه اصلی من بود. نوعی فضای چندلری، یک احساس ریموند-چندلر-گونه در کل این اثر وجود دارد که به‌شدت برای من جذاب بود چرا که در دوران جوانی با همه آن فیلم‌های عالی هامفری بوگارت و جیمز کاگنی بزرگ شده بودم. به دهه ۱۹۳۰ می‌رفت که خاستگاه این داستان‌ها بود، و به‌شکلی درست این کار را می‌کرد چون بسیار غنی بود. بنابراین برای من زندگی در رؤیاهای دوران جوانی، پوشیدن کلاه فدورا، روشن کردن سیگاری و ادای تک جمله‌ای طعنه‌آمیز هنگام خروج، رؤیایی بود که به حقیقت پیوست.»

فرانکو اضافه می‌کند:‌ «از ابتدا بزرگ‌ترین چالش بازآفرینی لس‌آنجلسی بود که دیگر وجود نداشت، بنابراین به یاد می‌آورم اولین باری که با سایرین در شهر قدم می‌زدم کاملاً گیج شده بودم و سرم را می‌خاراندم. گفتم: «می‌توانیم آن گوشه از بالای آن ساختمان یا این گوشه کوچک آن چیز دیگر را فیلمبرداری کنیم، مثل این بود که نفسم بند آمده باشد، منظورم این است که در سریال «امپراطوری ساحلی» (Boardwalk Empire) نیویورک همین دوره را بازسازی کرده بودیم، اما در نیویورک دست ما کمی بازتر بود، اما به هر حال موفق شدیم.»