چند حقیقت درباره «نیلوفرهای آبی» کلود مونه
نیلوفرهای آبی تنها یک اثر از کلودمونه نیست. نیلوفرهای آبی در واقع مجموعه‌ای از اثار این هنرمند فرانسوی است که ۳۰ سال پایانی عمرش و حتی زمانی که اب مروارید شدید سلامت بیناییش را تهدید می‌کرد، صرف مطالعه و نقاشی از انها کرد و گفته می‌شود که ۲۵۰ نقاشی رنگ روغن از این سوژه کشید.
هنرام‌روز: کلود مونه خودش نیلوفرهای آبی را کاشت.
هنگامی که کلود مونه در حال سفر با قطار بود زیبایی دهکده ژیورنی توجهش را به خود جلب کرد. این هنرمند در سال ۱۸۸۳ خانه‌ای را در این دهکده اجاره و در سال ۱۸۹۰ خانه‌ای در این منطقه خریداری کرد و باغ را به سلیقه خودش تزیین و انجا را تبدیل به فضایی مناسب نقاشی کرد. او می‌گفت در هیچ مهارتی به اندازه باغبانی و نقاشی خوب نیستم.
گفته می‌شود کلود مونه بذر نیلوفرهای ابی را از مصر و امریکای جنوبی وارد کرد و باعث خشم مقامات محلی شد. شورای شهر منطقه ژیورنی از مونه خواست تا نیلوفرهای ابی را پیش از اینکه اب منطقه را مسموم کند، از بین ببرد. اما مونه به این دستور توجهی نکرد و یکی از زیباترین باغ‌های جهان را بر جای گذاشت.
همسایگان مونه با نصب پل ژاپنی بر برکه مخالف بودند. این پل در ۱۷ نسخه از نقاشی‌های نیلوفر ابی این هنرمند دیده می‌شود.
این تابلوها در زمان زندگی مونه مورد تحقیر منتقدان هنری قرار گرفت. انها این نقاشی‌ها را اشفته خواندند و محصول مشکل بینایی کلود مونه دانستند!
تا ۲۰ سال پس از مرگ مونه این اثار نادیده گرفته شدند و
در دهه ۱۹۵۰ این اثار مورد توجه قرار گرفتند. در سال ۱۹۵۵، موزه هنرهای مدرن نیویورک تابلویی از مونه را خریداری کرد.
چند نسخه از تابلوهای نیلوفرهای ابی در پی اتشسوزی در موزه هنر مدرن نیویورک از بین رفتند. این موضوع قلب علاقمندان به هنر را جریحه دار کرد و نامه‌هایی سرشار از همدردی به این موزه ارسال شد.
کلود مونه برخی از نسخه‌های نیلوفرهای ابی را به دلیل ناامیدی و پیش از نمایشگاه با دست خود از بین برد.
برخی از تابلوهای نیلوفرهای ابی بر بستری منحنی نقاشی شدند چرا که قرار بود همه انها در اتاقی بیضی شکل و در کنار هم به نمایش دربیایند.
در سال ۱۹۱۸ و پس از اعلام اتش بس جنگ جهانی اول کلود مونه چند نسخه از تابلوهای نیلوفرهای ابی را به فرانسه هدیه داد.
منبع: وب سایت mentalfloss