شام اخر در پمپئی
موزه هنرهای زیبای سانفرانسیسکو میزبان نمایشگاه «شام اخر در پمپئی» است. این نمایشگاه به نمایش اشیا و اثار هنری از زندگی روزمره و اداب غذاخوری این شهر باستانی که زیر خاکستر اتشفشان وزوو دفن شد، میپردازد.
هنرامروز: اثار و اشیا به نمایش درامده در این نمایشگاه از از موزه اشمولین آکسفورد و دیگر مجموعههای معتبر امانت گرفته شدهاست و در مجموع نمایشگاه شامل ۱۵۰ شی و اثر هنری چون موزاییک، نقاشی دیواری، مجسمه، وسایل خانگی و غذاخوری و چیزهای بدست امده از شهر قدیمی پمپئی است که همگی از اهمیت غذا و نوشیدنی در بین مردم این شهر سخن میگوید. رنه دریفوس از مسوولان برگزاری این نمایشگاه میگوید غذا و نوشیدنی از اهمیتی ویژه برای مردم پمپئی برخوردار بود. گنجینههای خارقالعادهای را برای این نمایشگاه امانت گرفتیم و در کنار هم قرار دادیم تا اداب غذاخوری در این شهر باستانی را برایمان بازگو کند.
ثروت و زیبایی خانههای پمپئی در قالب سه نقاشی دیواری که باغهای سرسبز را به همراه اسمان ابی به تصویر می کشد، از بازدید کنندگان نمایشگاه استقبال میکند. این اثار از از پارک باستان شناسی پمپئی امانت گرفته شدند. در کنار این نقاشیها مجسمه مرمرین شش فوتی از باکوس، خدای شراب و باروری ایستاده است.
وسایل کاربردی چون شیشه ای کوچک از خلال دندانهای استخوانی، قابلمهها و ظروف نوشیدنی از جنس نقره، گلدانها ظروف سرامیکی و محل نگهداری خوراکیها نیز در این نمایشگاه دیده میشود.
در بخشی از نمایشگاه نیز غذاها و خوراکیهایی که با گرد اتشفشان پوشیده و فرم خود را از سالها پیش حفظ کردند به نمایش درامده. در این بخش انجیر، آلو، خرما، زیتون، عدس، لوبیا، گردو، بادام و حتی یک قرص نان دیده میشود و نقاشی که نشان میدهد یک فرد سیاسی در حال تقسیم نان بین طرفداران خود است در کنار انها قرار دارد.
در برخی از نقاشیها نیز غذاهای مورد علاقه و ویژه مردم به تصویر کشیده شدهاست. مثلا یک خروس زنده با انار نقاشی شده است که قرار است بعدا با هم پخته شوند. موزاییکی دیگر غذاهای دریایی محبوب این مردم را نشان میدهد.
در میان تصاویر و اشیایی که نمادهایی از ضیافتهای شام و ایینهای عشق و باروری است تصاویری هم موجود است که یاداور مرگ است. چرا که مردم این شهر رسم داشتند که برای مردگان خود نیز ضیافت شام و نوشیدنی برگزار کنند. انها میخواستند مردگان نیز پس از مرگ به زندگی شاد در کنار عزیزانشان ادامه دهند.
در نهایت نمایشگاه با یاداوری فاجعه وحشتناکی بر مردم پمپئی گذشته پایان مییابد. در اخرین بخش نمایشگاه پیکر پوشیده در رزین یک زن جوان که قربانی انفجار اتشفشان شد دیده میشود. اسکلتی که میتوان جواهرات زن جوان را روی ان دید.
دریفوس میگوید: «ما نمی توانستیم نمایشگاه را بدون صحبت در مورد فاجعهای که رخ داد و جان هزاران نفر را گرفت، به پایان برسانیم.»
در سمت دیگر انیمیشنی که فوران اتشفشان وزوو و روند نابودی شهر را بازسازی کرده نمایش داده میشود.
*در سال ۷۹ میلادی کوه اتشفشان وزوو در نزدیکی شهر پمپئی (در نزدیکی شهر ناپل ایتالیا) فوران کرد. این شهر زیر خاکستر اتشفشان مدفون شد و ۱۵۰۰ سال مخفی ماند و سرانجام به صورت اتفاقی در سال ۱۵۹۹ میلادی کشف شد. نتیجه پژوهشها نشان میدهد مردم این شهر در اثر حرارت بالا و استشمام گازهای سمی اتشفشان جان خود را از دست دادهاند. این شهر تاریخی که جزو میراث جهانی یونسکو محسوب میشود با بیش از دو میلیون و پانصد هزار بازدیدکننده در سال یکی از جاذبههای مهم ایتالیا بهشمار میرود.