«قدرت سیاه» در المپیک ۱۹۶۸ مکزیک

هنرام‌روز: در این دوره دو ورزشکار سیاه‌پوست آمریکایی تامی اسمیت و جان کارلوس که به ترتیب موفق به کسب مدال طلا و برنز در رشته دوی ۲۰۰ متر شده‌بودند، در حالی روی سکو رفتند که در هنگام پخش سرود ملی آمریکا، روی خود را از پرچم این کشور برگردانده و با مشت گره‌کرده‌ای برافراشته در بالای سر سکوت کردند.

ان‌ها همچنین دستکش‌های سیاه رنگی را به عنوان نمادی از اتحاد سیاه پوستان به دست کرده‌بودند و بدون کفش (نمادی از فرق در بین امریکایی‌های افریقایی تبار) روی سکو رفتند. 

پیتر نورمن ورزشکار سفیدپوست استرالیایی هم که با مدال نقره روی سکو بود، با چسباندن نماد «پروژه حقوق بشر المپیک» روی سینه‌اش (مانند اسمیت و کارلوس) با آن‌ها همراهی کرد.

پس از این اعتراض، کمیته ملی المپیک آمریکا ان‌ها را از کاروان این کشور در دهکده بازی‌ها اخراج کرد و این اتفاق باعث همبستگی ورزشکاران سیاه‌پوست حاضر در این مسابقات و تکرار این کار توسط ورزشکاران دیگری شد.

اصطلاح قدرت سیاه، در ژوئن سال ۱۹۶۶، پدید آمد. در این سال، جیمز مردیت نخستین امریکایی افریقایی‌تباری که اجازه حضور در دانشگاه می.‌سی.‌سی.‌پی را یافته بود، راهپیمایی یک‌نفره‌ای را علیه نژاد پرستی و سیاه هراسی که در ایالت می.سی.سی.پی حاکم بود، به‌راه انداخت. پس از دو روز راهپیمایی، مردیت هدف گلولۀ یک تک‌تیرانداز قرار گرفت و نتوانست راهپیمایی خود را به پایان برساند. به‌جای او، استاکلی کارمایکل که مدتی بعد رئیس «شورای هماهنگی اعتراض دانشجویی غیرخشونت‌آمیز (اس.ان.سی.سی)» شد، حامیان را به ادامه دادن راهپیمایی مردیت ترغیب کرد. گرچه این راهپیمایی‌ها و مبارزات بارها مورد حمله نیرو‌های امنیتی قرار گرفت اما توسط سیاه پوستان ادامه پیدا کرد.