انتشار کتابی جدید درباره زندگی، اثار و دیدگاههای فریدا کالو
انتشارات هنری Taschen کتابی جدید با عنوان Frida Kahlo: The Complete Paintings را به نویسندگی لوئیس-مارتین لوزانو را منتشر خواهدکرد. این کتاب اواخر امسال در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت و شامل ۱۵۲ نقاشی و عکسهای شخصی فریدا کالو را به همراه تجزیه و تحلیل اثار این هنرمند را گرداوری کرده و حاصل مطالعه ۳۰ ساله لوئیس-مارتین لوزانو درباره این هنرمند است.
هنرامروز: لوزانو بخشی از اثار و عکسهای این هنرمند که پیش از این دیده نشدند و یا دستکم ۸۰ سال از نمایش انها میگذرد را در این کتاب جمع اوری کرده و تصاویر کتاب با تجزیه و تحلیل همراه هستند.
لوزانو، مورخ هنر و نویسنده کتاب میگوید علی رغم اینکه بارها کتابهایی درباره فریدا کالو چاپ و منتشر شده اما تحقیقاتی جامع و واقعی درباره او وجود ندارد و نویسندگان بارها تصاویر و نوشتههایی را تکرار کردهاند.
او امیدوار است خوانندگان کتاب درک درستی از فریدا پیدا کنند و تنها به تصویر نمادین و تبلیغاتی که در سالهای اخیر از او ساخته شده توجه نکنند، چرا که اثارش بیشتر از چیزی که تصور میشود به مسائل اجتماعی و تاریخی پرداختهاست.
«فریدا کالو تاریخ هنر را خوب میشناخت و برای خلق نقاشیهایش اثار هنری زیادی از مدرن تا اثار باستانی مصر را مورد بررسی قرار داده و از انها الهام میگرفت. اثار او پر از نشانههایی است که شاید پیش از این به درستی مورد بررسی قرار نگرفتهاند و همه اینها باعث میشود که اثارش چیزی بیشتر از زندگی نامه شخصیاش باشند.»
فریدا کالو سالهای زیادی از عمر کوتاهش را در بستر بیماری گذراند و اتاق و تختش را به پناهگاهی تبدیل کرد تا از طریق نقاشی و مطالعه به جهان رویاهایش سفر کند. گرچه این هنرمند در زمان زندگیاش بیشتر به واسطه دیگو ریورا همسر نقاشش شناخته میشد اما بعد از مرگش به هنرمندی الهام بخش تبدیل شد.
فریدا کالو تا واسپین روزهای عمرش به کار کردن مشغول بود و حتی یکبار با تختش در نمایشگاه انفرادیاش در مکزیکوسیتی حاضر شد.
داستان زندگی این هنرمند روایت پیروزی عشق و تلاش در برابر درد و رنج است.
زمانی که دیگو ریورا همسر این هنرمند در حال اجرای نقاشی دیواریهای بزرگش در دیترویت بود، فریدا تجربه سفط جنین خود در یک نقاشی ثبت کرد، اثری که برخی ان را از اولین تصاویر ثبت کننده این تجربه در یک هنرمند میشناسند.
این هنرمند هیچگاه از تصویر کردن درد و رنج نترسید و یکبار اعلام کرد: «من هرگز رویاهایم را نقاشی نکردم. من واقعیت خود را ترسیم کردم.»