چند نکته درباره افتابگردانهای ونگوگ که شاید نشنیده باشید
ماه آگوست ماه جوانه زدن گلهای افتابگردان است و به همین بهانه آرت نیوز پیپر چند نکته را درباره تابلوهای گلهای افتابگردان وینسنت ونگوگ گردآوری کردهاست. مجموعه افتابگردانهای ونگوگ علی رغم اینکه در زمان زندگی خالقشان خریداری پیدا نکردند، امروزه جزو ارزشمندترین و شناخته شدهترین آثار هنری جهان محسوب میشوند.
هنرامروز: ونگوگ در سال ۱۸۸۸ چهار تابلو آفتابگردان را در خانه زرد در ارل نقاشی کرد.
اولی با سه گل آفتابگردان همیشه در مالکیت مجموعهداران خصوصی بوده و دیده نشده است.
دومی با شش شاخه آفتابگردان در حملههای هوایی به ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم از بین رفت و نابود شد.
تابلوی ۱۴ شاخهای در پس زمینه فیروزهای در مونیخ نگهداری میشود و دیگری با ۱۵ شاخه گل آفتابگردان بر زمینه زرد ساکن گالری ملی لندن است. گفته میشود ونگوگ این تابلوها را برای تزئین اتاقهای خانه زرد آرل و استقبال از حضور دوستش گوگن کشید.
ونگوگ یک هفته پیش از خلق ۴ آفتابگردان معروفش باغ حمام عمومی فاحشه خانه را که پر از گلهای افتابگردان بود نقاشی کرد و گفته میشود گلهای افتابگردان را هم از همین باغ چید و به خانه برد و شرح ماجرا را در نامهای برای برادرش تئو نوشت.
گفته میشود در تاریخ ۱۸ اوت ۱۸۸۸ در منطقه آرل بادهایی شدید میوزید و باران میبارید و به همین دلیل ونگوگ ترجیح داد در خانه زردش بماند و از گلهای افتابگردان نقاشی کند.
بررسیهای انجام شده نشان میدهد گلدان سفالی که ونگوگ در نقاشیهایش کشیده کوچکتر از آن است که بتواند ۱۴ شاخه گل افتابگردان را در خود نگه دارد و احتمالا این تخیل هنرمند بود که توانست ترکیبی زیبا و متناسب از گلدان کوچک و گلهای افتابگردان به وجود اورد و احتمالا گلدانی که گوگن در نقاشی مشهورش از ونگوگ کسیده نیز خیالی است.
می گویند ونگوگ تابلوهای افتابگردانش را در عرض ۴ یا ۵ روز نقاشی کرد. بعد از آن از کارگاهش خارج شد و به بازار رفت و برای خود یک ژاکت سیاه که خریدی عجیب برای فصل تابستان به نظر میرسد به همراه یک کلاه بزرگ زرد رنگ خرید. این دو لباس در نقاشی اتاق خواب ونگوگ دیده میشوند.
نکته دیگر در یکی از این نقاشیها ناهمگون بودن و ظرافت نداشتن خط آبی است که برای ایجاد مرز بین دیوار و میز کشیده شده است. به نظر میرسد ونگوگ عامدانه این خط را غیر یکنواخت و کمی اریب کشید تا حالتی زنده به اثر نهایی خود بدهد.
دکتر گاشه پزشک و دوست ونگوگ که در روزهای پایانی زندگی او را کنارش بود و دستی بر طراحی و نقاشی داشت، پس از درگذشت این هنرمند و در ملاقات با تئو برادر این هنرمند، طراحی نمادینی با عنوان «آفتابگردان» را به او هدیه داد و در همان ماه بر مزار او گلهای افتابگردان کاشت. برای آنان که به ونگوگ نزدیک بودند، این گل که به سمت آفتاب میرود همواره یادآور این هنرمندی است که دوران حرفه او به زودی به پایان رسید.
گفته میشود گوگن در سال ۱۹۰۱ به تاهیتی رفت و دانهها و بذر گلهای افتابگردان را با خود برد و انها را به یاد دوستش ونگوگ در باغچه کاشت. او همچنین در زمان اقامتش در تاهیتی تابلویی از چهار گل آفتابگردان کشید که روی میز قرار دارند.
یوهانا بونگر، بیوه ونسان ونگوگ در میانههای دهه ۱۸۹۰ روابط عاشقانه با ایزاک ایزرئیل، نقاش هلندی داشت و رابطه دوستانه آنها سالها ادامه داشت. یوهانا در ۱۹۱۸ یک تابلو «آفتابگردانها» را با پسزمینه زرد برای ایزاک فرستاد.
هرمان گورینگ، یکی از رهبران حزب نازی و قائممقام آدولف هیتلر یک نسخه از تابلوهای آفتابگردان ونگوگ داشت که البته بعدها آشکار شد جعلی و تقلبی است. نازیها ونگوگ را هنرمند فاسد میدانستند و موزههای آلمان را مجبور کردند پنج نقاشی او را بفروشند. گورینگ پنهانی بسیار خوشحال بود که یک نسخه غارتشده «آفتابگردانها» را به دست آورده و آن را در کریسمس ۱۹۴۲ به همسر بازیگرش امی سونمان هدیه داد. او در ۱۹۴۶ چند ساعت پیش از آنکه به دار آویخته شود خودکشی کرد و هرگز نفهمید تابلو ونگوگ جعلی بوده است.