نائیری باغرامیان مجسمه‌ساز ایرانی‌الاصل برنده جایزه نَشِر ۲۰۲۲ شد
نائیری باغرامیان مجسمه ساز ایرانی الاصل ساکن برلین برنده جایزه مجسمه سازی نَشِر ۲۰۲۲ شد. جایزه صدهزار دلاری نَشِر جایزه‌ای بین‌المللی در زمینه مجسمه سازی است که به منظور تجلیل از هنرمندان زنده‌ای که دستاوردی بزرگ در مجسمه‌سازی و امکانات ان ایجاد می‌کنند، توسط مرکز مجسمه‌سازی نَشِر در دالاس اهدا می‌شود.
هنرام‌روز: نائیری باغرامیان به واسطه مجسمه‌های انتزاعی‌اش و ترکیب خلاقانه تاریخ هنر و رشته‌های دیگر (از مجسمه‌سازی کلاسیک تا معماری مدرن و انسان شناسی) و تکنیک‌ها و مواد مختلف و ترجمه ان به اثاری جدید شناخته می‌شود. فعالیت حرفه‌ای در ده سال گذشته پیشرفتی چشمگیر داشته‌است و اثارش در مراکز معتبری چون موزه هنر مدرن نیویورک، موزه هنر مدرن سان‌فرانسیسکو، مجموعه‌ی سالامِن گوگن‌هایم در نیویورک، مرکز هنری واکر مینیاپولیس، موزه تیت مدرن لندن، موزه هنر معاصر لوکزامبورگ، موزه تامایو در مکزیکوسیتی، موزه جومکس در مکزیکوسیتی، مرکز هنری نَشِر در دالاس و نیز مؤسسه‌ی هنر شیکاگو نگهداری می‌شوند.
کمیته هیئت داوران جایزه نشر شامل نه نفر چون نیکلاس سروتا، مدیر سابق تیت و رئیس کنونی شورای هنر انگلستان و هنرمند بریتانیایی فیلیدا بارلو بودند. بارلو در بیانیه‌ای باغرامیان را به دلیل تحقیقات گسترده و ماهرانه‌اش در زمینه‌های مختلف از معماری تا انسان شناسی و استفاده از نوآوری‌های فنی و مادی در اثارش تحسین می‌کند.
یکی از نکات مهم کار باغرانیان توجه به روابط انسانی و محیط از طریق مجسمه‌ها است ان هم در روزگاری که همه‌گیری کرونا موجب جدایی انسان‌ها از محیط و فعالیت‌های معمولشان بود.
باغرامیان معتقد است که اثر هنری، به‌رغم استقلالش پیوندی ناگسستنی با زمان، مکان و بستر اجتماعی-سیاسی دارد که در آن خلق می‌شود.
اثار انتزاعی او با فرم‌های نرم و اتصالات ظریف یاداور بدن انسان و ارتباطات انسان با محیط هستند. او در این اثار روابط انسانی و سیاسی و اجتماعی را به چالش می‌کشد.
این هنرمند قرار است در ماه اوریل جایزه رنزو پیانو را دریافت کند. دوریس سالسدو یکی از دریافت کنندگان این جایزه در سال‌های گذشته بود.
او در سال ۲۰۲۰ نامزد دریافت جایزه‌ی هوگو باس بود و جوایز متعددی را در کارنامه‌ی خود دارد که می‌توان به جایزه‌ی مالکوم-مک‌لارن به همراه ماریا حسبی (۲۰۱۹)، جایزه‌ی هنر زوریخ (۲۰۱۶)، جایزه‌ی آرنولد بُده کاسل (۲۰۱۴)، جایزه‌ی هکتورِ گالری هنر مان‌هایم (۲۰۱۲) و جایزه‌ی بنیاد ارنست شِرینگ (۲۰۰۷) اشاره کرد.