چرا عصر جدید سقوط کرد؟
درباره برنامه‌ای که هر روز انتقاد تازه‌ای به آن می‌شود یادداشتی از حسین جوانی.
به گزارش هنر ام‌روز، «عصر جدید» هدف اولیه خود را کشف استعدادهای مغفول مانده در گوشه و کنار ایران زمین عنوان کرده بود. اینکه اساسا چنین هدفی در چنین صدا و سیمایی تا چه حد شدنی است بحث دیگری است اما فصل‌های اول و دوم برنامه با تمام ضعف‌های مشهودی که داشتند مورد استقبال مردم قرار گرفتند و همین موضوع به علیخانی این اعتماد به نفس را داد که برای ساخت سومین فصل آستین‌ها را بالا بزند. با این‌حال، فصل سوم تا به این لحظه به قدری دور از انتظار بوده که بعید به نظر می‌رسد با این کیفیت بتواند مخاطبان را مثل فصل‌های قبل تا انتها راضی نگه دارد.
در نظرسنجی‌های مردمی، تغییر گروه داوران به عنوان مهم‌ترین دلیل اُفت «عصر جدید» مطرح شده. داوران قبلی با وجود انتقادات حداقل هماهنگ بودند و معیارهای مشخصی داشتند. مشکل این است که داوران در این دوره، آرا خود را با اعمال سلیقه‌ی شخصی که از متر و معیار مشخصی برخوردار نیست صادر می‌کنند. نبود متر و معیار مشخص باعث شده در بسیاری از اوقات اجراهایی به مرحله بعد مسابقه راه پیدا کنند که کیفیت پایینی دارند. به عنوان مثال، داوران شیفته‌ی ظواهر ایرانی در اجراها هستند، به همین دلیل اجرای گروه‌های موسیقی مقامی یا آوازی با پس زمینه‌ی محلی، بدون توجه به استعداد شرکت کنندگان یا کیفیت کار، تنها با اهمیت قائل شدن برای ظواهر اجرا مورد بررسی قرار می‌گیرند.
علاوه بر این داورهای فصل سوم به شکل عجیب و کنترل ناپذیری، رفتارِ پرخاشگرایانه‌ای با شرکت‌کنندگان دارند. اما این پرخاشگری هیچ ارتباطی با صراحت یا تعارف نداشتن ندارد. این رفتار باعث شده مخاطبان قدیمی «عصر جدید» نیز نسبت به آن دیدگاهی منفی پیدا کنند. به اینها اضافه کنید ناهماهنگی آشکار میان داوران را که موجب کشمکش و درگیری همیشگی بین آنها و صدور آرایی متناقض گردیده است. این تشتت به مرور منجر به سردرگمیِ مخاطبینی شده که نمی‌توانند علت صعود برخی از شرکت کنندگان به مرحله‌ی بعد را درک کنند.
اما جدای از داوری، مشکل اصلیِ فصل سوم، اجراهای ضعیف و معمولی اکثر شرکت کنندگان است. برای مخاطبانی که در دو فصل قبل همه‌جور اجرایی را تماشا کرده‌اند، حرکت‌های مواج یک گروه سرود مدرسه‌ای، ژانگولربازی‌های یک پیرمرد یا روپایی زدن‌های یک پسر بچه جذابیت چندانی ندارد. درست همین جاست که اَنبان خالی از ایده‌ی علیخانی کار دستش می‌دهد. کلیپ‌های برخی صحبت‌های توهین‌آمیز داوران بیشتر از خود برنامه مورد توجه قرار گرفته تا سقوط آزاد «عصر جدید» شکل پُررنگ‌تری به خود بگیرد. برنامه‌ای که نقاط قوتش را از دست داده و نقاط ضعفش را تقویت کرده.
فصل سوم «عصر جدید» به خوبی نشان می‌دهد برنامه‌ای با ایده‌ی عاریتی و حضور ناموجه و دائمی مجری‌ای که دوست دارد در زندگی خصوصی شرکت کنندگان سرک بکشد برای جذاب شدن نیاز به خلاقیت بیشتری دارد. شاید توجه به این موضوع بدیهی، سازندگان «عصر جدید» را در مسیر تازه‌ای قرار دهد تا به جای اصرار به وایرال شدن برخی لحظات و رفتارها، به دنبال بالا بردن کیفیت برنامه‌شان باشند.