نگاهی به مینیاتورهای سیاه کامبیز درمبخش: همه با دهان فریاد می‌کشند و او با دستش

هنرام‌روز: موضوع اصلی این طرح‌ها، نگاه انتقادی و طنزآمیز کامبیز درمبخش به مسائل سیاسی و اجتماعی دوران قبل از انقلاب است. اغلب اثار این مجموعه در دسترس نبودند و فروخته شده یا در دفتر روزنامه گم شده بودند یا اینکه در موزه های مختلف دنیا بودند و تنها نسخه‌هایی از روزنامه ایندگان ان هم رنگ و رو رفته در دسترس بود. به همین دلیل برخی از طرح‌ها برای چاپ در کتاب بازسازی شدند.

درمبخش در این مجموعه مینیاتور و کاریکاتور را با هم درآمیخته و به شیوه ای بدیع، استبداد و ریشه‌های دیرین آن در جامعه ایرانی را به باد انتقاد گرفته بود و این مجموعه را جزو بهترین آثار خود می‌دانست.

کیومرث صابری درباره کامبیز درمبخش می‌گوید: «همه با دهان فریاد می‌کشند و او با دستش». 

درمبخش نیز درباره این مجموعه چنین توضیح داده‌است: «مینیاتورهای سیاه به مثابه شگردی بود برای گذر از مرزهای سانسور؛‌ البته این امر باعث پیچیدگی کار شده است؛ مخاطب باید توجه بسیار، توام با موشکافی داشته باشد تا پیام آنها را دریابد.» و البته معتقد است که اثارش زمان و مکان ندارند.

در این مجموعه عناصر بصری غالب نگارگری جای خود را به سمبل‌هایی نظیر دشنه و خون و شلاق و ... دادند و اثار فضایی غمگین دارند. 

جواد مجابی، نویسنده و منتقد هنری، که مقدمه کتاب "مینیاتورهای سیاه" را نوشته، درباره درمبخش می‌گوید: «کامبیز درم بخش خط را چون جادوگران به کار می برد، با اختصاری حیرت انگیز و سرشار از معانی آشکار و پنهان برای بیان هرچه گفتنی است و ناگفتنی.»

کامبیز درمبخش یکی از مشهورترین هنرمندان ایران است. او در سال ۱۳۲۱ در شیراز متولد شد و امروز ۱۵ ابان در تهران درگذشت.

اولین طرح کامبیز درم بخش زمانی که ۱۵ ساله بود در نشریه توفیق به چاپ رسید. چند سال بعد وارد دانشکده هنرهای زیبا شد و راه خودش را به عنوان یک هنرمند انتخاب کرد.

او بیش از ۴۰ نمایشگاه انفرادی در ایران و خارج از ایران داشته و آثارش در موزه های معتبر دنیا نگهداری می‌شوند.

درمبخش جایزه‌های معتبر جهانی زیادی را از بزرگ ‌ترین و معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک دریافت کرد و به عنوان اولین هنرمند ایرانی برنده جایزه نشان شوالیه ملی لیاقت دولت فرانسه هم شد.