نیکنام حسینی‌پور خداحافظی کرد/بازگشت عظیمی به موسسه هنرمندان پیشکسوت
در مراسمی که به مناسبت جشن تولد هنرمندان پیشکسوت متولد آبان ماه برگزار شد، از تغییر مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت خبر دادند.
به گزارش هنر امروز، سیدعباس عظیمی که تا سال ۹۸ مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت بود، بار دیگر با تغییر معاونت هنری به این موسسه بازمی‌گردد.
در مراسم جشن تولد هنرمندان متولد آبان ماه که یکشنبه ـ ۲۳ آبان ـ در باغ زیبا برگزار شد، نیکنام حسینی‌پور از موسسه هنرمندان پیشکسوت خداحافظی کرد.
در این مراسم محمود شالویی (سرپرست معاونت هنری)، نیکنام حسینی پور (مدیرعامل فعلی موسسه هنرمندان پیشکسوت) و عباس عظیمی حضور داشتند.
نیکنام حسینی‌پور همچنین در متنی که پس از اعلام خبر خداحافظی از موسسه هنرمندان پیشکسوت نوشت، آورده است:
«هر که شد محرمِ دل، در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند»
گردرسرت هوای وصال است حافظا
باید که خاک درگه اهل هنر شوی
هنر دل‌نواز است و روح‌پرور، و هنرمند چشمه زلال جوشانی است که دریچه‌ای از نشاط و شعف را به هستی می‌گشاید. از این منظر می‌توان هنر را دروازۀ تمدن بشر و شُکوهِ خلاقیت و آفرینش نامید. هنرمندان در هر زمان و دوره‌ای، بخشی از تاریخ و تمدن ایران‌زمین را ورق زده‌اند و تورّق این تاریخِ سرشارِ آفرینش و زیبایی، چشمان تیزبین هر نظاره‌گری را به منظره‌هایی بکر و چشم‌نواز جلب و جذب می‌کند. ذهن و زبان این مفاخرانِ قبیلۀ احساس و پیشقراولانِ قافلۀ دانش، لبریزِ اندیشه‌های نابی است که هر کدام به نوبۀ خود خاستگاه لطافت و ظرافت‌اند.
ایران مهدِ بالندۀ فرهنگ و هنر سهمی شایان در بنیان‌های تمدن بشری داشته ودارد. آسمان بلند فرهنگ و هنر ایران‌زمین همواره پرستاره بوده و فروغ فرهنگ فرزانگی ایرانیان هماره دل و دیدۀ جهانیان را روشنی و گرمی بخشیده است. هنرمندان پیشکسوت از جمله سرمایه‌های اجتماعی هستند که دانش، بینش و مهارت آنها آمیخته با تجربه‌های گرانسنگی شده که می‌تواند چراغ راهِ آیندگان و علاقه‌مندان عرصه‌های هنری باشد. حضور و تنفس این روسفیدان موسپید در جامعه، به‌واسطۀ یادگارهای ماندگارشان، سرشار انگیزه و انرژی برای نسل‌هایی است که پابه‌پای آثارشان بالیده و خاطرات خوشی را در ذهن وضمیرمردمان این دیارحک کرده‌اند.
پیشکسوتان هنرمند؛ آیینۀ تمام‌نمای تفکر و فضل و هنر این جامعه هستند و باید بیش از پیش به حرمت‌شان اندیشید و به احترام آنها کلاه از سر برداشت. این قشر حساس و ظریف سال‌ها با عشق و علاقه در ساحت هنر قدم زده و شاهکارهایی بی‌نظیررا رقم زده‌اند. روزی که به این مکان مقدس آمدم عزمم را جزم کردم که در حد توان و وسع مجموعه، خدمتگزار صادقی برای‌شان باشم تا در این بازۀ زمانی عمرشان همچون دوران شکوه و هنرمندی‌شان، احساس کمبود نکنند و بدانند در همه حال به یادشان هستیم. فرصتی فراهم شد تا خدمتگزار این گوهرهای ناب باشم و از آنان بیاموزم. در این مجموعه، سعی من و همکارانم مصروف بر این شد که تکریم و کرامت این فرهیختگان را سرلوحۀ کار خویش قرار دهیم. خدمتی که نه یک وظیفۀ اداری بلکه عملی اخلاقی طبق توصیۀ دین مبین اسلام بوده و بدون هیچ پیش‌داوری وتبعیضی. همواره شیوۀ کاری‌ام را بر خرد جمعی قرار دادم چراکه همچنان هم معتقدم کار هنری یک کار جمعی و گروهی است و با تجمیع فکرهای مختلف می‌توان به مسیر واحدی رسید.
خرسندم از اینکه سال‌های متمادی از عمرم را در خدمت‌رسانی به قشر فرهیختۀ جامعه یعنی اهالی فرهنگ و هنر و اندیشه سپری کردم. خدای را شاکرم که در مدت حضوردر مؤسسۀ هنرمندان پیشکسوت، همچون دیگر مراکز فرهنگی، تمام تلاشم معطوف به این بود که یار شاطر باشم نه بار خاطر. همانطور که در روز اول گفتم پیشکسوتان خردمندان جامعه هستند، امروز و در این مجال هم معتقدم انسان‌های شایسته‌ای که عنوان پیشکسوت را یدک می‌کِشند سرشار از تجارب نابی‌اند که اگر از آنان بی‌بهره بمانیم دچار خسران شده‌ایم. تجربیات هنری و فرهنگی ارزشمندی که باید ضمن ثبت آنها، به نسل جوان هم انتقال داده شوند تا پیشینۀ درخشان خود را فراموش نکنند. ما باید میراث‌بانان خوبی برای آنها باشیم و در پاسداشت‌شان بیش از پیش بکوشیم. زیرا در همین مدت کوتاه می‌دیدم که بعضاً میراث معنوی و مادی بعضی از این خردمندان دچار چه مشکلاتی می‌گردند. باید از این سرمایه‌های انباشته‌شده و میراث ملی و میهنی برای آیندگان مراقبت شود.
مایۀ فخر و مباهات من و همکارانم این است که خالصانه و خاضعانه در خدمت نسلی بودیم که لحظه لحظۀ عمرمان با هنرآفرینی‌شان خاطره داریم. وزنه‌های وزین فرهنگ، ادب، هنر، اندیشه و معرفت ایران اسلامی که با بهره‌گیری از ذهن خلاق خود آثاری آفریدند که در خاطرِ خاطره‌ها ماندگار شد. آثاری که خود بخشی از تاریخ فرهنگی ایران را تشکیل می‌دهند و میراث گرانبهایی برای آیندگان محسوب می‌شوند. اما یک نکته در این مدت ذهن من را به خودش مشغول کرده است و آن چگونگی حفظ و حراست از میراث معنوی و مادی هنرمندان و شیوۀ انتقال آن به نسل آینده است. این عزیزان بخشی از تاریخ پرافتخار ایران اسلامی هستند که هنرشان را در راستای فرهنگ و آیین این مملکت جاودانه کردند. کمترین کاری که می‌توانیم در حق‌شان انجام دهیم این است که آثارشان حفظ شوند و تجربیات ارزشمندشان نسل به نسل منتقل شود. پیشنهادم هنوز هم همین است که هنرمندان و خردمندان در زمان حیات خود دست‌نوشته‌ها و اسناد تاریخی یا آثاری که کمتر به آنها پرداخته شده را به آرشیو ملی ایران اهدا کنند که چنین گنجینه‌هایی به راحتی از دست نروند.
با تمام وجود به خانه‌ای پا گذاشتم که جای جایش سرشار خاطره‌هاست، مؤسسه‌ای که نام‌های بزرگی بر سطر سطر دفترش خودنمایی می‌کرد و با خودم عهد کردم که همواره حامی صاحبان خانه‌ای باشم که هریک ستاره‌ای درخشان بر تارک تابناک فرهنگ و هنر این مرز و بوم‌اند. اما کرونا، این بیماری منحوس، فرصت‌های گرانبهایی را از دست‌مان ربود؛ همانگونه که تعدادی هنرمند بزرگ عضو مؤسسه و مایۀ فخر هنر ایران را از ما گرفت و هنوز در غم وفراقشان ماتمزده هستیم. هنرمندانی که هر کدام در صنف و رستۀ هنری خود از قله‌های رفیع دانش و هنر و اندیشه بودند و می‌توانستیم سال‌ها از داشته‌ها و آموخته‌های‌شان بهره ببریم که افسوس کرونا امان نداد و از بین ما پر کشیدند. امروز جای‌شان در عرصۀ هنر ایران خالی است هرچند که خاطرۀ هنرمندی‌شان را هیچگاه فراموش نمی‌کنیم. برنامه‌های متفاوتی در راستای توجه به هنرمندان پیشکسوت تدارک دیده بودیم که تقارن شیوع بیماری کرونا در کشور، اجرای برخی از آنها را به تعویق انداخت.
به هر حال، تقدیر بر این بود که امروز و در این جمع از مؤسسه‌ای جدا شوم که سرشار مهر و هنرمندی بود. خوشحالم که تمام تلاشم را به کار بستم تا ادای دین کنم به ساحت فرهنگ و هنر کشورمان. دوستان زیادی در این مدت یار و یاورم بودند که از تک تک آنان سپاسگزارم. از اعتماد وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای دکتر صالحی، جناب آقای دکتر حسینی معاونت هنری سابق و جناب آقای دکتر شالویی سرپرست معاونت هنری، هیات امنا و هیات مدیره مؤسسه تشکر و قدردانی می‌کنم. لطف و همکاری هنرمندان، هنردوستان، ارباب جراید، اصحاب رسانه ، خانوادۀ بزرگ این مؤسسه وهمکاران پرتلاش را ارج می‌نهم که خالصانه وبا حسن خلق پای کار بودند و در راستای دستیابی به اهداف مؤسسه یاریگرم بودند و فعالیت‌های مؤسسه را نشر و گسترش دادند.
به قول شاعر
به حسن خلق توان کرد صید اهل نظر
به دام ودانه نگیرند مرغ دانا را
اکنون که به پایان این دفتر رسیدیم، از همه عزیزانی که در این مدت به نوعی با آنان در ارتباط بودم اگر قصوری از بنده دیدند عذرخواهی می‌کنم و حلالیت می‌طلبم. همگان را به خدای متعال می‌سپارم و امیدوارم ستارگان درخشان فرهنگ و هنر ایران‌زمین همواره پرفروغ باشند و سایه‌شان بر سر هنر مستدام.
«خدایا چنان کن سرانجام کار / تو خشنود باشی و ما رستگار»
نیکنام حسینی‌پور سی‌سخت
خدمتگزار حوزۀ فرهنگ و هنر و اندیشه»