معرفی سریال The Queen Of Gambit

بث سر میز شطرنج بسیار بی رحم است؛ همانطور که حریف هایش حدس میزنند، او بسیار تهاجمی بازی می‌کند و با دقت زیاد حملاتی مرگبار انجام می‌دهد. اما در مقابل استاد شطرنج روس، بورگوف، کم می‌آورد و در مقابل حرکاتش ساکن می‌ماند. اجرای بی نظیر آنیا تیلور جوی، درام مسابقات آنها و نبرد بث با دیگر حریفان ضعیف تر را به طرز خاطره انگیزی به تصویر کشیده است.

اجرای او، بیشتر شامل کلوز-آپ های ثابت است، بیان احساسات او را که از خشم، سردرگمی و استراتژی های شجانه ای که اندک اندک از ذهنش تراوش می‌شود را نشان می‌دهد. اجرای این صحنه ها برای تیلور جوی بسیار سخت بوده است، چراکه اجرای بد هرکدام از این لحظات حساس، می توانست به قیمت کل سریال تمام شود. اما تیلور جوی به زیبایی هر چه تمام تر این صحنه ها را اجرا کرده‌است. این سریال لحظه به لحظه بر او تکیه دارد و او هم به خوبی از عهده‌‍ی نقشش برآمده است.

اگرچه سریال جدید اسکات فرانک کمی آهسته و کُند به نظر می‌رسد، اما درام جذاب آن ارزش تماشا و توجه را دارد. این مینی سریال درام، نگاهی صریح به سوء مصرف مواد و اعتیاد دارد. در تعریف ساده‌تر سریال باید گفت: این یک قصه جذاب و گاهاً زیبا است که از بازی پادشاهان به عنوان مجرایی برای بیان یک داستان حیاتی و مرتبط با تاریکی‌های درون انسان بهره بُرده است.

از طرفی سریال گامبی ملکه به نابرابری جنسیتی و عدم توجه بنیانی به بانوان نیز توجه خاصی داشته است. چرا که داستان اصلی ماجرای یک قهرمان زن را در قلمرو تحت سلطه مردها به نمایش می‌گذارد.

چند قسمت اول در شکل گیری شخصیت بت هارمن نقش عمده‌ای دارد. او در یتیم‌خانه وقتی تنها و افسرده به دنبال روزنه امیدی است، با چند شخص روبرو می‌شود. شاید مهم‌ترین آنها دختری یتیم به نام جولین است که راه مصرف دارو آرام‌بخش را پیش پای او می‌گذارد. حتی با پیشرفت داستان، مادر خوانده او با بازی جالب ماریل هلر ( کاگردانِ پُر کارِ این روزهای سینما) که او نیز با سوء مصرف مواد و الکل روبرو است، تأثیر مهمی بر روی بت می‌گذارد.

در واقع این جزئیات باعث می‌شود که شخصیت ظریفی چون او، تنهایی و فشار روانی‌اش را زیر مصرف بی‌قاعده قرص و الکل بپوشاند. البته در این دوران تاریک، الیزابت به واسطه سرایدار جالب یتیم‌خانه، مهارت‌های خود را در شطرنج نیز کشف می‌کند. مهارتی که در اندک زمانی پرورش و تکامل می‌یابد.

این مجموعه با توجه به ساختار بی نقص آن، جذبه‌ی بسیار زیادی دارد. یک و دو کردن و برو بیای بازی شطرنج به سبک خارق العاده‌ای به تصویر کشیده شده‌است، اما علاوه بر اجرای عالی تیلور جوی، تدوین بی نظیر مایکل تیسورو هم در این موضوع تاثیر بسزایی داشته‌است. تقسیم صحنه‌ها مانند صفحات کاشی، و تصویربرداری صفحه شطرنج به صورت کادر‌های جداگانه، این بازی کم تحرک را به صورت بسیار پویا به تصویر کشیده‌است. تاثیر صدا‌ها در این مجموعه، عنصری بود که گمان نمی‌رفت چنین نقش مهمی در روند سریال داشته باشد، آن هم برای ورزشی که به اندازه گلف ساکت است. صداگذاری و موسیقی مناسب به خوبی بین ژانر دراماتیک و صحنه های مختلف تناسب ایجاد کرده‌است. این مجموعه طوری طراحی و ساخته شده‌است که باعث می‌شود حتی بینندگانی که دانش بسیار کمی در مورد این ورزش باستانی دارند، کاملا در داستان غرق شوند. در کنار همه این عناصر، پیانوی سحر آمیز رافائل ریورا، کلوز آپ های مربوط به حرکات شطرنج را به لحظاتی نفس‌گیر تبدیل می‌کند. بیشتر سریال در همین مسابقات شطرنجی که مخاطب را جلوی صفحه نمایش میخکوب می‌کند، می‌گذرد.

کاراکترهای فرعی گامبی وزیر، مانند سربازان قربانی بازی شطرنج هستند؛ اهداف و نقش آنها محدود است. آقای شایبل (بیل کمپ) شخصی شرور است که در زیرزمین مدرسه شطرنج را به بث آموزش میدهد. جولین( موزز اینگرام)، دوست سیاه پوست بث در یتیم خانه، قوانین و راهکار های زندگی در مدرسه را به او نشان میدهد. همچنین بث جوان را به استفاده از قرص های آرامبخش ترغیب میکند؛ چیزی که به زودی به یک نقطه ضعف برای بث تبدیل شد. دی.ال. تاونز هم که بث مدتی عاشقش میشود به همین منوال به آرامی از مسیر بیرون برده میشود. و دیگر کاراکتر ها هم همین سرنوشت را دارند. همه آنها در قالب شخصیت هایی جذاب وارد میشوند، اما با روش های گوناگون کنار زده میشوند. فیلمنامه بسیار کم حجم است و این مینی سریال احتمالا در قالب یک فیلم عملکرد بهتری داشت.

این اثر یکی از بهترین سریال های کوتاه ساخته شده توسط نتفلیکس است. اگر می خواهید برای اولین بار شطرنج را در جذاب ترین حالت ممکنش ببینید و یک سریال کوتاه جذاب را هم از دست ندهید، « گامبی وزیر » بهترین گزینه پیش روست.