نامه یک سرباز آمریکایی به اوریانا فالاچی در جنگ ویتنام

متن نامه:

من از تپه ۱۳۸۳ برایت نامه مینویسم. عید نوئل را با صدای توپ ها جشن گرفته ایم، می دانی آتش بس را فقط در روزنامه ها می شود دید. همین، یک گلوله توپ به توپخانه ما خورد و لاری را کشت. لاری را به یاد داری؟ همان پسر بچه ای که شکلات می خورد. کاپیتان شر ماموریتش تمام شده و بزودی به امریکا برمی گردد. از رفتن او دلم گرفته. 

بچه های تپه ۱۳۸۳ اغلب درباره تو حرف می زنند؛ تو نمی دانی وقتی از آن هلیکوپتر پیاده چه اثری روی ان ها گذاشتی. تو با وجود خطوط ظریف بدنت، به یک زن شباهت نداشتی، ولی مانند یک زن حرف می‌زدی. می‌دانی برای اولین بار بود که کسی برای آن‌ها دلسوزی می‌کرد و جنگ را مصیبتی بزرگ می‌دانست. همه از من خواسته‌اند که سلامشان را به تو برسانم و تینری هم یادۀوری کرد که عکس امضا شده جولی کریستی یادت نرود. دیگر باید تو را به خدا بسپارم و برای گشت در محوطه بروم. آیا روزی باز تو را خواهیم دید؟ حتما باید تو را ببینم. 

با قلبی پر از محبت. پیپون، که همه پیپ صدایم می‌زنند. 

زمستان ۱۹۶۸ 

ویتنام

این نامه را می‌توانید در اپیزود ششم پادکست رادیونامه با عنوان "نامه‌های جنگ" و از طریق لمس لینک زیر بشنوید.

اپیزود ششم پادکست رادیونامه