«شما سعی میکنید از مرگ اجتناب کنید، اما این کار بزرگی است که نمیتوانید انجامش دهید؛ ترسناک است، نه؟»؛ این جمله ماحصل تمام آن چیزی است که دیمن هرست، هنرمند انگلیسی تلاش کرد تا با خلق آثار عجیبی و غریبش به مخاطب منتقل کند.
در روزهای پایانی سال 2019، گزارش ازگرانترین آثار هنری فروخته شده در حراجیهای سال 2019 منتشر شد. در این گزارش محل فروش، قیمت اثر، تاریخ فروش و اینکه توسط چه کسانی خرید و فروش شده را توضیح میدهد. 9 اثر از بین ده اثر گران قیمت سال 2019 در نیویورک فروخته شدهاند و هنرمندان هیچ یک از آنها زن نیست و 7 اثر از این ده اثر در سالهای بعد از 1960 خلق شدهاند. همچنین تمامی این آثار به جز یک مورد نقاشی هستند و در حراجهای کریستیز و ساتبیز به فروش رسیدهاند. هنرمندانی مانند کلود مونه، فرانسیس بیکن، دیوید هاکنی، جف کونز، مارک روتکو و ... خالقان این آثار هستند.
"سرای حاج رضا" از آثار ثبت شدهی میراث فرهنگی شهر قزوین است. بهخاطر خرید و فروش ضایعات و زبالهها در برخی از حجرهها ، به بنای این سرا آسیب وارد شده است. سازمان میراث فرهنگی هم به دلیل خصوصی بودن این ملک، به آن ورود نمیکند.
خرید و فروش آثار تجسمی سالهای قبل به گالریها و واسطههای فروش مربوط به گالریها خلاصه میشد. این به این معنی بود که یک نقاش برای فروش آثار هنری حتما باید در نمایشگاههایی در گالریها شرکت میکرد، تا کارش دیده و خریده شود. نمایشگاه گذاشتن در گالری هم به دلیل محدود بودن تعداد گالریها کاری زمان بر بود. البته بعضی گالریها در کنار نمایشگاهها رویدادهای فروش هم برگزار میکردند و در اکثر این رویدادها هنرمندانی که در طول سال در گالری نمایشگاه داشتند، شرکت میکردند. اما چندسال است که در ایران خرید و فروش اینترنتی آثار تجسمی هم رواج پیدا کردهاست.
"گالری ثالث" 4 دوره نمایشگاه "وان میلیون" را برگزار کردهاست. این نمایشگاه موقعیتی برای خریداران هنر است، تا اثرهنری را با قیمتی مناسب خریداری کنند. برگزار کننده این نمایشگاه "سینا جعفریه" میگوید، گالری و هنرمندان قصد دارند با برگزاری و شرکت در این نمایشگاه شرایط خرید اثر را برای مخاطبین فراهم کنند. مخاطبان و خریداران این نمایشگاه مجموعه داران نیستند بلکه مردم معمولی علاقه مند به آثارهنری هستند. این دوره از نمایشگاه روز جمعه شروع میشود و به خاطر بالا رفتن هزینههای خلق اثر هنری به "وان میلیون + وان میلیون" تغییر نام داده است.
باز هم شکست خوردیم؛ درست در لحظهای که به نظر میرسید، به یک پاسخ جادویی و هوشمندانه دست یافتهایم، بنبست را – یکبار دیگر – در مقابل چشمانمان دیدیم. اینبار بسیاری همصدا شده بودند، از همهی رشتههای هنری با رویکردها و ذهینتهای مختلف، اما این بار هم انگار برخلاف این همصدایی پاسخ غایی به پرسش بنیادین بیثمر ماند.
هنگامی که با اهالی هنر(چه مخاطبان و چه تولید کنندگان آثار هنری) به گفت و گو می نشینیم واضح می شود که در فضای هنرِ معاصر ایران تعریف دقیقی از اقتصاد هنر وجود ندارد. این کاستی در محیطِ فکری اقتصاد دانان و سرمایه گذاران نیز به چشم می خورد.در تعریف های متناقض موجود؛ کژتابی ها و ناقص خوانی هایی هم وجود دارد. مثلا اقتصاد هنر مدام به "خرید و فروش" یا "دستمزد" تقلیل داده می شود. از این روست که هنر هنوز دچارِ گرفتاری های اقتصادیِ بنیادین است و بسیاری از سرمایه گذاران سرمایه گذاری در هنر را نا امن و قدم گذاشتن در زمینی ناشناخته تلقی می کنند.
شهروز نظری نویسنده و منتقد هنری و مدیرِ گالری هما معتقد است"خرید و فروشِ اثر هنری در ایران سابقه ای دیرینه دارد" و می گوید : بین art و Art تفاوت است.