ونیز را شاید بتوان یکی از اعجاب انگیزترین شهرهای جهان نامید، شهری بر روی آب در کشوری با تار و پودی تاریخی و مرجعی برای تفکر و هنر، که هر ساله گردشگران بسیاری را به خود جلب می کند. اما ونیز علاوه بر گردشگران معمول خود هر ساله طیف وسیعی از علاقه مندان به هنری منحصر به فرد را نیز به خود جلب می کند، هنر هفتم.
شهر نیویورک را می توان پایتخت دوم، یا پایتخت تجاری ایالات متحده نامید. نیویورک همچنین علاوه بر بعد تجاری و نقش تعیین کننده ای که در جریان سرمایه جهانی دارد، با در اختیار داشتن جاذبه های هنری ای همچون تئاتر برادوی، همیشه شکوفایی هنری را نیز به ذهن متبادر کرده است. این شهر، در کنار لس آنجلس در ساحل غربی ایالات متحده، همچنین به جهت حضور مداوم بر پرده سینما به عنوان لوکیشن داستان بسیاری از فیلم های آمریکایی، به عنوان نماینده شهرها و جامعه ایالات متحده در میان مردم دیگر نقاط جهان نقش بسته است.
از گذشته تا به حال جشنواره بین المللی فیلم تورنتو (TIFF) را جشنواره جشنواره ها می نامیدند. این جشنواره که یکی از جشنواره های با بیشترین شرکت کننده از سوی اعضای رسمی صنعت سینما و علاقه مندان به این حوزه است؛ ابتدا در سال 1975 با همان عنوان جشنواره جشنواره ها به هدف به نمایش درآوردن آثار سینمایی به نمایش در آمده در دیگر جشنواره ها، کار خود را آغاز کرد.
وقتی به توسعه یافتگی دیرینه در حوزه قاره آسیا فکر می‌کنیم، کشور افسانه‌ای ژاپن با جمعیت سخت کوش خود اولین مکانی است که به ذهن متبادر می شود. ژاپن همچنین در حوزه سینما نیز از دیرباز با افتخار به کارگردانانی همچون آکیرا کوروساوا، حائز کوله بار و پیشینه ای زرین است.
آمریکا از دیرباز به دو شهر و دو ایالت در ساحل شرقی و غربی خود شناخته می شده است. نیویورک و لس آنجلس در ایالت کالیفورنیا دو قلب تپنده ایالات متحده آمریکا وهمچنین مراکز اصلی هنری این کشور می باشند. اما با این وجود چند دهه ای است که شهری دیگر در نقطه ای دور افتاده و کمتر دیده شده در ایالات متحده نام خود را بر سر زبان عشاق سینما انداخته است. ابتداً سالت لیک سیتی و بعدها پارک سیتی ایالت یوتا، از سال 1978 هر ساله از اوایل بهمن ماه و تقریبا برای 10 روز، میزبان فیلم سازان و علاقه مندان به صنعت سینما بوده و این میزبانی را مدیون جشنواره فیلم ساندنس (Sundance International Film Festival) است.
